POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005r, Nr 8, poz. 60 ze zmianami) po rozpatrzeniu wniosku XXX z dnia 11.04.2007r (data wpływu do tut. urzędu) żądającego udzielenia pisemnej interpretacji przepisów art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami), Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy podane we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie
Podany we wniosku stan faktyczny jest następujący: W ramach wdrażania układu naprawczego w Grupie YYYY dnia 3 maja 2006r Francuski Sąd Handlowy w Nanterre przyzwolił na sprzedaż spółek zależnych grupy. Najlepszą ofertę handlową złożyła ZZZZZ i ona przejęła część spółek Grupy YYYY. W Polsce spółka zależna XXX Przejęła w drodze cesji polską spółkę z Grupy YYYY AAAA

Pytanie Wnioskodawcy:Czy cesja aktywów handlowych oraz wartości niematerialnych i prawnych, której celem jest przyjęcie przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy co do oceny tego stanu faktycznego: W związku z przejęciami na poziomie grupy, które zostały sfinalizowane w oparciu o prawo miejscowe i dyrektywy unijne Spółka w drodze cesji przejęła Spółkę AAA. Podatnik uważa, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, że transakcje zbycia przedsiębiorstwa samodzielnie sporządzającego bilans nie podlegają przepisom ustawy o VAT. Podobne stanowisko zostało pokazane w dokumencie cesji gdzie na mocy prawa francuskiego i przepisów szóstej dyrektywy w/w cesja była zwolniona z VAT. Podsumowując Spółka uważa, że transakcja cesji zarówno elementów materialnych jak i niematerialnych nie powinna podlegać VAT.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym:

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r o podatku od towarów i usług (Dz.U Nr 54, poz 535 z późniejszymi zmianami) przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans. Ustawa o VAT nie określa definicji pojęcia przedsiębiorstwo. Przedmiotową definicję zawiera art. 55 ¹ k.c., zgodnie z którym przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmującym w szczególności:1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,3.prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, 4.wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,5. koncesje, licencje i zezwolenia,6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,8. tajemnice przedsiębiorstwa,9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo w cytowanym powyżej art.55 ¹ k.c. ujęte zostało w znaczeniu przedmiotowym i charakteryzuje się oderwaniem od podmiotu, któremu przysługują prawa i obowiązki składające się na przedsiębiorstwo. W związku z powyższym o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją sprzedaży, a ocena ta powinna być przeprowadzona przede wszystkim z punktu widzenia sprzedawcy. Bowiem w cytowanym powyżej przepisie ustawy o podatku od towarów i usług sformułowanie „zbycie przedsiębiorstwa” odnosi się do formy organizacyjnej związanej z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa istniejącego w chwili sprzedaży. Z orzecznictwa Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że każda z transakcji dotyczących zbycia przedsiębiorstwa lub też jego poszczególnych składników musi być oceniona in concreto, bowiem jedynie konkretne okoliczności decydować będą o zakwalifikowaniu danej transakcji jako zbycie przedsiębiorstwa (które nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ) lub też jako zbycie składników majątkowych ( opodatkowanych tym podatkiem ).

Należy zauważyć, iż ustawodawca w przepisie 55 ¹ k.c. wskazał jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej.

Jednocześnie należy nadmienić, iż ustawodawca w art. 6 pkt 1 powyższej ustawy wskazując, iż jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu samodzielnie sporządzającego bilans nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”.

Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług w ocenie tutejszego organu pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust.1 niniejszej ustawy tzn. zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu, oddziału samodzielnie sporządzającego bilans obejmuje wszelkie czynności w ramach których, następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu pieniężnego (aportu).

Jak wynika z powyższego, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa pozostają ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako zespole, a nie o zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest to, że są one własnością jednego podmiotu.

Tym samym, w przypadku gdy zbywający (w formie cesji) uznałby że zbycie będące przedmiotem zapytania jest zbyciem przedsiębiorstwa, to konsekwencją tego będzie wyłączenie tego zbycia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 cyt. ustawy.

Jednocześnie Naczelnik tut. organu podatkowego stwierdza, że przepisy prawa podatkowego nie ingerują w kwestię uznania danej transakcji jako transakcji zbycia przedsiębiorstwa – decyzję w tym zakresie podejmuje sprzedawca na podstawie okoliczności faktycznych związanych z konkretną transakcją sprzedaży.

Pouczenie1.Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.2.Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu zmiany lub uchylenia.3.Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wniesione, za pośrednictwem organu wydającego postanowienie, w terminie 7-miu dni, licząc od daty jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej)