POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (tj. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X z dnia 31 października 2006r. (data wpływu do Urzędu 03.11.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, tj. potwierdzenie, iż opłata za wieczyste użytkowanie gruntu, nakłady poniesione na wysiedlenie lokatorów budynku mieszkalnego, wypłacone jako odszkodowanie oraz koszty nabycia usługi obcej (projektu architektonicznego) nie stanowią wydatków na ulepszenie środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzupełnionego pismem z dnia 12.12.2006r., Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

• uznać stanowisko Strony w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za prawidłowe w części dotyczącej poniesionych opłat z tytułu wieczystego użytkowania gruntu oraz nakładów poniesionych na wysiedlenie lokatorów;

• uznać stanowisko Strony w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za nieprawidłowe w części dotyczącej wydatków na nabycie projektu architektonicznego.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, że w marcu 2003r. Spółka nabyła w drodze aportu prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej położonej w Warszawie, z prawem własności budynku mieszkalnego wielorodzinnego położonego na tej nieruchomości oraz projektem architektonicznym. W latach 2003-2004 Spółka poniosła, tytułem odszkodowania, nakłady na wysiedlenie lokatorów budynku mieszkalnego, które nie podlegało podatkowi VAT. Spółka nabyła również usługę obcą w postaci zakupu projektu architektonicznego przebudowy budynku. Koszt wypłaconego odszkodowania oraz usługi obcej Spółka potraktowała jako koszt inwestycji - zaksięgowane w bilansie Spółki jako inwestycja rozpoczęta, a nie jako ulepszenie środka trwałego. Obecnie budynek mieszkalny z przyczyn technicznych nie jest zamieszkany (wymaga kapitalnego remontu). Od 2003r. Spółka płaci opłatę za wieczyste użytkowanie gruntu, którą księguje w koszty.

Ponadto w 2003r. Spółka nabyła od osoby fizycznej prawo wieczystego użytkowania niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w Warszawie. W umowie ustanawiającej prawo wieczystego użytkowania gruntu wskazano, że w/w nieruchomość przeznaczona jest na cele mieszkaniowo – usługowe, a wieczysty użytkownik ma obowiązek zabudowania nieruchomości budynkiem w ciągu 5 lat od dnia zawarcia umowy wieczystego użytkowania. Termin ten został przedłużony do 16 maja 2010r. Z wypisów gruntów wynika natomiast, że przedmiotowa nieruchomość stanowi tereny rekreacyjno – wypoczynkowe. Za powyższą nieruchomość Spółka płaci opłaty z tytułu wieczystego użytkowania. Obecnie Spółka zamierza zbyć obie opisane powyżej nieruchomości.

W świetle przedstawionego stany faktycznego, Spółka wystąpiła o potwierdzenie, że stosownie do postanowień art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów;nakłady poniesione na wysiedlenie lokatorów budynku mieszkalnego, zakwalifikowane jako odszkodowanie;koszty nabycia usługi obcej, tj. projektu architektonicznego;nie stanowią wydatków na ulepszenie środka trwałego.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym należy uznać wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację. Za wydatki takie nie można natomiast uznać kosztów koniecznych do rozpoczęcia procesu inwestycyjnego, zaksięgowanych w bilansie Spółki jako inwestycja rozpoczęta, takich jak opłata za wieczyste użytkowanie, wypłata odszkodowań dla wysiedlonych lokatorów oraz nabycie projektu architektonicznego. Zdaniem Strony uzasadnieniem jej stanowiska jest treść art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który nie wymienia w/w wydatków jako kosztów związanych z ulepszeniem środka trwałego. Za wydatki na ulepszenie nie można, zdaniem Podatnika, uznać wydatków, które są konieczne do rozpoczęcia procesu inwestycyjnego, takich jak: opłata za wieczyste użytkowanie, wypłata odszkodowań dla wysiedlonych lokatorów oraz wydatki na nabycie projektu inwestycyjnego.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące z tym zakresie przepisy prawa podatkowego, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Od 01.01.2007r. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że kosztami są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.Oznacza to, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 w/w ustawy oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięcie przychodu lub wielkość osiągniętego przychodu. Oba w/w warunki muszą być spełnione łącznie, niespełnienie któregokolwiek z tych warunków skutkuje tym, że brak jest podstaw do obciążenia kosztów podatkowych takim wydatkiem.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Ponadto, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa sie za koszty uzyskania przychodów poniesionych kosztów zaniechanych inwestycji. Stosownie do art. 4a pkt 1 w/w ustawy, pojęcie „inwestycje” oznacza środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Środki trwałe w budowie to w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Wydatki na nabycie składników majątkowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegających amortyzacji na podstawie art. 16a – 16m w/w ustawy, mogą natomiast stanowić koszty podatkowe jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, kosztami uzyskania przychodów mogą być również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a – 16m, z uwzględnieniem art. 16. Powyższe zasady dotyczą również wydatków, które poniesione zostały na ulepszenie istniejącego już środka trwałego.

