Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz 22 ust. 1, art. 22a, art. 22c, art. 22g, art. 22j i art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w odpowiedzi na pisemny wniosek pana Andrzeja K. z dnia 7.06.2006 r. (data wpływu do tut. organu) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ustrzykach Dolnych postanawia:

• uznać za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy w zakresie:
  - rozłożenia amortyzacji zakupionego budynku na 10 lat,
  - podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych,
  - zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu oprocentowania udzielonych rat na zakup nieruchomości,
• uznać za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy w zakresie:
  - zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gruntu.

W dniu 7.06.2006 r. wpłynął do tut. organu podatkowego pisemny wniosek pana Andrzeja K. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie płatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca w dniu 12.05.2006 r. zakupił na zasadzie współwłasności budynek w U. z przeznaczeniem na działalność gospodarczą - praktyki lekarskie. Budynek został wybudowany w latach 70-tych XX wieku. Do tej pory był wykorzystywany jako przychodnia, a od pięciu lat wnioskodawca dzierżawił w tym budynku lokale na gabinet lekarski. Cena ogólna nieruchomości wynosiła 175.000,00 zł, w tym: budynek 168.084,00 zł, działka 4.916,00 zł, koszty przygotowania dokumentacji 2.000,00 zł; opłaty notarialne 2.894,52 zł. Cena zakupu została rozłożona na: kwotę zapłaconą przy zawieraniu aktu notarialnego 35.000,00 zł i 9 rat rocznych po 15.560,00 zł ze stałym oprocentowaniem w wysokości 2 % w stosunku rocznym. Zdaniem wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów podatkowych, prawidłowe są następujące rozwiązania:

1. rozłożenie amortyzacji zakupionego budynku na 10 lat,
2. kwota amortyzacji ma obejmować wartość budynku plus koszty dokumentacji i opłaty notarialne, proporcjonalnie po 1/3 na każdą z osób (współwłaścicieli) prowadzących działalność gospodarczą,
3. kwota zapłacona za grunt może zostać wpisana proporcjonalnie po 1/3 jako jednorazowy koszt do podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
4. oprocentowanie roczne rat może zostać zaliczone w koszty uzyskania przychodów w danym roku podatkowym.

Po przeprowadzeniu analizy przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego i własnego stanowiska w sprawie, a także obowiązujących w tym zakresie przepisów podatkowych, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ustrzykach Dolnych stwierdza, co następuje:

1. Rozłożenie amortyzacji zakupionego budynku na 10 lat.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają m.in. stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. W myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 tej ustawy podatnicy mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego, z tym że okres amortyzacji w przypadku budynków (lokali) i budowli nie może być krótszy niż 10 lat. Zastosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych jest zatem możliwe przy amortyzacji środków trwałych spełniających powyższe warunki. Przepis art. 22j ust. 3 pkt 1 ww. stanowi, iż ustawy budynki i budowle uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Z danych zawartych we wniosku oraz informacji znanych tut. organowi wynika, że zakupiony przez wnioskodawcę budynek spełnia powyższe kryteria, czyli:

• został po raz pierwszy wpisany do ewidencji środków trwałych podatnika,
• spełnia określoną w ustawie definicję używanego środka trwałego,

a więc istnieje możliwość zastosowania wobec niego indywidualnej stawki amortyzacyjnej zgodnie z regulacjami zawartymi w cytowanych przepisach art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ustrzykach Dolnych stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie zawarte w rozpatrywanym wniosku należy uznać za prawidłowe.

2. Podstawa dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 3 tej ustawy cena nabycia to kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty:

• transportu, załadunku i wyładunku,
• ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych,
• opłat notarialnych, skarbowych i innych,
• odsetek i prowizji.

Wymienione w cytowanym przepisie rodzaje kosztów poprzedzone są wyrazem "w szczególności", co oznacza, że wykaz kosztów związanych z zakupem zawarty w ustawie nie jest ograniczony do tytułów określonych w tym przepisie, lecz ma charakter otwarty. Wobec powyższego poniesione przez nabywcę: koszty związane z zawarciem umowy kupna sprzedaży (np. opłata notarialna) oraz koszty przygotowania dokumentacji, należą do kategorii kosztów związanych bezpośrednio z zakupem i wchodzą w skład ceny nabycia stanowiącej podstawę do ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się ustala się w takiej proporcji w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie. Wobec powyższego, w przypadku zakupionego przez wnioskodawcę budynku, wartość początkowa środka trwałego stanowiąca dla każdego ze współwłaścicieli podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych wynosić będzie 1/3 wartości budynku ustalonej w opisany powyżej sposób.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ustrzykach Dolnych stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie zawarte w rozpatrywanym wniosku należy uznać za prawidłowe.

3. Uznanie za koszt uzyskania przychodów kwoty zapłaconej za grunt.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
   - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Wobec powyższego wydatki poniesione na nabycie wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej gruntu nie stanowią kosztów uzyskania przychodów ani w momencie zakupu, ani poprzez odpisy amortyzacyjne. Wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia takiego gruntu.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ustrzykach Dolnych stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie zawarte w rozpatrywanym wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

5. Zaliczenie w koszty uzyskania przychodów oprocentowania rocznego rat.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Możliwość zaliczenia wydatków do podatkowej kategorii kosztów istnieje wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• wydatek pozostaje w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodów i jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
• wydatek nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• wydatek został właściwie udokumentowany.

Jeżeli zatem zakupiony przez wnioskodawcę budynek jest wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej i został wpisany do ewidencji środków trwałych, wówczas wydatki poniesione na spłatę oprocentowania rat będą stanowiły koszt uzyskania przychodu. Kosztami uzyskania przychodu będą jedynie odsetki zapłacone od momentu wprowadzenia budynku do ewidencji środków trwałych. Odsetki zapłacone do tego momentu będą zwiększały wartość początkową środka trwałego.

Reasumując: zapłacone przez podatników oprocentowanie z tytułu ustalonych rat na zakup budynku, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych będzie stanowiło koszt uzyskania przychodów od momentu uznania go za środek trwały.