Postanowienie

Na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10.08.2006r (data wpływu do tut. Organu podatkowego 11.08.2006r.), uzupełnionego w dniu 15.09.2006r. i w dniu 23.10.2006r o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup silnika do samochodu, stanowiącego środek trwały firmy,

stwierdza, że:

stanowisko Podatnika jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Wnioskodawca w dniu 30.06.2006r zakupił używany silnik do samochodu ciężarowego, stanowiącego środek trwały firmy. Samochód, jako środek trwały był amortyzowany w okresie od 30.06.2003r do 30.11.2005r. W wyniku eksploatacji pojazdu, silnik uległ całkowitemu zużyciu a koszt jego naprawy został wyceniony na kwotę 12.000,00 zł. W związku z powyższym Spółka podjęła decyzję o zakupie używanego, sprawnego silnika o podobnych parametrach technicznych, z zamiarem przywrócenia zdolności użytkowych samochodu i dalszego jego wykorzystywania w prowadzonej działalności. Koszt nabycia silnika wyniósł 7.000,00 zł netto.

Wątpliwość podatnika sprowadza sie do ustalenia, czy w związku z zakupem silnika do samochodu, który został już całkowicie zamortyzowany w roku 2005, wydatek poniesiony na zakup silnika można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, czy też o poniesiony wydatek należy powiększyć wartość początkową środka trwałego. Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając, iż samochód jest nadal wykorzystywany do celów prowadzonej działalności a wymiana silnika miała wyłącznie na celu przywrócenie jego pierwotnego stanu technicznego i użytkowego - wydatek na zakup silnika, jako nie związany z ulepszeniem środka trwałego może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle postanowień art.15 ust.1 ustawy z dnia 15.021992r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r Nr 54, poz.654 ze zm.), zwanej dalej ustawą, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16ust.1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

1) wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art.16g ust.13 ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dzielą wydatki w potocznym znaczeniu uważane za remontowe na dwie grupy- wydatki na remont oraz wydatki na ulepszenie środków trwałych. O ile te pierwsze są uwzględniane w kosztach uzyskania przychodów bezpośrednio, to w sytuacji, gdy wydatki te dotyczą ulepszenia - nie ma takiej możliwości.

Z przywołanych przepisów prawa wynika, że środki trwałe uznaje sie za ulepszone, gdy poniesione w tym celu, w roku podatkowym, wydatki przekroczą 3.500,00 zł. Jeżeli wydatki te są niższe, to uznaje się, że środek trwały nie został ulepszony i w związku z tym ich wartość może obciążyć koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały musi stanowić o jego ulepszeniu. Istotnym bowiem jest w każdym przypadku, jaki charakter mają wydatki poniesione na środek trwały. Jeżeli wydatki te będą miały charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową tego środka (remont), a nie powodujące zwiększenie tejże wartości użytkowej - podatnik może w całości zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na wielkość tych wydatków. Istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, nie zwiększających jego wartości początkowej. Kolejną istotną cechą remontu jest to, że następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). W przypadku natomiast, gdy poniesione wydatki wykraczają poza charakter odtworzeniowy, gdyż doprowadzają do zwiększenia zdolności użytkowej środka trwałego, mamy do czynienia z pojęciem ulepszenia. Powyższe oznacza, że za ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie (modernizację) środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zdaniem tutejszego organu podatkowego, za remont należy uznać wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji (zużycia) wraz z wymianą zużytych składników technicznych.

Z przedstawionego na wstępie stanu faktycznego wynika, że Spółka nabyła i wykorzystuje do celów prowadzonej działalności samochód ciężarowy wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy. Odpisy amortyzacyjne zrównały się z wartością początkowa środka trwałego w miesiącu listopadzie 2005r. W następstwie eksploatacji pojazdu uległ całkowitemu zużyciu silnik, a jego remont wyceniono na kwotę 12.000,00 zł. Celem przywrócenia temu środkowi transportu pierwotnych zdolności użytkowych - Spółka dokonała nabycia używanego silnika za cenę netto 7.000,00 zł.

W tej sytuacji, w ocenie organu podatkowego, poniesiony wydatek na zakup silnika stanowi koszt uzyskania przychodów albowiem dokonany został w ramach remontu środka trwałego, mającego na celu przywrócenie pierwotnej zdolności użytkowej pojazdu.

W tym stanie faktycznym i prawnym postanowiono jak na wstępie.