Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca prowadzi działalność leasingową i ma podpisane umowy o współpracy z dostawcami przedmiotów leasingu (zwanymi dalej Partnerami). Współpraca polega na oferowaniu przez Partnerów klientom zainteresowanym nabyciem danego przedmiotu, możliwości sfinansowania transakcji w formie leasingu realizowanego przez Spółkę. W celu zwiększenia ilości umów leasingu realizowanych za pośrednictwem Partnerów, Spółka zamierza zorganizować promocję skierowana do sprzedawców – pracowników punktów sprzedaży Partnerów, którzy zajmują się obsługą transakcji leasingowych. Ze sprzedawcami tymi nie łączy Spółki żadna umowa (są to pracownicy Partnerów). W objętym promocją okresie, sprzedawcy Partnerów będą otrzymywali od Spółki nagrody rzeczowe za zwiększenie w poszczególnych miesiącach liczby zawartych umów leasingu. Nagrody (przyznawane co miesiąc) otrzymywać będą ci sprzedawcy Partnerów, którzy przyczynią się do zwiększenia ilości zawartych umów leasingu w punktach sprzedaży Partnera, u którego pracują. Jeden sprzedawca będzie mógł otrzymać w jednym miesiącu maksymalnie jedną nagrodę rzeczową o wartości nie przekraczającej 100 zł. O rodzaju nagrody decydować będzie uzyskanie w danym miesiącu określonego wzrostu liczby zawartych umów w stosunku do miesiąca poprzedniego (zgodnie z regulaminem promocji) – np. za zwiększenie o 1 ilości zawieranych umów w danym punkcie sprzedaży Partnera, w stosunku do miesiąca poprzedniego, odpowiedzialny za wzrost sprzedaży Partnera otrzyma od Spółki do wyboru parasol lub T-shirt, a w przypadku zwiększenia ilości zawieranych umów leasingowych o 2 – koszulkę polo lub plecak.

W związku z powyższym, zrodziła się wątpliwość, czy stosując do przyznawanych nagród przepis art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych od świadczeniodawcy, w związku jego promocją lub reklamą – jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł (...) należy uznać, że wolne od podatku dochodowego będą wszystkie nagrody rzeczowe otrzymane przez konkretnego sprzedawcę w kolejnych miesiącach trwania promocji, pod warunkiem, że jednorazowa wartość poszczególnych nagród nie będzie przekraczała 100 zł?

Zdaniem Wnioskującej, otrzymywane przez pracowników Partnera nagrody należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do przychodów tych ma zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy podatkowej.

Wątpliwości Spółki powstają na tle użytego przez ustawodawcę sformułowania „jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł“. Zdaniem Wnioskującej, użycie takiego sformułowania oznacza, że wolne od podatku dochodowego są wszystkie świadczenia otrzymywane przez sprzedawcę, pod warunkiem, że jednorazowa wartość świadczenia (w tym wypadku jednostkowa wartość nagrody) nie przekracza 100 zł, ale nie można wykluczyć, iż zamiarem ustawodawcy było ograniczenie wolnej od podatku wartości nieodpłatnych świadczeń do jednorazowej kwoty 100 zł, tj. wolne od podatku byłoby tylko jedno świadczenie otrzymane przez sprzedawcę, nie przekraczające wartości 100 zł (lub suma świadczeń nie przekraczająca jednorazowa tej kwoty), a każde następne świadczenie otrzymane przez tego samego sprzedawcę w okresie trwania promocji byłoby opodatkowane, mimo, iż wartość jednorazowa poszczególnych świadczeń za każdym razem nie przekroczy 100 zł.

W opinii Wnioskodawcy, wolne od podatku będą także kolejne nagrody otrzymywane przez tego samego sprzedawcę w czasie trwania promocji, pod warunkiem, że jednorazowa wartość poszczególnych nagród nie będzie przekraczał kwoty 100 zł.

Spółka wnosi o potwierdzenie słuszności zajętego przez Nią stanowiska.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii stwierdza się, co następuje:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej wskazuje, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą – jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 100 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej, przychodami z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, co do zasady, podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych są m.in. nieodpłatne świadczenia, nie należące do przychodów:

– ze stosunku pracy (art. 12 ustawy),

– z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 ustawy),

– z działalności gospodarczej (art. 14 ustawy),

– z kapitałów pieniężnych (art. 17 ustawy).

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy, niektóre z nieodpłatnych świadczeń, o których stanowi się w art. 20 ust. 1 tej ustawy korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.Aby świadczenia otrzymane przez podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych mogły podlegać zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy, spełnione muszą być następujące przesłanki:

1. świadczenia muszą mieć charakter nieodpłatny,

2. nieodpłatne świadczenia otrzymane są od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą,

3. jednorazowa wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą nie przekracza kwoty 100 zł,

4. nieodpłatne świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Podstawową przesłanką zastosowania omawianego zwolnienia jest otrzymanie nieodpłatnego świadczenia. Przepisy ustawy podatkowej posługując się pojęciem „nieodpłatnego świadczenia” nie definiując go jednocześnie. Dokonując zatem wykładni gramatycznej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”, za „nieodpłatne świadczenia” uznać należy wszelkie świadczenia „nie wymagające opłaty; takie, za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Zatem, przyjąć należy, iż nieodpłatnym świadczeniem jest każde zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Kluczową kwestią dla rozstrzygnięcia, czy w przedstawionym stanie faktycznym pracownicy Partnerów Spółki uzyskują nieodpłatne świadczenie jest ustalenie, czy spełniający świadczenie (Wnioskodawca) uzyskuje wzajemną korzyść majątkową, tj. ekwiwalent, równoważnik udostępnionego świadczenia.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w objętym promocją okresie sprzedawcy Partnerów będą otrzymywali od Spółki nagrody rzeczowe za zwiększenie w poszczególnych miesiącach liczby zawartych umów leasingu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż sprzedawcy Partnerów Wnioskodawcy nie będą otrzymywać nieodpłatnych świadczeń, ale świadczenia stanowiące wynagrodzenie (ekwiwalent) za wzrost liczby zawieranych umów leasingowych.

Skoro zatem świadczenia otrzymane przez pracowników kontrahentów Spółki (dostawców przedmiotów leasingu) nie należą do kategorii świadczeń nieodpłatnych, to nie może być mowy o zastosowaniu zwolnienia przedmiotowego, o którym stanowi się w omawianym w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym stanie rzeczy bezcelowe byłoby – w opinii organu podatkowego – omawiane pozostałych przesłanek warunkujących zastosowanie zwolnienia przedmiotowego, o którym stanowi przepis art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy podatkowej.

Przedmiotowa interpretacja, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego, przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.