P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu na podstawie art. 216 § 1 i art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19.12.2006 r. (data wpływu 20.12.2006r.) uzupełnionego w dniu 18.01.2007 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i zastosowania prawa podatkowego.

p o s t a n a w i a

uznać za prawidłowe stanowisko przedstawione w piśmie przez płatnika, iż nie jest nieodpłatnym świadczeniem wynikającym ze stosunku pracy wykorzystanie samochodu służbowego na przejazd z miejsca zamieszkania do siedziby płatnika, w sytuacji gdy miejsce to - na podstawie odrębnych przepisów – zostało wyznaczone jako miejsce garażowania samochodu służbowego .

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 19.12.2006 r. uzupełnionym w dniu 18.01.2007 r. płatnik zwrócił się w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stosownie do przepisu art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik, płatnik lub inkasent składając zapytanie do właściwego urzędu zgodnie z art. 14a § 2 ww. ustawy, jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :

"Wybrani pracownicy płatnika" dysponują samochodami służbowym, które wykorzystują przy wykonywaniu powierzonych im obowiązków. Miejsca garażowania samochodów zostały wyznaczone w miejscach zamieszkania ww. osób. W ramach przejazdów tymi samochodami ww. osoby pokonują trasę pomiędzy miejscem zamieszkania a siedzibą płatnika. Miejsce zamieszkania oraz siedziba płatnika znajdują się na terenie "działania płatnika", który jest jednocześnie miejscem wykonywania pracy dla ww. kategorii pracowników zgodnie z treścią § 4 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników ... .

We wniosku zajęto stanowisko, że przejazdy ww. osób samochodem służbowym na trasie pomiędzy miejscem zamieszkania, a miejscem w którym znajduje się siedziba płatnika nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumienie przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) a zatem ich wartości nie można uważać za przychód ww. osób ze stosunku pracy.

Organ podatkowy stwierdza, co następuje :

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy przychodami ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym dotyczące nieodpłatnych świadczeń przysługujących pracownikom wymienionym we wniosku należy rozpatrywać w kontekście przepisów dotyczących pracowników zatrudnionych w jednostkach ... , określających m.in. zasady gospodarowania samochodami służbowymi i ich garażowania a także określających miejsca wykonywania pracy tychże osób.

Z zarządzenia Dyrektora Generalnego ... z dnia 14 marca 2006r. wynika, że jednostkom organizacyjnym ... przyznawane są samochody służbowe. Do korzystania z samochodów uprawnienia posiadają kierownicy oraz pracownicy upoważnieni przez kierownika jednostki. Kierownik jednostki wyznacza również stałe miejsce garażowania samochodom służbowym.

Ponadto z treści § 4 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników ... wynika, że miejscem wykonywania pracy dla "niektórych pracowników płatnika" jest teren "działania płatnika".

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że pracownicy wymienieni we wniosku dysponują samochodami służbowymi, których miejsca garażowania zostały wyznaczone w miejscach zamieszkania tych osób. Samochody wykorzystywane są przy wykonywaniu powierzonych im obowiązków, a także na przejazdy z miejsca garażowania do miejsca siedziby "płatnika".

Zatem przydzielenie ww. pracownikom samochodów służbowych jest uzasadnione charakterem powierzonej pracy.

Wobec powyższego przejazd z miejsca garażowania do miejsca siedziby "płatnika" stanowi realizację celu służbowego. Zatem nie jest nieodpłatnym świadczeniem i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Jeżeli płatnik, podatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa przysługuje zażalenie.

Zażalenie zgodnie z przepisami art. 236 § 2, art. 220 i 223 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu

Zażalenie zgodnie z przepisem art. 222 Ordynacji podatkowej, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie.