Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku działając na podstawie:

• art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.);

po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego pismem znak MGZ-EMT/7220/47/04-06 z dnia 12 czerwca 2006r. przez Podatnika, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni znak XII-2/443-79/TZ-34/06/AB z dnia 06 czerwca 2006r. zawierające pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy z mocy prawa niezabudowanej działki gruntu przeznaczonej pod zabudowę drogi publicznej w zamian za odszkodowanie, odmawia zmiany postanowienia będącego przedmiotem zażalenia.

UZASADNIENIE

Pismem znak MGZ-EMT/7220/47/04-06 z dnia 22 lutego 2006r., uzupełnionym pismami: znak MGZ-EMT/7220/47/04-06 z dnia 21 marca 2006r. i znak MGZ-EMT/7220/47/04-06 z dnia 28 marca 2006r. Podatnik nawiązując do pisma nr XII-3/443-106/TZ-179/04/BJ z dnia 21 lipca 2004r. zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z wnioskiem o udzielenie w formie postanowienia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie stawki podatku od towarów i usług mającej zastosowanie do przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej niezabudowanej działki gruntowej pod budowę drogi publicznej w zamian za odszkodowanie.

W złożonym wniosku Podatnik wskazał, iż byłemu właścicielowi nieruchomości gruntowej wypłaca odszkodowanie za przejętą na jego rzecz działkę pod drogę publiczną w trybie art. 98 ust. 2 ustawy z dnia 21.08.1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. Nr 46 z 200r. poz. 543 ze zm.) oraz art. 73 ustawy z dnia 13.10.1998r.-przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.). Wysokość odszkodowania ustalana jest między stronami w wyniku negocjacji lub na podstawie decyzji administracyjnej, w sytuacji gdy strony nie dojdą do porozumienia.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy dostawa z mocy prawa gruntów z przeznaczeniem pod drogi publiczne w zamian za odszkodowanie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Pytającego powyższe odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ drogi publiczne są rzeczami wyłączonymi z obrotu cywilnego, stanowią one kategorie rzeczy przeznaczonych do powszechnego użytku, zaś władanie drogami publicznymi przez jednostkę samorządu terytorialnego stanowi realizację ich zadań publicznych.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni w wydanej w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w dniu 21 lipca 2004r. pod nr XII-3/443-106/TZ-179/04/BJ stwierdził, iż co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności wymienione w art. 5 w/cyt. ustawy. Ponadto w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 w/cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym między innymi otrzymane odszkodowanie w zamian za przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów lub nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu. Jednakże w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 w/cyt. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zgodnie ze stanem faktycznym niniejszej sprawy Podatnik z mocy prawa dokonał nabycia nieruchomości stanowiących drogi publiczne. Zatem, zdaniem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni otrzymane odszkodowanie przez osoby fizyczne i prawne z tytułu dostawy na rzecz Gminy działek niezabudowanych innych niż działki budowlane oraz nie przeznaczonych pod zabudowę np. działek drogowych w trybie przeniesienia z mocy prawa prawa własności tych działek, będą korzystały ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pt. 9 w/cyt. ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku działając w trybie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) dokonał w piśmie nr PI/005-831/04/CIP/03 z dnia 10.11.2005r. zmiany informacji udzielonej przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni znak XII-3/443-106/TZ-179/04/BJ z dnia 21.07.2004r. stwierdzając, iż dostawa gruntów przeznaczonych pod zabudowę (drogę), dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w wyniku wywłaszczenia nieruchomości w zamian za odszkodowanie, nie korzysta ze zwolnienia określonego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej stawki w wysokości 22% określonej w art. 41 ust. 1 w/w ustawy.

Wnioskodawca stosownie do postanowień art. 14a § 2 i 4 znowelizowanej ustawy Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji w przedmiotowej sprawie w formie postanowienia.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni w dniu 06 czerwca 2006r. wydał w trybie art. 14a § 1 i 4 Ordynacji podatkowej postanowienie znak XII-2/443-79/TZ-34/06/AB w którym stwierdził, iż przeniesienie z mocy prawa w zamian za odszkodowanie prawa własności gruntów, które zostały wydzielone pod drogi publiczne, jest co do zasady czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, według stawki podatku określonej w art. 41 ust. 1 ustawy tj. 22%.

Na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni znak XII-2/443-79/TZ-34/06/AB z dnia 06.06.2006r., Podatnik pismem znak MGZ-EMT/7220/47/04-06 z dnia 12 czerwca 2006r. złożył zażalenie, w którym wniósł o jego zmianę.

W uzasadnieniu zażalenia Skarżący Podatnik wskazał, iż podtrzymuje swoje stanowisko, zgodnie z którym przejęcie z mocy prawa niezabudowanych działek gruntu wydzielonych lub zajętych pod drogi publiczne za odszkodowanie, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Ustawa mówi bowiem o drogach publicznych, a nie o drogach w ogóle. Zdaniem Podatnika drogi publiczne są szczególnym rodzajem rzeczy, które są wyłączone z obrotu cywilnego. Stanowią one kategorie rzeczy przeznaczonych do powszechnego użytku, zaś władanie drogami publicznymi przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego stanowi realizację ich zadań publicznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia i po rozpatrzeniu zarzutów podniesionych w zażaleniu stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zaś towarami zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w ust. 2 tego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z definicji tej wynika, że działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub innych usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, jak również działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, iż organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy nie uznaje się za podatników w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stawka podatku w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Pojęcia "teren budowlany" oraz "teren przeznaczony pod zabudowę" nie zostały zdefiniowane w ustawie o VAT. W związku z powyższym należy terminy te interpretować w oparciu o przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2003 r. Nr 207 poz. 2016 ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 6 cyt. Prawa budowlanego przez "budowę" rozumie się wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć :

1. budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,
2. budowlę stanowiącą całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,
3. obiekt małej architektury.

W myśl art. 3 pkt 3 cyt. wyżej przepisu, budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak : lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, tunele, itp.

Z powyższego wynika zatem, iż droga jest obiektem budowlanym - budowlą, teren na którym znajduje się droga jest terenem zabudowanym, natomiast teren niezabudowany przeznaczony pod drogę jest terenem budowlanym.

Natomiast przez "grunt przeznaczony pod zabudowę" rozumieć należy zarówno te grunty, które widnieją w planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczone pod zabudowę, jak i te, które właściciel świadomie przeznaczy pod zabudowę.

Z kolei definicja dróg określona została w ustawie z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000r., nr 71, poz. 838 ze zm.). Zgodnie z przepisami w/w ustawy drogą publiczną jest droga zaliczona do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Drogi publiczne ze względu na ich funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie: krajowe, wojewódzkie, powiatowe, gminne.

Zgodnie ze stanem faktycznym, Podatnik w drodze negocjacji lub na mocy decyzji Prezydenta Miasta przejmuje w zamian za odszkodowanie od byłych właścicieli nieruchomości gruntowych działki gruntowe przeznaczone pod budowę drogi publicznej, która z mocy prawa (ustawy o gospodarce nieruchomościami) przechodzi na własność Gminy .

Sytuacja przedstawiona w powyższym stanie faktycznym spełnia warunki określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem za określone np. w decyzji odszkodowanie następuje przeniesienie własności gruntu. Czynność tę należy w świetle ustawy o VAT potraktować jako odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Podstawą opodatkowania jest wartość otrzymanego odszkodowania, pomniejszona o wartość należnego podatku. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru (gruntu), a jeżeli fakt ten powinien być potwierdzony fakturą VAT - z chwilą wystawienia faktury, jednak nie później niż w siódmym dniu od dnia wydania towaru. Wydanie towaru - przejście własności - następuje z chwilą uprawomocnienia się decyzji w sprawie przeniesienia własności gruntu w zamian za odszkodowanie. Decyzja uprawomocnia się po 14 dniach od jej wydania i wówczas należałoby czynność tę opodatkować podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze, iż droga jest budowlą, grunt niezabudowany przeznaczony pod drogę jest terenem budowlanym, a przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jest dostawą, uznać należy, że przeniesienie prawa własności przedmiotowej nieruchomości gruntowej z przeznaczeniem pod budowę drogi publicznej jest dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przywołanych powyżej unormowań prawnych Dyrektor tut. Izby stoi na stanowisku, iż dostawa terenu budowlanego (gruntu niezabudowanego przeznaczonego pod drogę) w wyniku wywłaszczenia nieruchomości w zamian za odszkodowanie, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej stawki w wysokości 22% określonej w art. 41 ust. 1 w/w ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku nie podziela w przedmiotowej sprawie stanowiska Strony skarżącej iż, przejęte z mocy prawa niezabudowane działki gruntu przeznaczone pod budowę drogi publicznej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, jako że "drogi publiczne" stanowią szczególny rodzaj rzeczy wyłączony z obrotu cywilnego, a władanie drogami publicznymi przez jednostkę samorządu terytorialnego stanowi realizację jej zadań publicznych.

Tut. Organ zauważa, iż podniesione przez Gminę argumenty nie znajdują zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem zgodnie ze stanem faktycznym przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług są działki gruntowe z przeznaczeniem pod budowę drogi publicznej, nie zaś drogi publiczne. Obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej czynności powstaje po stronie przenoszącego własność gruntu t.j. byłego właściciela nieruchomości gruntowej, przy czym tylko w sytuacji, gdy jest on podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 w/w ustawy. Mając na uwadze zacytowane przepisy oraz stan faktyczny przedmiotowej sprawy stwierdzić należy zatem, iż obowiązek podatkowy z tytułu dostawy działek gruntowych z mocy prawa w zamian za odszkodowanie nie powstaje po stronie Skarżącej Gminy, tym samym w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 15 ust. 6 , na który Strona się powołuje.

Dokonując oceny prawidłowości wydanego przez organ pierwszej instancji postanowienia, organ odwoławczy nie będąc związany granicami zarzutów prezentowanych przez stronę, zobligowany z urzędu do oceny, czy organ pierwszej instancji działał na podstawie i w granicach prawa stwierdza, iż w świetle obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni dokonał w piśmie znak XII-2/443-79/TZ-34/06/AB z dnia 06.06.2006r. prawidłowej oceny stanowiska Wnioskującego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd zgodnie z przepisem art. 14 b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy uznając, iż zażalenie Podatnika nie zasługuje na uwzględnienie postanowił jak w sentencji decyzji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w toku instancji.