Stosownie do postanowień art. 16g ust. 13, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500,00 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Ulepszenie środka trwałego następuje w wyniku:

a)przebudowy – zmiany istniejącego stanu środka na inny, tj. wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych wprowadzających istotne zmiany wykraczające poza remont tego obiektu, w wyniku których następuje dostosowanie obiektu budowlanego lub jego części do stanu odpowiadającego zmiennym potrzebom funkcjonowania, użytkowym lub warunkom technicznym,

b)rozbudowy - powiększenia, rozszerzenia częściowo środków trwałych,

c)adaptacji - wykonanie robót budowlanych, w wyniku których następuje przystosowanie obiektu budowlanego do spełnienia odmiennej funkcji od tej, dla której został zbudowany lub użytkowany,

a)modernizacji – unowocześnienia środka trwałego, tj. wykonanie w istniejącym obiekcie robót budowlanych, w wyniku których uzyskuje się przynajmniej jeden z niżej wymienionych efektów: - zmiana charakteru (przeznaczenia) modernizowanego obiektu, - przystosowanie do zmienionych warunków użytkowania, - obniżenie kosztów eksploatacji bądź poprawa jakości usług czy procesów produkcyjnych prowadzonych w obiekcie, jeżeli suma poniesionych w/w wydatków w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te spowodowały wzrost wartości początkowej.

Treść art. 16g ust. 13 ustawy wskazuje na istnienie trzech normatywnych warunków zaliczenia wydatków na ulepszenie do takich, które zwiększają wartość początkową środka trwałego. Warunek pierwszy to ulepszenie środka trwałego, którym jest: przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja oraz modernizacja. Ulepszenie konkretnego środka trwałego może obejmować prace dające się zakwalifikować do jednej bądź też kilku wymienionych tu kategorii. Warunek drugi to wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do takiej wartości z dnia jego przyjęcia do używania. Nie chodzi więc o każdy wzrost wartości, ale w stosunku do stanu, jaki istniał w momencie przyjęcia środka trwałego do używania. Trzecim warunkiem jest mierzalność ulepszenia, która wyraża się wydłużeniem okresu używania albo zwiększeniem zdolności wytwórczej lub poprawą jakości produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych, albo zmniejszonymi kosztami ich eksploatacji bądź też innymi pożądanymi cechami. Jak wynika z powyższego, obowiązek zwiększenia wartości początkowej na skutek poniesienia wydatków związanych z jego ulepszeniem wystąpi tylko wówczas, gdy na skutek podjęcia w/w czynności nastąpi wzrost wartości użytkowej ulepszonego środka trwałego w stosunku do wartości z dnia jego przyjęcia do używania.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że po dniu nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntów położonych w Warszawie Spółka poniosła następujące wydatki:1)z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntu (dot. obu w/w nieruchomości);2)z tytułu nakładów na wysiedlenie lokatorów, zakwalifikowane jako odszkodowania; 3)za zakup projektu architektonicznego;

Ad. 1 Wydatki z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntu: Na podstawie powołanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 23.04.1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przedmiotem użytkowania wieczystego mogą być grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków. Grunty mogą zostać oddane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym. Zakres praw przysługujących użytkownikowi wieczystemu gruntu określa w szczególności art. 233 k.c. W świetle tego przepisu, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. Może ponadto swoim prawem rozporządzać. Bardzo istotna norma wynika z art. 235 k.c., który stanowi, iż budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył, zgodnie z właściwymi przepisami, przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Prawo wieczystego użytkowania ustanawiane jest na czas określony wynoszący, co do zasady, 99 lat. Okres ten może być krótszy, ale musi wynieść co najmniej 40 lat.Przepisy Kodeksu cywilnego stanowią, iż zarówno do ustanowienia, jak i do przeniesienia prawa użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące przeniesienia prawa własności nieruchomości.Zgodnie z art. 238 k.c. wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną. Regulację tę uzupełnia art. 71 ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. - Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata wynosi od 15 do 25% ceny nieruchomości gruntowej. Opłaty roczne stanowią określony procent ceny nieruchomości gruntowej. Z powyższego wynika zatem, że na Spółce, jako wieczystym użytkowniku, spoczywa ustawowy obowiązek uiszczania opłat z tytułu wieczystego użytkowania gruntów. Wydatki z w/w tytułu, jako związane z utrzymaniem składników majątkowych podatnika, stanowią koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami. Ich charakter nie znajduje bowiem odzwierciedlenia w konkretnym przychodzie, lecz dotyczą one całokształtu działalności podatnika. Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, iż w tym zakresie stanowisko Spółki jest prawidłowe, tzn. opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu nie powiększają wartości początkowej środka trwałego. Jednakże niezasadnie twierdzi Strona w swoim wniosku, że przedmiotowe koszty są niezbędne do rozpoczęcia procesu inwestycyjnego. Opłaty z tytułu wieczystego użytkowania użytkownik wieczysty ponosi niezależnie od tego, czy grunt, którego dotyczy umowa wieczystego użytkowania jest zabudowany, czy też nie. Nie ma też znaczenia, czy na danym gruncie prowadzona jest jakaś inwestycja budowlana. Obowiązek poniesienia w/w kosztów wynika z przepisów ustawy i jest związany z samym faktem posiadania prawa wieczystego użytkowania gruntu. Wobec powyższego, opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. O dacie zaliczenie przedmiotowych wydatków do koszów uzyskania przychodów decyduje moment ich poniesienia. Do 31.12.2006r. moment ten wynikał z art. 15 ust. 1. Od 01.01.2007r. kwestię zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków innych niż bezpośrednio związane z przychodami reguluje art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (...).

Ad. 2 Nakładów na wysiedlenie lokatorów, zakwalifikowane jako odszkodowania: Za zasadne należy uznać również stanowisko Spółki w zakresie nakładów poniesionych na wysiedlenie lokatorów. Przedmiotowe wydatki stanowią formę rekompensaty, nie zaś wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego. Nie można bowiem oczekiwać, iż w efekcie ich poniesienia nastąpi mierzalny wzrost wartości początkowej środka trwałego, który jest jednym z kryteriów oceny, czy występują okoliczności określone w powołanym powyżej art. 16g ust. 13 zd. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie, rozpatrując możliwość uwzględnienia przedmiotowych kosztów w rachunku podatkowym należy wziąć pod uwagę treść art. 15 ust. 1 w/w ustawy. Jak wspomniano powyżej, kosztami uzyskania przychodów mogą być tylko te wydatki, które pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami i które nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Nawet jeżeli dany wydatek nie został przez ustawodawcę potraktowany jako wydatek nie stanowiący kosztu podatkowego, ale nie jest możliwe wykazanie istnienia związku pomiędzy nim a osiąganymi przez podatnika przychodami, wówczas taki wydatek, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów. Istnienie takiego związku jest bowiem uzasadnieniem tego, że określony wydatek jest celowy i zasady z punktu widzenia działalności prowadzonej przez podatnika. Jednocześnie należy zauważyć, że to na podatniku spoczywa ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak również wykazania, że poniesienie danego wydatku służyło uzyskaniu przychodu bądź zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Jak wynika z treści wniosku, w 2003 roku Spółka nabyła prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z wybudowanym na niej budynkiem. Przedmiotowy budynek w dacie jego nabycia był zamieszkany. W latach 2003 – 2004 Spółka poniosła wydatki związane z wysiedleniem lokatorów zajmujących przedmiotowy budynek, które zakwalifikowała jako odszkodowania. Wprawdzie w art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca wskazał, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra (pkt 16 w/w ustawy);kar, opłat i odszkodowań oraz odsetek od zobowiązań z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska oraz niewykonania nakazów właściwych organów kontroli dotyczących uchybień w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (pkt 19 ustawy);kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług (pkt 22 ustawy);jednak nie może to przesądzać o tym, że wszystkie inne odszkodowania poza w/w mogą obciążać koszty działalności, a tym samym wpływać na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Działalność podmiotu gospodarczego może w niektórych przypadkach prowadzić do naruszania praw innych podmiotów lub osób i z tego względu podmiot ten zmuszony jest do ponoszenia kosztów o charakterze sankcyjnym, będących następstwem takiego naruszenia, np. odszkodowań. Odszkodowania są sposobem naprawienia szkody wynikłej m. in. na skutek działań podjętych przez stronę obowiązaną do zadośćuczynienia, bądź na skutek zaniechania podjęcia przez tę stronę określonych działań. W obrocie gospodarczym występują przypadki, w których strona obowiązana jest po podjęcia określonych działań, mogących skutkować obowiązkiem wypłaty odszkodowania, nie mniej jednak jest to kwestia ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej i decyzji podejmowanych w ramach tej działalności, którego konsekwencji finansowych nie można przenosić, przy wykorzystaniu przepisów podatkowych, na Skarb Państwa. Na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że wypłata odszkodowań na rzecz osób zajmujących budynek mieszkalny należący do Spółki nie pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością, lecz związana jest z negatywnymi dla Strony konsekwencjami finansowymi związanymi z wysiedleniem lokatorów. Nabywając prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z zamieszkanym budynkiem, Spółka mogła przewidzieć, że takiego rodzaju operacja gospodarcza może związać się z koniecznością poniesienia określonych kosztów (odszkodowań) związanych z wysiedleniem lokatorów zajmujących nabytą przez Stronę nieruchomość. Reasumując, zasadne jest stwierdzenie, że w/w koszty związane z wysiedleniem lokatorów, poniesione przez Spółkę w latach 2003 - 2004, nie zwiększają wartości początkowej środka trwałego na podstawie art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie nie będą obciążać kosztów podatkowych w postaci odpisów amortyzacyjnych. Przedmiotowe wydatki nie będą również stanowić kosztów w dacie ich poniesienia. W analizowanej sprawie nie można bowiem wykazać, że pomiędzy poniesieniem w/w wydatków a osiąganymi przez Spółkę przychodami istnieje związek, o którym mowa w art. 15 ust. 1 w/w ustawy. Zatem, w/w wydatki, jako niezwiązane z przychodami Spółki, a więc nie spełniające warunku wynikającego z art. 15 ust. 1, w ogóle nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 3 Wydatki na za zakup projektu architektonicznego: Jak wynika z powołanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) w związku z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację środków trwałych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, lecz powiększają wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11. Wydatki te kwalifikować należy jako wydatki na ulepszenie środków trwałych, które stanowić mogą koszty podatkowe w oparciu o cytowany powyżej art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy przy tym przyjąć, że wydatkami na ulepszenie są nie tylko te wydatki, które fizycznie dotyczą przebudowy, rozbudowy, itp. środka trwałego. Wraz z momentem podjęcia pierwszych czynności związanych z realizacją projektu inwestycyjnego, wszelkie wydatki poniesione na ten cel są kosztami związanymi z inwestycją. Nakład inwestycyjny oznacza bowiem wszystkie koszty podjęte dla realizacji inwestycji, w tym na działanie wstępne, przygotowujące prace rzeczowe, do których można zaliczyć m. in. wydatki na zakup projektu architektonicznego stanowiącego podstawę prowadzenie dalszych prac. Koszt ten należy uznać za koszt bezpośrednio związany z inwestycją, warunkujący jej prowadzenie. Brak jest zatem podstaw do uznania, że koszty poniesione na zakup projektu architektonicznego nie stanowią wydatków, o których mowa w powołanym art. 16g ust. 13. Przedmiotowy wydatek odpowiada bowiem definicji wydatków na ulepszenie środka trwałego, a tym samym nie stanowi kosztu podatkowego w dacie jego poniesienia. Jednocześnie, wobec wyjaśnień zawartych we wniosku Strony, zgodnie z którymi przedmiotowy wydatek, związany z nabyciem usługi obcej, został potraktowany jako inwestycja, której Spółka nie zmierza kontynuować (zamiarem Spółki, zgodnie z treścią wniosku, jest bowiem zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu), zastosowanie znajduje art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatek związany z zakupem projektu architektonicznego będzie mógł zostać przez Spółkę zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w monecie odpłatnego zbycia tego projektu, o czym stanowi art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) w/w ustawy.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.