P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie,

postanawia

uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe w zakresie pytania dotyczącego zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku pobieranego u źródła.

U Z A S A D N I E N I E

Ze stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, że Spółka (pożyczkobiorca) w dniu 21 kwietnia 2005 r. zawarła ze swoim wspólnikiem (pożyczkodawcą) umowę pożyczki. Zgodnie z postanowieniami tej umowy odsetki od pożyczki naliczane są każdego dnia i będą płacone przez Spółkę w terminach określonych w załączniku nr 1 do umowy. Jednocześnie umowa dopuszcza kapitalizowanie odsetek.

Odsetki od pożyczki kapitalizowane są dwa razy w miesiącu o stopę procentową zgodną z zawartą umową. Kapitalizacja odsetek polega na podwyższeniu kwoty głównej pożyczki o kwotę naliczonych odsetek. Kapitalizacja skutkuje zwiększeniem podstawy naliczania odsetek w następnych okresach rozliczeniowych.

Spółka wskazuje, że do kwoty głównej pożyczki zalicza kwotę skapitalizowanych odsetek pomniejszoną o 10%. Innymi słowy Spółka w dniu kapitalizacji zwiększa kwotę główną pożyczki o 90% kwoty skapitalizowanych odsetek, zaś 10% kwoty skapitalizowanych odsetek Spółka traktuje jako należność z tytułu podatku u źródła i księguje jako zobowiązanie do urzędu skarbowego z tytułu podatku u źródła. W 2006 r. Spółka nie zapłaciła żadnych odsetek od pożyczki. Odsetki te były wyłącznie kapitalizowane.

Zgodnie z postanowieniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nr 1472/ROP1/423-16/06/PK Spółka nie płaciła faktycznie podatku u źródła i księgowała go wyłącznie jako zobowiązanie do urzędu skarbowego. Podatek u źródła od odsetek kapitalizowanych w 2006 r. zgodnie z tą interpretacją Wnioskodawca zapłaci w momencie faktycznej spłaty odsetek na rzecz pożyczkodawcy.

Jednocześnie Spółka wskazuje, że cała kwota płaconych przez nią odsetek stanowić może koszt uzyskania przychodów, gdyż w Spółce nie istnieje problem tzw. „niedostatecznej kapitalizacji”.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z następującymi pytaniami:

Czy w momencie kapitalizacji dokonywanej w 2006 r. kwota odsetek mogła zostać uznana za koszt uzyskania przychodów Spółki?

Czy 10% kapitalizowanych odsetek zaksięgowanej jako zobowiązanie wobec Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego będzie mogło zostać uznane za koszt uzyskania przychodów w momencie zapłaty podatku u źródła na rachunek organu podatkowego?

Ponieważ na Spółce ciąży obowiązek pobierania 10% podatku u źródła od kwoty skapitalizowanych odsetek, pobierany w momencie kapitalizacji podatek powinien zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na zasadach analogicznych jak odsetki, tj. w momencie kapitalizacji odsetek.

Po zapoznaniu się z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe w zakresie pytania dotyczącego zaliczania do kosztów uzyskania przychodów podatku dochodowego pobieranego przez Spółkę jako płatnika, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia co następuje:

Zgodnie z definicją kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. - o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zauważyć należy, iż zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 w/w ustawy nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

– przeznaczenie wydatku, oraz

– potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Zaznaczyć jednak należy, iż możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów - jak to zostało wskazane powyżej - uzależniona jest również od tego aby dany wydatek nie był wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kwestię zaliczania do kosztów uzyskania przychodów podatku dochodowego o pobieranego przez Spółkę jako płatnika reguluje szczegółowo art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Ponoszone przez Spółkę - płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego - wydatki na uregulowanie zobowiązań podatkowych pożyczkodawcy z tytułu uzyskiwania przez niego skapitalizowanych odsetek w żaden sposób nie można powiązać z jej przychodami. Wydatki z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego (należnego zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) błędnie utożsamiane są przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodów. Nie są to bowiem koszty wykonawstwa umowy zawartej z pożyczkodawcą, stanowiące koszt uzyskania przychodów, lecz koszt poniesienia podatku dochodowego o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 15 ustawy. Kwota zryczałtowanego podatku dochodowego odprowadzana jest przez Spółkę, jako płatnika do budżetu państwa w związku z czym na gruncie obecnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego nie można przyjąć, że odprowadzenie tego podatku może skutkować dla Spółki uzyskaniem przychodów, albo mieć jakikolwiek wpływ na zachowanie albo zabezpieczenia jej źródła przychodów.

W konsekwencji w świetle art. 15 ust. 1 oraz 16 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki z tego tytułu nie stanowią dla Spółki kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

W pozostałym zakresie wniosku odpowiedź zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).