Postanowienie

Na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst: Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pana X z dnia 19.12.2005 roku (data wpływu do tut. Urzędu: 19.12.2005 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie ustalenia kwoty przychodu osiągniętego ze stosunku pracy z zagranicy bez pośrednictwa płatnika oraz podstawy obliczenia wysokości podatku stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w powyższym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym firma szwajcarska, która nie ma w Polsce ani siedziby, ani swojego przedstawicielstwa zamierza zatrudnić Pana X na podstawie umowy o pracę, w ramach której podatnik będzie wykonywał usługi informatyczne na terenie Polski. Ponadto podatnik zamierza podpisać umowę z ww. pracodawcą zagranicznym o przejęciu obowiązków płatnika składek, w wyniku czego będzie zobowiązany do płacenia składek ZUS finansowanych zarówno przez ubezpieczonego jak i pracodawcę. Zgodnie z umową zagraniczny pracodawca przelewać będzie na jego konto łączną kwotę jako sumę wynagrodzenia brutto i składek na ubezpieczenie należnych od pracodawcy.

Podatnik twierdzi, że składając deklaracje o wysokości uzyskanego dochodu PIT-53 jako przychód ze stosunku pracy powinien wykazywać jedynie kwotę wynagrodzenia brutto, a nie pełną kwotę przelewu. Jego zdaniem część kwoty przekazana na konto, która odpowiadać będzie składkom finansowanym przez pracodawcę nie stanowi przychodu podatnika. W konsekwencji w rubryce deklaracji PIT-53 "składki na ubezpieczenia społeczne" zamierza wykazywać jedynie składki finansowane przez ubezpieczonego (ujęte w kwocie wynagrodzenia brutto).

Zgodnie z art.7 pkt 3 ustawy z dnia 13.10.1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137 poz.887 z późn. zmianami) obywatelom polskim wykonującym pracę w podmiotach zagranicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli podmioty te nie posiadają w Polsce swojej siedziby ani przedstawicielstwa przysługuje prawo do objęcia ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi na zasadach dobrowolności. Oznacza to, że osoby te chcąc być objęte ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi mogą do nich przystąpić indywidualnie (poprzez dokonanie zgłoszenia w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych) i samemu opłacać składki na te ubezpieczenia. W przypadku zawarcia umowy z pracodawcą zagranicznym (który w tym przypadku ma siedzibę w państwie nie będącym członkiem Unii Europejskiej) o przejęciu obowiązków płatnika składek ZUS i zgłoszenia dobrowolnego ubezpieczenia w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych pracownik staje się sam płatnikiem swoich składek (występuje więc w podwójnej roli: płatnika i ubezpieczonego).

Na podstawie art.18 ust.7 ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych podlegających dobrowolnie tym ubezpieczeniom, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż kwota minimalnego wynagrodzenia.

Stosownie do art. 12 ust.1 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wobec powyższego przychodem ze stosunku pracy będzie cała kwota otrzymanego przelewu.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy podstawę obliczenia podatku stanowi generalnie dochód ustalony zgodnie z przepisami, po odliczeniu m.in. kwot składek, określonych w ustawie z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz.887 ze zm.):

- zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,

- potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, (...).

Zgodnie z art. 44 ust.1a i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26.07.1991 roku (jedn. tekst: Dz. U. z 2000 roku Nr14 poz.176 ze zm.) podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki miesięczne na podatek dochodowy w wysokości 19 % dochodu za miesiące, w których uzyskali dochód, w terminie do 20 następnego miesiąca za miesiąc poprzedni, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego. Jednocześnie w terminach płatności zaliczek podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatników, deklaracje podatkowe PIT-53. Za dochód, o którym mowa wyżej uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz po odliczeniu składek na ubezpieczenie społeczne opłaconych w danym miesiącu.

Podatnik przy obliczaniu zaliczki może zastosować zamiast stawki 19 % odpowiednio stawkę 30% lub 40%.

Zatem odliczeniu od dochodu podlegają wszystkie zapłacone przez podatnika składki na ubezpieczenia społeczne - wysokość tych wydatków ustala się na podstawie dokumentów potwierdzających ich poniesienie (art.26 ust.7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).