INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 07 stycznia 2012 r. i z dnia 23 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 07 lutego 2012 r.), uzupełnionym w dniu 17 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 stycznia 2012 r. do Urzędu Skarbowego w Wadowicach wpłynął Pana wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Powyższy wniosek został uzupełniony w dniu 27 stycznia 2012 r. Ww. wniosek wraz z uzupełnieniem za pismem z dnia 02 lutego 2012 r. Znak: PP-13/I/0770-12/12 został przesłany do tut. Biura celem załatwienia zgodnie z właściwością.

W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 04 kwietnia 2012 r. Znak: IBPBII/2/415-187/12/JG wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 17 kwietnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 14 lutego 2007 r. otrzymał od swego ojca w drodze darowizny gospodarstwo rolne o pow. 1,8741 ha. Postanowił wybudować dom mieszkalny. Z powodu braku pieniędzy zachodziła konieczność sprzedaży nieruchomości o pow. 0,2534 ha za kwotę 40.000 zł. Sprzedana w dniu 02 lipca 2009 r. nieruchomość stanowiła część darowanego wnioskodawcy gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca wskazał, iż nabywca przedmiotowej nieruchomość nabył ją w celu powiększenia posiadanego przez siebie gospodarstwa rolnego. Uzyskane ze sprzedaży nieruchomości pieniądze wnioskodawca w całości przeznaczył na opracowanie projektu, zakup materiałów budowlanych i robociznę. Obecnie budynek jest w stanie surowym zamkniętym. Wnioskodawca w dniu 26 lipca 2011 r. złożył zeznanie PIT-36 za 2009 r. wykazując podatek w wysokości 7.600 zł. Z tytułu sprzedaży nieruchomości wnioskodawca odprowadził 19% podatek dochodowy jednakże obecnie zamierza złożyć korektę zeznania PIT-36 za 2009 r. celem odzyskania zapłaconego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wnioskodawca od sprzedaży nieruchomości był zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego skoro pieniądze przeznaczył na budowę domu...

Zdaniem wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 131 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych uzyskanie przychodu z przeznaczeniem na budowę własnego mieszkania winno być wolne od podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   -jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
   
   

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli sprzedaż nieruchomości lub praw nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w cytowanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ten sposób, że zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

Z powyższego wynika, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości lub ich części decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym ma moment i podstawa jej nabycia. Tak więc o tym w jakim brzmieniu będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do opisanego we wniosku stanu faktycznego sprawy decyduje moment i podstawa nabycia zbytej przez wnioskodawcę w 2009 r. nieruchomości. W przedmiotowej sprawie bez wątpienia będąca przedmiotem sprzedaży w 2009 r. nieruchomość o pow. 0,2534 ha wchodziła w skład gospodarstwa rolnego wnioskodawcy, które otrzymał w drodze darowizny w 2007 r. Dlatego też prawnopodatkowej oceny skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowej nieruchomości należy dokonać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy. Jak wynika z art. 30e ust. 4 ustawy podatek jest płatny w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Podatek ten należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy w którym nastąpiło zbycie nieruchomości.

Kwestią budzącą wątpliwość wnioskodawcy jest to czy był zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego skoro przychód ze sprzedaży nieruchomości w przypadku jego przeznaczenia na budowę własnego domu podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 131 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Postanowienia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są precyzyjne i nie pozostawiają jakichkolwiek wątpliwości w przedmiocie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze darowizny w latach 2007-2008 i sprzedanej przed upływem 5-letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. (a więc dotyczącym nabycia w latach 2007-2008) nie przewiduje bowiem zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości przed upływem okresu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy w przypadku przeznaczenia środków ze sprzedaży na cele mieszkaniowe: budowę własnego budynku mieszkalnego. Oznacza to, że nie ma możliwości zwolnienia z podatku dochodowego w przypadku przeznaczenia przez wnioskodawcę środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości nabytej w 2007 r. w drodze darowizny, na budowę własnego budynku mieszkalnego. Zwolnienie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostało wprowadzone dopiero ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw zmieniającą zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z nowego zwolnienia z opodatkowania mogą korzystać wyłącznie ci podatnicy, którzy nabyli zbywaną nieruchomość czy prawo po 31 grudnia 2008 r. Prawo zatem w żadnym wypadku nie zezwala na zastosowanie zwolnień podatkowych zawartych w ustawie o podatku dochodowym do osób fizycznych obowiązujących w stanie prawnym po 01 stycznia 2009 r. do stanu prawnego obowiązującego w dacie nabycia przedmiotowej nieruchomości tj. w 2007 r.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującej w stanie prawnym 2007-2008 przewidział w niektórych sytuacjach zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym. Jedno z takich zwolnień zostało uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 28 w ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Zwolnienie to nie dotyczy jednak przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntów, które w związku z tą sprzedażą utraciły charakter rolny lub leśny.

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o gospodarstwie rolnym oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 z późn. zm.) za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej

Z przedstawionych przepisów wynika zatem, iż kluczowe znaczenie do uznania gospodarstwa za rolne na potrzeby zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 28 ma klasyfikacja gruntów wchodzących w skład gospodarstwa uzewnętrzniona w ewidencji gruntów prowadzonej zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 200 1r Nr 38, poz. 454) oraz załącznikiem Nr 6 tego rozporządzenia.

