INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2012 r. (data wpływu 24 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 10 lipca 2012 r. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług notarialnych. Dochód z tej działalności opodatkowany jest według zasad ogólnych, czyli według skali podatkowej. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest żonaty i pozostaje z żoną we wspólności majątkowej małżeńskiej.

Od 25 października 2007 r. żona prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, w ramach której świadczy na zlecenie innych podmiotów usługi związane z administracyjną obsługą biura, które są sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem 82.11.10.0.

Wnioskodawca zamierza, na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z żoną, jako przedsiębiorcą - zlecić jej osobiście lub poprzez ewentualnego pracownika jej firmy (obecnie jeszcze nie zatrudnia pracowników), wykonywanie na rzecz Jego Kancelarii odpłatnych usług administracyjnej obsługi biura, za które żona będzie comiesięcznie wystawiała dla Niego rachunek, który Wnioskodawca będzie następnie ewidencjonował jako koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Usługi administracyjnej obsługi biura Kancelarii Wnioskodawcy będą obejmowały, m.in.: planowanie dat zawierania aktów notarialnych i umawianie klientów, prowadzenie repertorium, wystawianie dokumentów sprzedaży, prowadzenie kasy Kancelarii, dokonywanie zakupów niezbędnych materiałów piśmiennych, biurowych, wyposażenia, dbałość o wygląd lokalu, prowadzenie rozliczeń publicznoprawnych, m.in. z tytułu opłat sądowych, podatku od czynności cywilnoprawnych, itp.; przygotowywanie i dostarczanie dowodów księgowych do biura rachunkowego, załatwianie różnych innych spraw z otoczeniem gospodarczym, związanych z funkcjonowaniem Kancelarii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej koszty usług administracyjnej obsługi biura Kancelarii, wynikające z rachunków wystawionych przez żonę jako przedsiębiorcę, czyli przez firmę żony...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl definicji kosztów uzyskania przychodów, wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14. poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z analizy treści tego przepisu wynika więc, że aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1. wydatek powinien być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. wydatek nie może znajdować się na liście wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionej w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. wydatek powinien być udokumentowany.
   
   

W przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca nie wskazał więc konkretnie jakie wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, ograniczając się jedynie w art. 23 tej ustawy do wyszczególnienia tych wydatków, które za taki koszt nie mogą zostać uznane. Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od istnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy nim a jego wpływem na powstanie lub zwiększenie przychodów, zachowaniem/zabezpieczeniem źródła przychodów i jego funkcjonowaniem. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno te wydatki, które mają charakter kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem, jak i te których związek z przychodem jest pośredni, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w racjonalny sposób poniesione w celu opisanym w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także pracy małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten nie ma zastosowania do sytuacji opisanej w niniejszym wniosku, ponieważ przepis ten nie dotyczy stosunków gospodarczych wynikających z umów wzajemnych, zawartych pomiędzy przedsiębiorcami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Przepis ten wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

• faktycznego poniesienia wydatku,

• istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

• braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

• odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.
  
  

Przy czym, obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Powyższy przepis wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość własnej pracy podatnika, jego małżonka oraz małoletnich dzieci. Przy czym użyty w nim termin „wartość pracy” należy rozumieć jako wartość wszelkiego rodzaju pracy, niezależnie od tego, czy praca jest świadczona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej (umowy zlecenia, umowy o dzieło), czy też bez podstawy prawnej (bezumownie). Pojęcie to należy jednak traktować ściśle, co oznacza, że trzeba tu rozdzielać - dla celów nie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów - składniki wynagrodzenia za świadczoną pracę od dodatkowych świadczeń ze strony pracodawcy - takich, które nie mają wpływu na wartość pracy własnej (czyli są przez pracodawcę ponoszone niezależnie od tego jaki jest wkład pracy pracownika, np. ekwiwalent za narzędzia, świadczenia z BHP). Nie ma tu znaczenia, czy pomiędzy małżonkami istnieje wspólność czy odrębność majątkowa.

W przypadku, gdy każdy z małżonków prowadzi odrębną działalność gospodarczą i w jej ramach wykonuje usługi na rzecz firmy małżonka, to wykonanie tych usług nie stanowi pracy własnej małżonka. Mamy tu bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami gospodarczymi; każdy z małżonków jako odrębny przedsiębiorca będzie wykonywał usługi dla firmy drugiego małżonka i wystawiał faktury za wykonane usługi.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, iż od dnia 10 lipca 2012 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług notarialnych. Jego Żona również prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy na zlecenie innych podmiotów usługi związane z administracyjną obsługą biura. Wnioskodawca zamierza, na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z żoną jako przedsiębiorcą - zlecić jej osobiście lub poprzez ewentualnego pracownika jej firmy (obecnie jeszcze nie zatrudnia pracowników), wykonywanie na rzecz Jego Kancelarii odpłatnych usług administracyjnej obsługi biura, za które żona będzie comiesięcznie wystawiała dla Wnioskodawcy rachunek.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy praw podatkowego stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca oraz Jego żona prowadzą odrębnie działalność gospodarczą, a żona w ramach prowadzonej działalności świadczyła będzie na rzecz prowadzonej przez Wnioskodawcę Kancelarii usługi administracyjnej obsługi biura, to tego typu usług nie należy kwalifikować jako pracy własnej małżonka, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to bowiem usługa świadczona przez odrębny podmiot gospodarczy - odrębnego przedsiębiorcę. W takiej sytuacji wartość usługi świadczonej przez firmę żony na rzecz Kancelarii prowadzonej przez Wnioskodawcę będzie stanowiła dla Niego koszty uzyskania przychodów, pomniejszające osiągnięty z działalności gospodarczej przychód, jeśli poniesiony wydatek spełniał będzie przesłanki wskazane w przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.