Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatniczka prowadzi działalność gospodarczą - Studio Tańca. Zakres działalności obejmuje oprócz prowadzenia kursów tańca i szkoleń również sędziowanie turniejów tańca. W ciągu roku udział w pracach sędziowskich ma miejsce około 15 razy. Otrzymywane wynagrodzenie z tytułu sędziowania stanowi przychód z działalności gospodarczej. Nadmienia również, że zgodnie z regulaminem Polskiego Towarzystwa Tanecznego, do którego będąc sędzią ma obowiązek należeć, w rozdziale III Prawa i Obowiązki Sędziego w pkt 3f jest zapis „Noszenie w trakcie sędziowania odpowiedniego ubioru stosownego do imprezy”.

W związku z powyższym zwraca się z zapytaniem, czy ma prawo raz w roku zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek poniesiony na zakup jednego stroju do sędziowania.Podatniczka uważa, że wydatek na zakup takiego stroju może stanowić koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, ponieważ odpowiedni wygląd jest warunkiem, aby mogła uzyskać przychód z sędziowania w turniejach tańca. W swoim stanowisku powołuje się na treść art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zezwalającego jej zdaniem do zaliczenia do kosztów wydatków na zakup stroju.

W wyniku analizy informacji zawartych we wniosku oraz jego uzupełnieniu Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza co następuje.

1.Stan prawny do dnia 31.12.2006 roku.

Kwestie zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej regulują przepisy art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. Z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Z definicji kosztów uzyskania przychodu zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 roku wynika, że kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Użyty w przepisie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „ w celu” oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy, tzn. poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie źródła przychodu. W swoim stanowisku podatniczka podkreśla, że brak odpowiedniego stroju uniemożliwi uzyskanie przychodu z sędziowania w turniejach. Nie ulega wątpliwości, że odpowiedni wygląd ma znaczenie podczas sędziowania przez podatniczkę turniejów tańca. Nie przesądza to jednak o tym, że wydatek na zakup stroju jest wydatkiem, który można zaliczyć do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. Obowiązujące bowiem zasady życia społecznego wymagają, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą posiadały odpowiedni wygląd, podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach. Odpowiedni strój i wygląd niezbędny jest dla wykonywania wielu zawodów, również poza sferą działalności gospodarczej.Z kolei aby można było wydatki na stroje służbowe (reprezentacyjne) uznać za koszt uzyskania przychodów, stroje te muszą spełniać określone wymogi. Ubiór służbowy musi utracić charakter odzieży osobistej z uwagi na opatrzenie jej cechami charakterystycznymi dla firmy (barwa, krój, logo itp.) oraz możliwość noszenia tego stroju wyłącznie w związku z wykonywaną pracą. W wyroku z dnia 09.02.1999r. sygn. akt I SA/Wr714/97 Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż wydatki na zakup odzieży mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w ramach wydatków na reprezentację, jeżeli podatnik wykaże, że odzież ta utraciła charakter odzieży osobistej, np. z uwagi na opatrzenie jej cechami charakterystycznymi dla firmy (barwa, krój, logo itp.).

Jeżeli więc zakupiona odzież spełniałaby warunki tj. spełniała funkcję stroju firmowego, wówczas omawiane wyżej wydatki na zakup takiego stroju mogłyby być kosztem uzyskania przychodu jedynie w ramach limitu (0,25% przychodu), o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na koszty reprezentacji i reklamy.

Jeżeli natomiast zakupiona odzież nie spełniałaby wymienionych wyżej wymogów, wydatek na zakup tej odzieży nie mógłby być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Z cytowanej we wniosku treści Regulaminu Polskiego Towarzystwa Tanecznego wynika jedynie, że strój powinien być stosowny do imprezy. Regulamin ten nie wymienia żadnych cech szczególnych jakie powinien posiadać strój, cech, które odróżniają go od stroju mającego charakter odzieży osobistej. Nie można więc uznać, że ten strój będzie strojem reprezentacyjnym, wydatki więc na jego zakup nie są kosztem uzyskania przychodów.

2. Stan prawny od 01.01.2007 roku.

Od 01.01.2007 roku zmienione zostało brzmienie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym. Zgodnie z nową treścią tego przepisu kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Dla celów niniejszej interpretacji zmiana art. 22 ust. 1 nie ma istotnego znaczenia. Trudno bowiem uznać zakup stroju, mającego charakter odzieży osobistej, za koszt niezbędny dla zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.Zmieniony został również art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy. Zgodnie z nowym brzmieniem, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawodawca wyłączył więc wszelkie koszty reprezentacji z kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza, że stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.Powyższa interpretacja:dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.