POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 roku, nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu pisemnego wniosku z dnia 20-11-2006r., udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pana indywidualnej sprawie stwierdzam, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23-11-2006r. wpłynęło do tut. organu podatkowego zapytanie (uzupełnione pismem z dnia 10-12-2006r. i z dnia 18-12-2006r.) w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w sprawie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne. Z w/w wniosku wynika, iż Podatnik zaliczony jest do pierwszej grupy inwalidzkiej, jest całkowicie niezdolny do pracy i samodzielnej egzystencji. Dodatkowo, Podatnik wskazuje na przebyte operacje i związaną z nimi konieczność stałych wyjazdów na kontrole i badania lekarskie (laboratoryjne i słuchowe), na które - wobec faktu, iż nie posiada swojego samochodu i przy obecnym stanie zdrowia nie może kierować pojazdem - wozi go syn swoim samochodem. W związku z przedstawionym stanem faktycznym Podatnik pyta, czy w rocznym rozliczeniu podatku może ująć w koszty ryczałt na dojazd do specjalisty w wysokości 2.280,00 zł? W odpowiedzi na wezwania w przedmiocie określenia własnego stanowiska w sprawie będącej przedmiotem zapytania (co jest niezbędnym warunkiem wniosku o udzielenie interpretacji) Podatnik stwierdził, iż organ powinien zwolnić go od płacenia podatku w związku z wysokimi kosztami utrzymania.

Regulację podatkową związaną z problematyką tzw. ulgi rehabilitacyjnej zawiera art. 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. Z 2000 roku, nr nr 14, poz. 176 z późn. zm). Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 6), ust. 7a pkt 14) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, za które uważa się min. wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne (a nie kontrolę lekarską) - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Warunkiem odliczenia jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1) orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2) decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3) orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z wniosku wynika, iż na zabiegi i do kontroli Podatnika wozi syn, samochodem stanowiącym jego własność. Zatem, Podatnikowi nie przysługuje odliczenie od podstawy wydatków związanych w powyższymi wyjazdami, ponieważ nie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki uprawniające do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Wprawdzie Podatnika zaliczono do pierwszej grupy inwalidztwa, jednak nie jest on właścicielem (ani nawet współwłaścicielem) samochodu osobowego, a ponadto wyjazdy Podatnika związane są nie tylko z zabiegami ale i kontrolami lekarskimi. Bez znaczenia natomiast - dla możliwości skorzystania z przedmiotowej ulgi - pozostaje fakt, iż z uwagi na stan zdrowia nie jest możliwe prowadzenia pojazdu, ponieważ ustawa nie uzależnia prawa do ulgi od faktu posiadania przez osobę niepełnosprawną uprawnień kierowcy. Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia. Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego. Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.