W dniu 18 sierpnia 2006r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który następnie został uzupełniony w dniu 22 września 2006r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca jest Spółką świadczącą usługi między innymi:

– transportu międzynarodowego towarów,

– spedycji,

– wewnątrzwspólnotowego transportu towarów,

polegające na świadczeniu usług przewozowych własnymi środkami transportowymi oraz podzlecaniu wykonania usług przewozu innym przewoźnikom.

Spółka dokonuje zakupu różnego rodzaju materiałów oraz usług za granicą. Ceny tych materiałów i usług powiększone są zazwyczaj o zagraniczny podatek od wartości dodanej. Zakupy te są dokumentowane na podstawie faktur i paragonów. W związku z tym, w momencie dokonania zakupu Spółka traktuje ten podatek jako integralny składnik ceny nabycia i zalicza go do kosztów uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak ceny nabycia netto. Następnie, po otrzymaniu zwrotu podatku od wartości dodanej Spółka jego wartość zalicza do przychodów podlegających opodatkowaniu w momencie wpływu na konto bankowe. Zwrot ten następuje najczęściej w innym (następnym) roku kalendarzowym (podatkowym) niż moment zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów (moment dokonania zakupów).

Po zakończeniu roku kalendarzowego do 30 czerwca następnego roku Spółka może wystąpić z wnioskiem do poszczególnych zagranicznych urzędów skarbowych o zwrot ww. zagranicznego podatku. Jednakże nie każdy podatek od wartości dodanej od dokonanych przez Spółkę zakupów podlega zwrotowi, bowiem możliwość jego zwrotu jest uzależniona od wartości dokonanych zakupów. Każde państwo ma swoje odmienne przepisy, które przewidują możliwość zwrotu naliczonego w ich kraju podatku od wartości dodanej. Spółka w momencie dokonywania zakupu w trakcie roku podatkowego nie jest w stanie przewidzieć, jakiej wartości i jakiego rodzaju zakupów dokona w ciągu roku w danym kraju.

W związku z powyższym, zrodziła się wątpliwość, czy Wnioskująca właściwie postępuje zaliczając najpierw wartość podatku od wartości dodanej dotyczącą zakupów do kosztów uzyskania przychodów, a następnie po otrzymaniu zwrotu tegoż podatku zalicza jego równowartość zwróconą do przychodów podatkowych?

Spółka zwraca uwagę, iż zwrot ten nie stanowi równowartości zaliczonego uprzednio do kosztów podatku, a księgowanie kosztów i przychodów dotyczących podatków od wartości dodanej następuje w różnych latach podatkowych. Zdaniem Wnioskującej taki sposób postępowania jest właściwy.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

W opisanym stanie faktycznym Wnioskująca dokonuje płatności za zakup materiałów i usług. Ceny tych usług powiększone są o zagraniczny podatek od wartości dodanej. W momencie dokonania zakupów zagraniczny podatek od wartości dodanej obciąża koszty podatkowe Wnioskodawcy. W momencie dokonania zwrotu tego podatku Spółka uzyskane środki zalicza do przychodów podatkowych.

Stosownie do art. 4a pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług - oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535).

Dokonując wykładni wskazanego przepisu stwierdzić należy, iż kosztem uzyskania przychodów może być jedynie podatek od towarów i usług, unormowany przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), według zasad, o których stanowi się w art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podatki pośrednie, które zostały obliczone na mocy prawa wewnętrznego obcego państwa, stanowią natomiast element globalnej kwoty wydatku dokonywanego przez podatnika na rzecz kontrahenta zagranicznego.

Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, kwalifikacja wydatku do kosztów uzyskania przychodów dokonywana jest w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym przepisie art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Zaznaczyć jednak należy, iż możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Reasumując, wydatek (obejmujący w swej wartości podatek od wartości dodanej), spełniający przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obciąża koszty podatkowe.

Kwestia kwalifikowania przychodów podatkowych uregulowana została w art. 12 ust. 1 ustawy podatkowej. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Użyte w cytowanym przepisie sformułowanie „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek bankowy wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. W obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela. Określenie „pieniądze” obejmuje znajdujące się w obiegu środki płatnicze w walucie polskiej, względnie obcej.

Zatem, w momencie otrzymania zwrotu podatku od wartości dodanej przez właściwy zagraniczny organ podatkowy, otrzymane w ten sposób środki pieniężne stanowić będą w dacie otrzymania przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, działanie Podatnika – opisane w stanie faktycznym – uznać należy za prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.