P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 22.05.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 31.05.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać za nieprawidłowe stanowisko Spółki w przedmiocie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z finansowaniem wyjazdów integracyjnych i spotkań okolicznościowych dla pracowników Spółki

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zatrudnia 15 pracowników, z których większość stanowią handlowcy działający w różnych częściach kraju. Pracownicy spotykają się w biurze raz w miesiącu. W celu poprawienia efektywności pracy, atmosfery i polepszenia stosunków interpersonalnych, jak również w celu integracji pracowników z pracodawcą, Spółka zamierza zorganizować trzydniowe, wyjazdowe spotkanie integracyjne, a w przyszłości – spotkania okolicznościowe, takie jak wyjścia do restauracji z okazji np. świąt, czy rocznicy powstania firmy. Podatnik nadmienia, iż wyjazd finansowany byłby ze środków obrotowych.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wystąpiła z zapytaniem,

Czy wydatki związane z organizacją wyjazdu integracyjnego i spotkań okolicznościowych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu...

Zdaniem wnioskodawcy przedmiotowe wydatki można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. W uzasadnieniu swego stanowiska Spółka powołuje się na definicję kosztów uzyskania przychodów wynikającą z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wykazując zarówno związek poniesionych wydatków z przychodami, jak i brak przesłanki negatywnej, tj. brak wyłączenia powyższych kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W ocenie Spółki wydatki związane z integracją pracowników pozostają w pośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Spółki, wpływając na poprawę atmosfery pracy, integrację z pracodawcą i identyfikację z firmą, a przez to na zwiększenie efektywności pracy pracowników. Na poparcie swego stanowiska wnioskodawca powołuje się na stanowisko Ministerstwa Finansów (pismo o sygn. PB3/GN-8213-298/05/1680) wyrażające pogląd, że wydatki poniesione na zorganizowanie dla pracowników imprezy integracyjnej i okolicznościowej mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela stanowiska Spółki zawartego we wniosku i wyjaśnia, co następuje.

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) oparta jest na klauzuli generalnej stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkami enumeratywnie wymienionymi w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

W związku z tym do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia wypłacane pracownikom za pracę wykonywaną w ramach stosunku pracy. Można tu wymienić zarówno wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody i premie jak również wszelkiego rodzaju świadczenia dodatkowe, jak diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ramach tych wydatków nie mieszczą się jednak -zdaniem tutejszego organu podatkowego - wydatki poniesione na zorganizowanie dla pracowników imprez integracyjnych i okolicznościowych.

Celem imprez integracyjnych i okolicznościowych może być m.in. stworzenie dobrej atmosfery pracy i zacieśnienie więzi zarówno wśród pracowników przedsiębiorstwa oraz pomiędzy pracownikami a firmą, co jednak nie upoważnia do automatycznego przyjęcia poglądu, że powoduje to niewątpliwie zwiększenie przychodu lub może mieć wpływ na przychód. Organizacja tego rodzaju spotkań nie musi powodować zwiększenia przychodu – o czym w dalszej części postanowienia. Należy także wskazać przede wszystkim na rekreacyjny charakter spotkań, bliższy działalności socjalnej niż produkcyjnej. Zgodnie zaś z przepisem art. 16 ust. 1 pkt. 45 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenie urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Pod pojęciem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych rozumie się wszelką działalność socjalną, o ile jej zakres odpowiada zakresowi zdefiniowanemu w ustawie z dnia 04.03.1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (Dz.U. Nr 70 z 1996. poz.335 ze zm.). Zgodnie z art. 2 pkt. 1 tej ustawy pojęcie działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno–oświatowej, sportowo–rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. W świetle powyższego, opisane we wniosku wyjazdy organizowane dla pracowników Spółki należy uznać za działalność socjalną.

Powyższe oznacza, że wszelkie wydatki na działalność socjalną finansowane przez pracodawców nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Odnosi się to zarówno do pracodawców tworzących zakładowy fundusz świadczeń socjalnych jak również do pracodawców nie tworzących tego funduszu, bądź nie wypłacających świadczeń urlopowych. Są wydatkami określonymi jako działalność socjalną w rozumieniu przepisów ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych i powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jedynie na zasadzie wyraźnego wyjątku z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik może do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1996r., Nr 70, poz. 335 ze zmianami) obciążają koszty działalności pracodawcy (kwalifikacja tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu następuje więc bezpośrednio na podstawie odesłania do właściwych przepisów prawa pracy, w tym – do kryterium socjalnego z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych), pod warunkiem, że środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu.

Jednakże ww. przepis nie ma zastosowania do sytuacji opisanej przez Podatnika we wniosku, dotyczy on bowiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, a nie – wydatków ponoszonych przez Podatnika ze środków obrotowych przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, iż przepis art. 16 ust. 1 pkt. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mówi o wydatkach sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ale o wydatkach na działalność socjalną określoną w ustawie o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, np. na działalność wypoczynkową, sportowo-rekreacyjną, czy też kulturalno-oświatową. Powyższe oznacza, że wszelkie wydatki na działalność socjalną sfinansowane przez pracodawców nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Odnosi się to zarówno do pracodawców tworzących zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, jak również do pracodawców nie tworzących tego funduszu. Dlatego kryterium wynikające z art. 8 ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, które uzależnia przyznanie świadczeń z funduszu od oceny indywidualnej sytuacji życiowej świadczeniobiorcy – nie może być zastosowane. Skoro bowiem, jak dowiedziono powyżej, wydatki na działalność socjalną nie zależą od tego czy pracodawca tworzy lub nie tworzy przedmiotowego funduszu – nie mogą być one oceniane jako te wydatki tylko według kryteriów dla podatników tworzących przedmiotowy fundusz. Zdaniem tutejszego organu podatkowego opisane we wniosku wyjazdy integracyjne spełniają wszelkie warunki zawierające się w definicji działalności socjalnej w rozumieniu ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Tak więc pomimo, iż generalnie do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć tzw. koszty pracownicze – pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, jak też wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ramach tych wydatków nie mieszczą się jednak wydatki poniesione na zorganizowanie wyjazdów integracyjnych – które generalnie są wydatkami w rozumieniu ww. art.16 ust. 1 pkt. 45. Zdaniem tutejszego organu podatkowego, nie znajduje uzasadnienia argument wnioskodawcy wskazujący na brak przesłanki negatywnej, tj. brak wyłączenia wymienionych we wniosku kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Jedynie wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników ponoszone w ramach organizowanych Spotkań mogą stanowić w pełni odliczalne koszty uzyskania przychodów – pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Ponadto, jeżeli chodzi o organizację spotkań typowo okolicznościowych, takich jak spotkania świąteczne czy rocznicowe, należy ponadto zauważyć, iż wydatki te nie są bezpośrednio ani też pośrednio związane z przychodami. Ich celem jest zaspokajanie niematerialnych potrzeb pracowników, nie mają one jednak związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ani też nie mają charakteru inwestycji w zasoby pracownicze Spółki podejmowanej w celu zwiększenia przychodów. W każdym przypadku, związek ten musi być logiczny, racjonalny, zakładany a więc dający się przewidzieć w jakiejś perspektywie czasowej. Zorganizowanie spotkania okolicznościowego samo w sobie nie musi oznaczać automatycznego i zakładanego powiązania z osiąganiem przychodu w danym czasie, gdyż osiąganie przychodu zależy od wielu innych czynników i od zindywidualizowanych warunków funkcjonowania danego podmiotu. W jakimś konkretnym horyzoncie czasowym efekt takiego spotkania okolicznościowego – w żaden racjonalny sposób nie daje się przewidzieć – jako element mogący wpływać na możliwość uzyskania przychodu, tj. nie ma uzasadnienia do negowania, że podatnik nie osiągnąłby takiego samego poziomu przychodu bez zorganizowania spotkania okolicznościowego.

Konkludując, wydatki będące przedmiotem zapytania Spółki nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na:

- wyłączenie na podstawie art.16 ust. 1 pkt.45 ww. ustawy – w odniesieniu do wyjazdów integracyjnych i okolicznościowych;

- oraz dodatkowo brak bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego między poniesionymi kosztami a osiągniętymi przychodami – w odniesieniu do spotkań okolicznościowych.

Powyższe uniemożliwia zaliczenie spornych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, a tym samym – zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Dodatkowo Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zauważa, że wskazane we wniosku pismo Ministerstwa Finansów nie jest źródłem prawa. Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej tylko w przypadku zastosowania się do udzielonej mu interpretacji w sprawie jego indywidualnych obowiązków podatkowych – jeśli była ona błędna – nie poniesie on negatywnych dla niego konsekwencji podatkowych.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.