Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po zakończeniu postępowania wszczętego postanowieniem z dnia 19 września 2006r. Nr BI/423-0212/05 postanawia się z urzędu zmienić wydane na wniosek postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 28 września 2005r. Nr DP/423-0009/05 zawierające pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 29 sierpnia 2005r. spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka z o.o. zakupiła budynek biurowy i po przeprowadzonej modernizacji wynoszącej ponad 30% wartości początkowej wprowadziła go do ewidencji środków trwałych. Zgodnie z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dla budynku ustalono indywidualną stawkę amortyzacyjną (10% rocznie). Stawkę tą podatnik stosował od 2000r. Spółka od nowego roku zamierzała obniżyć dla budynku biurowego stawkę amortyzacyjną z 10% na 1% rocznie. Zdaniem wnioskodawcy w znacznie pogorszonej sytuacji ekonomicznej w jakiej się znalazł skorzystanie z zapisu art. 16i ust.5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i obniżenie stawki - jest możliwe.

Postanowieniem z dnia 28 września 2005r. Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia stwierdza, co następuje:

Na podstawie art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Należy zauważyć, że ustawodawca wyróżnił trzy metody amortyzacji:

1. dokonywana na podstawie art. 16i ustawy z dnia 15 lutego 1992r. - przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 z dnia 15 lutego 1992r. w tym również:
   a) przy zastosowaniu podwyższonych stawek - art. 16i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.,
   b) przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w wykazie - art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.;
2. dokonywana w oparciu o art. 16j ustawy z dnia 15 lutego 1992r. - przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie;
3. dokonywana na podstawie art. 16k z dnia 15 lutego 1992r. - przy zastosowaniu w pierwszym roku podatkowym używania danego środka trwałego stawki z Wykazu podwyższonej o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich stosowania.

Jak wynika z treści art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. jedną z wymienionych w art. 16i - 16k metod amortyzacji podatnik wybiera przed rozpoczęciem amortyzacji poszczególnych środków trwałych i wybrana przez niego metoda nie może ulec zmianie przez cały okres amortyzacji. Przepisy nie przewidują wyjątku od tej zasady.

W przedstawionym stanie faktycznym spółka w 2000r. dla budynku biurowego wybrała metodę określoną w art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992r., zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla budynków (lokali) i budowli - 10 lat (...).

Metoda ta nie przewiduje możliwości podwyższenia lub obniżenia stawek amortyzacyjnych w trakcie trwania okresu amortyzacji. Zmiana stawki spowoduje w tym przypadku jednocześnie zmianę metody amortyzacji na określoną w art. 16i ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r., w myśl którego odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, co stanowi naruszenie art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.

Reasumując w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym spółka dla budynku biurowego amortyzowanego według metody określonej w art. 16i ustawy z dnia 15 lutego 1992r., tj. przy zastosowaniu indywidualnych stawek, nie może pomimo pogorszonej sytuacji ekonomicznej obniżyć stawki amortyzacyjnej i skorzystać z zapisu art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992r., zgodnie z którym: podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Obniżenie to bowiem, w tym przypadku spowoduje zmianę metody amortyzacji, co zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. jest nie dozwolone przed pełnym zamortyzowaniem danego środka trwałego.

Z uwagi na wystąpienie w rozpatrywanej sprawie przesłanek określonych w treści art. 14b §5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej zmienił z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego.