Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 oraz art. 75 § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) i art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 24.10.2006 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kolbuszowej z dnia 20.10.2006 r., znak: US.I-1.415/6/2006, w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, zmienia ww. postanowienie w ten sposób, że uznaje za prawidłowe stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 28.07.2006 r. w części dotyczącej nieuznania za przychód ze stosunku pracy kwoty stanowiącej różnicę między oprocentowaniem pożyczki udzielonej przez zakład pracy, a średnim oprocentowaniem pożyczek udzielanych przez banki, natomiast za nieprawidłowe w części dotyczącej stwierdzenia i zwrotu nadpłaty z tytułu pobrania i odprowadzenia przez płatnika zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości wyższej od należnej.

Pismem z dnia 28.07.2006 r. pan Robert F. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kolbuszowej z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnik w dniu 26.05.2004 r. otrzymał od zakładu pracy, tj. Nadleśnictwa, pożyczkę w kwocie 20.000,00 zł - oprocentowaną w wysokości 0,10 % na zakup samochodu prywatnego, który zobowiązany był używać również do celów służbowych. Nadleśnictwo przyjęło, że różnica pomiędzy oprocentowaniem ww. pożyczki, a średnim oprocentowaniem pożyczek udzielanych przez banki na zakup samochodów, stanowiła dla podatnika przychód ze stosunku pracy w kwocie 2.772,00 zł i w związku z tym pracodawca pobrał i odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w łącznej wysokości 526,68 zł. W tak przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca sformułował następujące pytania:

1. "Czy nadleśnictwo, pomimo udzielenia (...) pożyczki ze swych środków obrotowych, mogło uznać za przychód ze stosunku pracy kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy oprocentowaniem pożyczki ustalonym w umowie a średnim oprocentowaniem pożyczek udzielanych przez banki na zakup samochodów?
2. Jeżeli nadleśnictwo różnicę w oprocentowaniu uznało za przychód i w związku z tym pobrało i odprowadziło podatek, to jak rozwiązać problem podatku pobranego przez płatnika w wysokości większej od należnej?"

Według wnioskodawcy przedmiotowa różnica w oprocentowaniu pożyczki nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem podatnika stanowisko takie wynika z pisma Ministerstwa Finansów Departament Podatków Bezpośrednich z dnia 27.08.2002 r., znak: PB5/RM-033-154-1921/01. W piśmie tym wskazano m.in., że jeżeli zakład pracy nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek, różnica w oprocentowaniu pożyczek nie stanowi dla pracownika przychodu ze stosunku pracy, o ile oprocentowanie to jest stosowane w tej samej wysokości dla wszystkich pracowników. Natomiast w kwestii dotyczącej stwierdzenia i zwrotu nadpłaty podatku pan Robert F. wskazał, iż o zwrot nadpłaty winno ubiegać się Nadleśnictwo, które jako płatnik pobrało podatek w wysokości wyższej od należnej. Płatnik powinien również skorygować zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i złożyć do właściwego urzędu skarbowego wniosek o stwierdzenie nadpłaty w tym podatku oraz korektę deklaracji PIT-4. Ponadto podatnik winien "otrzymać od Nadleśnictwa prawidłowe informacje PIT-11 o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy oraz zwrot nadpłaconego podatku".

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kolbuszowej w postanowieniu z dnia 20.10.2006 r., znak: US.I-1.415/6/2006, uznał, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że wprawdzie w zakresie działalności Nadleśnictwa nie mieści się udzielanie pożyczek, jednakże pracownicy mogą ubiegać się o udzielenie pożyczek niżej oprocentowanych niż pożyczki ogólnie dostępne w warunkach rynkowych. W związku z tym, otrzymana przez podatnika pożyczka oprocentowana w sposób preferencyjny, stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten powstaje w miesiącu postawienia do dyspozycji pracownika preferencyjnej pożyczki, natomiast jego wysokość jest wyliczana jako różnica pomiędzy wartością odsetek ustalonych na warunkach rynkowych, a wartością odsetek zapłaconych przez pracownika. W kwestii dotyczącej wystąpienia o zwrot nadpłaty podatku do organu podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kolbuszowej wskazał, że w sytuacji dokonania przez podatnika rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, w którym zawyżono zobowiązanie, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, zgodnie z art. 75 § 2 ordynacji podatkowej, przysługuje podatnikowi. Równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatnik składa skorygowane zeznanie podatkowe, w którym pomniejsza uzyskany dochód o dochody zwolnione z opodatkowania i wykazuje pobraną od tych dochodów zaliczkę.

Na powyższe postanowienie pan Robert F. złożył zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie, w którym nie zgadza się z interpretacją przepisów prawa podatkowego dokonaną przez organy podatkowy I instancji, iż różnica w oprocentowaniu pożyczki udzielonej przez pracodawcę, a średnim oprocentowaniem pożyczek udzielanych przez banki, stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Zdaniem podatnika wskazana powyżej różnica w oprocentowaniu pożyczki nie stanowi przychodu, o jakim mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ Nadleśnictwo nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek. Stanowisko takie potwierdza również Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 27.08.2002 r., znak: PB5/RM-033-154-1921/01. W uzasadnieniu zażalenia podatnik podnosi, iż interpretacja zaprezentowana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kolbuszowej jest sprzeczna z interpretacjami dotyczącymi analizowanej kwestii, zamieszczonymi na stronie internetowej Ministerstwa Finansów (tj. informacją Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zakopanem z dnia 13.09.2004 r., znak: PD-413/93/2004, informacją Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 25.10.2004 r., znak: 1MUS-1471/NTRI/443-382/04/MSt, informacją Naczelnika Urzędu Skarbowego w Złotowie z dnia 14.06.2004 r., znak: ZD/415-19/04, informacją Naczelnika Urzędu Skarbowego w Czarnkowie z dnia 16.08.2004 r., znak: Np.-415/43/04, oraz decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18.01.2006 r., znak: 1401/FB/005-880/ZL/05).

Pan Robert F. nie zgadza się również ze stanowiskiem organu podatkowego, iż do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązany jest podatnik. Według skarżącego, to na Nadleśnictwie ciąży obowiązek skorygowania zaliczek na ww. podatek oraz złożenia w urzędzie skarbowym wniosku o stwierdzenie jego nadpłaty, ponieważ to pracodawca jako płatnik pobrał podatek w wysokości większej od należnej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 28.07.2006 r., stanowiska sformułowanego w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kolbuszowej oraz zarzutów zawartych w zażaleniu, zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 tej ustawy, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 tej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Na podstawie art. 11 ust. 2a i 2b ww. ustawy wartość innych nieodpłatnych świadczeń oraz częściowo odpłatnych ustala się: