INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2012 r. (data wpływu 16 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 26 października 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług edukacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 26 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług edukacyjnych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Jako formę ewidencjonowania operacji gospodarczych wybrał Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ewidencji działalności gospodarczej, jako przeważający rodzaj działalności wg PKD posiada wpis 85.60.Z (działalność wspomagająca edukację) oraz dodatkowo 95.11.Z (naprawa i konserwacja komputerów i urządzeń peryferyjnych) i 62.09.Z (pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych).

Posiada Pan uprawnienia pedagogiczne i świadczy w ramach wykonywanej działalności gospodarczej usługi edukacyjne w formie:

• zajęć ujętych w planie nauczania, prowadzonych ze studentami studiów dziennych i podyplomowych wyższej uczelni, pozwalających zdobyć lub rozszerzyć kwalifikacje zawodowe,
• kursów doskonalenia zawodowego w publicznej placówce doskonalenia zawodowego nauczycieli, posiadającej stosowną akredytację Kuratorium Oświaty,
• zajęć z zakresu wykorzystania systemów informatycznych w pracy zawodowej, prowadzonych w formie kursów doskonalenia zawodowego dla pracowników szkół (jednostek objętych systemem oświaty).

Wymienione we wniosku zajęcia dla pracowników szkół z zakresu wykorzystania systemów informatycznych w pracy zawodowej, organizują inne podmioty: szkoła posiadająca status szkoły publicznej oraz publiczna placówka doskonalenia zawodowego nauczycieli, które są jednostkami finansowanymi z budżetu państwa. Nie jest Pan organizatorem wskazanych zajęć edukacyjnych.

Zleceniodawcą zajęć dla pracowników szkół, zajęć ze studentami studiów dziennych i podyplomowych oraz kursów doskonalenia zawodowego nauczycieli są jednostki budżetowe: - Zespół Szkół (szkoła publiczna prowadzona przez Gminę Miasto.),

• Politechnika (publiczna uczelnia wyższa),
• Centrum Edukacji Nauczycieli (publiczna placówka doskonalenia zawodowego nauczycieli - jednostka budżetowa finansowana ze środków publicznych).

Firma, którą Pan prowadzi, nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu ustawy o systemie oświaty.

Zajęcia oraz kursy prowadzi Pan w formach oraz na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, tj.: ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie placówek doskonalenia nauczycieli oraz ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym.

Akredytacja na prowadzenie wymienionych wyżej zajęć edukacyjnych udzielona jest placówce zlecającej Panu prowadzenie zajęć.

Nie posiada Pan dokumentów, z których wynika, że usługi finansowane są ze środków publicznych, jednakże wszystkie wymienione wyżej placówki są jednostkami budżetowymi, finansowanymi w pełni ze środków publicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy posiada Pan prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług podczas świadczenia opisanych usług edukacyjnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, posiada prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 pkt 26 oraz pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazał Pan, iż świadczone usługi edukacyjne są formą dostarczania usług ściśle związanych z działalnością jednostek objętych systemem oświaty oraz wyższych uczelni (są niezbędne do wykonania usługi podstawowej zwolnionej od opodatkowania), bądź mają charakter usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, pozostającego w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem oraz mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie ust. 1 pkt 26 omawianego artykułu, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo–rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

• oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Jak stanowi art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), system oświaty obejmuje:

1) przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkola specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego;

2) szkoły:

1. podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami integracyjnymi i sportowymi, sportowe i mistrzostwa sportowego,
2. gimnazja, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i przysposabiającymi do pracy, sportowe i mistrzostwa sportowego,
3. ponadgimnazjalne, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi i sportowymi, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze i leśne,
4. artystyczne;

3) placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego;

3a) placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych;

3b) placówki artystyczne - ogniska artystyczne umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych;

4) poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu;

5) młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki;

6) (uchylony);

7) placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania;

8) (uchylony);

9) zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli;

10) biblioteki pedagogiczne;

11) kolegia pracowników służb społecznych.

Z kolei w świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

• oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jednocześnie ust. 17 omawianego artykułu stanowi, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W myśl dyspozycji ust. 17a tego artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Powyższe uregulowania zawarte w art. 43 ww. ustawy, stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w tytule IX, rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa, jak i niekomercyjne organizacje, mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

Wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej – że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, iż od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77, str. 1), które wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż jego przepisy z dniem 1 lipca 2011 r. stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 282/2011 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W myśl postanowień art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

W objaśnieniach do struktury klasyfikacji zawodów i specjalności zawartych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82, poz. 537) określono definicję pojęcia „zawód”, który zdefiniowany został jako zbiór zadań (zespół czynności) wyodrębnionych w wyniku społecznego podziału pracy, wykonywanych stale lub z niewielkimi zmianami przez poszczególne osoby i wymagających odpowiednich kwalifikacji (wiedzy i umiejętności), zdobytych w wyniku kształcenia lub praktyki. Wykonywanie zawodu stanowi źródło dochodów.

Analizując powołane wyżej uregulowanie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że warunkiem zwolnienia od podatku usług w zakresie kształcenia jest spełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym odnoszącej się do usługodawcy, który musi być jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty lub uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk, jednostką badawczo–rozwojową, świadczącą usługi w zakresie kształcenia. Z kolei, aby móc skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ust. 1 pkt 29 powyższego artykułu, szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem lub muszą mieć na celu uzyskanie, czy uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

• formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,
• na świadczone szkolenia uzyskano akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,
• szkolenia muszą być finansowane w całości ze środków publicznych.

Ponadto należy zaakcentować, iż aby świadczenie usług ściśle związanych z usługami podstawowymi wskazanymi w powołanych przepisach ust. 1 pkt 26 i 29 omawianego artykułu, korzystało ze zwolnienia od podatku, musi być – co wynika wprost z treści ust. 17a tego artykułu - dokonywane przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Kierując się wskazówkami powołanego wyżej rozporządzenia wykonawczego Rady (UE), zawierającymi definicję kształcenia zawodowego należy stwierdzić, iż kształcenie zawodowe jest procesem mającym na celu nauczenie, przekazanie wiedzy z określonej dziedziny, które ma posłużyć zdobyciu, bądź uaktualnieniu wiedzy obecnie posiadanej przez uczestnika takiego szkolenia.

Środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), są:

1. dochody publiczne;
2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:



1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
5. z innych operacji finansowych;



5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

Jak powyższe wskazuje, ustawa o finansach publicznych wymienia wprost co należy uznać za środki publiczne. Przepisy zaliczają do środków publicznych m. in. dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz wskazane przychody budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z różnych źródeł (pkt 4 i 5). Środkami publicznymi są również środki pochodzące m. in. z funduszy strukturalnych.

W świetle art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe;
5. agencje wykonawcze;
6. instytucje gospodarki budżetowej;
7. państwowe fundusze celowe;
8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
9. Narodowy Fundusz Zdrowia;
10. samodzielne publiczne zakłady opieki
11. uczelnie publiczne;
12. Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;
13. państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;
14. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

Z treści wniosku wynika, iż prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Posiada uprawnienia pedagogiczne i świadczy usługi edukacyjne w formie:

• zajęć ujętych w planie nauczania, prowadzonych ze studentami studiów dziennych i podyplomowych wyższej uczelni, pozwalających zdobyć lub rozszerzyć kwalifikacje zawodowe,
• kursów doskonalenia zawodowego w publicznej placówce doskonalenia zawodowego nauczycieli, posiadającej stosowną akredytację Kuratorium Oświaty,
• zajęć z zakresu wykorzystania systemów informatycznych w pracy zawodowej, prowadzonych w formie kursów doskonalenia zawodowego dla pracowników szkół (jednostek objętych systemem oświaty).

Nie jest Pan organizatorem wskazanych zajęć edukacyjnych. Zleceniodawcą zajęć dla pracowników szkół, zajęć ze studentami studiów dziennych i podyplomowych oraz kursów doskonalenia zawodowego nauczycieli są jednostki budżetowe:

• Zespół Szkół (szkoła publiczna prowadzona przez Gminę Miasto),
• Politechnika (publiczna uczelnia wyższa),
• Centrum Edukacji Nauczycieli (publiczna placówka doskonalenia zawodowego nauczycieli - jednostka budżetowa finansowana ze środków publicznych).

Pana firma nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu ustawy o systemie oświaty. Zajęcia oraz kursy prowadzi Pan w formach oraz na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, tj.: ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie placówek doskonalenia nauczycieli oraz ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym. Akredytacja na prowadzenie wymienionych wyżej zajęć edukacyjnych udzielona jest placówce zlecającej Panu prowadzenie zajęć. Nie posiada Pan dokumentów, z których wynika, że usługi finansowane są ze środków publicznych, jednakże wszystkie wymienione wyżej placówki są jednostkami budżetowymi, finansowanymi w pełni ze środków publicznych.

Świadczone przez Pana usługi edukacyjne są formą dostarczania usług ściśle związanych z działalnością jednostek objętych systemem oświaty oraz wyższych uczelni (są niezbędne do wykonania usługi podstawowej zwolnionej od opodatkowania), bądź mają charakter usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, pozostającego w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem oraz mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane uregulowania z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że – wbrew Pana stanowisku – usługi, o których mowa we wniosku, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, iż dyspozycja tego przepisu, zarówno w zakresie usług podstawowych, jak i usług ściśle z tymi usługami związanych (co bezpośrednio potwierdza treść art. 43 ust. 17a ustawy), skierowana jest do precyzyjnie określonych podmiotów, tj. jednostek objętych systemem oświaty, uczelni, jednostek naukowych Polskiej Akademii Nauk oraz jednostek badawczo-rozwojowych. Do takich podmiotów prowadzona przez Pana firma się nie zalicza. Niemniej jednak, z racji tego, że wskazał Pan, iż ww. zajęcia oraz kursy mają charakter usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, należy rozważyć, czy istnieje możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Ze złożonego wniosku nie wynika, aby wykonywane przez Pana usługi były prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, bowiem ustawa o systemie oświaty oraz ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym, jak i rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie placówek doskonalenia nauczycieli, na które powołał się Pan we wniosku, adresowane są do kręgu podmiotów, do którego Pan się nie zalicza, będąc wykonawcą usług na rzecz: uczelni wyższej, szkoły oraz placówki doskonalenia zawodowego. Tym samym brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe usługi nie mogą również korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b) tej ustawy, gdyż nie uzyskał Pan na nie stosownej akredytacji. Ponieważ jednak z wniosku wynika, iż przedmiotowe zajęcia i kursy są finansowane ze środków pochodzących od jednostek budżetowych, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ww. ustawy. Przy czym niezbędne jest posiadanie przez Pana dokumentów potwierdzających pochodzenie tych środków.

Wobec powyższego, pomimo prawidłowego uznania przez Pana, iż świadczone usługi podlegają zwolnieniu - wbrew stanowisku zaprezentowanemu we wniosku - nie korzystają one ze zwolnienia od podatku na podstawie obu przepisów art. 43 ustawy, zawartych w ust. 1 pkt 26 i 29 tego artykułu, ponieważ zwolnieniem określonym w ust. 1 pkt 29 omawianego artykułu objęte są jedynie te usługi, które nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym określonym w ust. 1 pkt 26 tego artykułu.

Mając na uwadze powyższe, oceniając Pana stanowisko całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.