Stosownie zatem do klasyfikacji wynikającej z § 67 cytowanego wyżej rozporządzenia użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy: użytki rolne, grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione, grunty zabudowane i zurbanizowane, użytki ekologiczne, nieużytki, grunty pod wodami.

Z kolei stosownie do treści § 68 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków do użytków rolnych, które na podstawie art. 2 ust. 1 w związku z art. 1 ustawy o podatku rolnym wchodzą w skład gospodarstwa rolnego, zalicza się grunty orne, sady, łąki trwałe, pastwiska trwałe, grunty rolne zabudowane, grunty pod stawami i rowy.

W skład gospodarstwa rolnego na podstawie wyżej wskazanych przepisów ustawy o podatku rolnym wchodzą również grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, które sklasyfikowane zostały w przepisach ww. rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków do odrębnej od użytków rolnych grupy użytków gruntowych nazwanej „grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione”.

Treść art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje że zwolnienie od podatku dochodowego przychodów ze sprzedaży gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego uwarunkowane jest następującymi przesłankami, które muszą być spełnione łącznie:

• zbywane grunty muszą być zakwalifikowane jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych,
• w momencie sprzedaży muszą stanowić gospodarstwo rolne (tj. będące własnością osoby fizycznej obszar gruntów o łącznej powierzchni co najmniej 1 ha) lub jego część składową,
• grunty nie mogą utracić wskutek sprzedaży rolnego charakteru. Utrata charakteru rolnego lub leśnego gruntu następuje przez wyłączenie tych gruntów z produkcji rolnej lub leśnej polegające na faktycznym przekształceniu sposobu ich użytkowania łączącym się ze zmianą ich dotychczasowego przeznaczenia.
  
  

Jeżeli zatem zostaną zachowane powyższe warunki, przychód uzyskany ze sprzedaży tego rodzaju nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Jedną z przesłanek wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy jest konieczność zachowania charakteru rolnego gruntu. Dla oceny czy dokonana transakcja skutkuje utratą charakteru rolnego gruntu decydujące znaczenie ma cel jego nabycia, faktyczny zamiar nabywcy co do przeznaczenia nieruchomości, bądź inne okoliczności związane z daną transakcją. Faktyczne przekształcenie sposobu użytkowania gruntów może wynikać bezpośrednio z aktu notarialnego, z charakteru nabywcy lub innych okoliczności związanych z daną transakcją. Całokształt tych okoliczności może wskazywać na utratę charakteru rolnego nabywanego gruntu, nawet wówczas, gdy nieruchomość taka umiejscowiona jest w planie zagospodarowania przestrzennego jako nieruchomość położona na terenach upraw rolnych. Okoliczność czy dana nieruchomość w wyniku sprzedaży nie utraciła charakteru rolnego podlega weryfikacji przez urząd skarbowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego. Zatem obowiązek udowodnienia zaistnienia tej okoliczności ciąży na podatniku, tj. osobie, która zamierza skorzystać ze zwolnienia. Organy podatkowe rozstrzygając prawo podatnika do zwolnienia od podatku przychodu uzyskanego ze sprzedaży biorą pod uwagę wszystkie okoliczności związane z daną transakcją a decydującymi w tym względzie są okoliczności faktyczne, takie jak zamiar nabywcy co do wykorzystywania nieruchomości. Chodzi bowiem o faktyczną, a nie jedynie prawną utratę charakteru rolnego przez nieruchomość.

Z wniosku wynika, że wnioskodawca dokonał sprzedaży nieruchomości, która wchodziła w skład jego gospodarstwa rolnego. Oznacza to, że wnioskodawca ewentualnego zwolnienia z podatku przychodu ze sprzedaży tej nieruchomości może dopatrywać się właśnie w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Bezspornym jest, że wnioskodawca sprzedał nieruchomość o pow. 0,2534 ha wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotową nieruchomość nabywcy nabyli w celu powiększenia prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego. Powyższe okoliczności wskazują, że zostały spełnione przesłanki zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tej sytuacji wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia korekty zeznania PIT-36 za 2009 r. a tym samym wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Na podstawie art. 75 Ordynacji podatkowej podatnikowi przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku. Zasady i tryb zwrotu nadpłaty regulują przepisy Działu III Rozdział 9 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.

Stosownie do art. 72 ww. Ordynacji podatkowej za nadpłatę podatku uważa się m.in. kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Nadpłata powstaje z dniem m.in. zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej. Wniosek o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektą deklaracji należy złożyć we właściwym urzędzie skarbowym. O zasadności wniosku złożonego przez stronę i wystąpieniu nadpłaty rozstrzyga właściwy organ podatkowy w wyniku przeprowadzonego postępowania.

Z uwagi na fakt, iż w stanie faktycznym brak jest podstaw prawnych do zastosowania zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednakże jak wskazano w uzasadnieniu przedmiotowej interpretacji w stanie faktycznym ma zastosowanie zwolnienie podatkowe na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku wnioskodawca dołączył dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Wobec tego niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.