Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ostródzie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko w zakresie:

• braku obowiązku ustalenia zobowiązania podatkowego od remanentu likwidacyjnego jest nieprawidłowe,

• amortyzowania przejętego środka trwałego jest prawidłowe

Pismem z dnia 28.06.2006 r. (data wpływu do US Ostróda 6.07.2006 r.), uzupełnionym dnia 25.09.2006 r. zwróciła się Pani o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie: usług promocyjnych. Działalność opodatkowana jest na zasadach ogólnych, prowadzona jest księga przychodów i rozchodów.

Obecnie zamierza Pani zlikwidować działalność gospodarczą. Wyposażenie oraz środki trwałe wykorzystywane w tej działalności zostaną przekazane Pani mężowi, który na tej bazie będzie prowadził samodzielną działalność gospodarczą w tym samym zakresie co Pani. Ze względu na charakter prowadzonej działalności nie posiada Pani na stanie towarów handlowych.

W złożonym wniosku zwróciła się Pani z zapytaniem:

• co powinna Pani ująć w remanencie likwidacyjnym na potrzeby podatku dochodowego i na potrzeby VAT?

• czy wszystko z remanentu likwidacyjnego może Pani sprzedać po cenach rynkowych mężowi?

• jak najkorzystniej zakończyć tą działalność?
  
  

Sformułowała Pani własne stanowisko w sprawie, stwierdzając iż,

• w remanencie likwidacyjnym na potrzeby podatku dochodowego powinno być ujęte wyposażenie,

• na podstawie umowy przekazania środków trwałych i wyposażenia, mąż mógłby kontynuować rozpoczętą przez Panią amortyzację, a zakupione przez Panią wyposażenie mieć w swojej ewidencji.
  
  

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ostródzie po przeanalizowaniu przedstawionego wyżej stanu faktycznego stwierdza, co następuje.

W myśl § 27 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) w przypadku likwidacji działalności podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury (remanentu) towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów. Ponadto w razie zawiadomienia Naczelnika Urzędu Skarbowego o likwidacji działalności, spisem z natury należy objąć również wyposażenie.

Za wyposażenie uważa się rzeczowe składniki majątku związane z wykonywaną działalnością, nie zaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym do środków trwałych - traktuje o tym § 3 pkt 7 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Stosownie do postanowień § 29 ust. 8 cytowanego rozporządzenia podatnik jest obowiązany dokonać wyceny wyposażenia objętego spisem z natury sporządzonym na dzień likwidacji według cen zakupu.

Zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm) w razie zawiadomienia Naczelnika Urzędu Skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi, takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił, w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim. Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

1. w wyniku zmiany formy prawnej lub połączenia przedsiębiorstw składniki majątku objęte remanentem zostały wniesione w formie wkładu lub aportu do nowo powstałego lub istniejącego przedsiębiorcy,
2. nastąpiła całkowita lub częściowa zmiana branży,
3. osoba fizyczna wniosła w formie wkładu lub aportu do spółki cywilnej albo spółki handlowej składniki majątku objęte remanentem,
4. nastąpiło przekształcenie spółki cywilnej w spółkę handlową lub osobowej spółki handlowej w inną osobową spółkę handlową albo w kapitałową spółkę handlową.
   
   

Według art. 44 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 3, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% tego dochodu. Podatek jest płatny w terminie płatności zaliczki za ostatni miesiąc prowadzenia działalności. W tym przypadku podatnik jest obowiązany dołączyć do deklaracji, o której mowa w ust. 6, spis pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością w tym także dzieł sztuki, eksponatów muzealnych i aparatury audiowizualnej, jeżeli wydatki na ich nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie będących środkami trwałymi, wycenionych według cen zakupu.

W świetle przytoczonych przepisów przekazanie współmałżonkowi wyposażenia ujętego w remanencie likwidacyjnym, o ile wystąpi dochód, o którym mowa w art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spowoduje obowiązek odprowadzenia 10% zryczałtowanego podatku dochodowego, gdyż likwidacja działalności przez Panią i przekazanie mężowi wyposażenia na potrzeby prowadzenia przez niego działalności gospodarczej nie stanowi przesłanki zwalniającej z obowiązku ustalenia dochodu z remanentu likwidacyjnego.

W świetle regulacji przepisów art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr. 14, poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22 c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środka trwałego ustalona zgodnie z treścią art. 22 g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z art. 22 g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. Zasada ta nie ma jednak zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków. Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr. 9, poz. 59 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Z treści art. 22g ust. 12 i ust. 13 pkt 5 ustawy wynika, że w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonujących na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości początkowej określonej w ewidencji podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Przepis ten stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków, jeżeli składniki majątku były wprowadzone do ewidencji. Zgodnie z treścią art. 22h ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej z uwzględnieniem art. 22 i, ust. 2-7.

Z przedstawionego stanu prawnego wynika zatem, że drugi z małżonków ma prawo amortyzować składniki majątku, które uprzednio były wprowadzone do ewidencji u pierwszego z małżonków. Dokonując odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ustalonej w wysokości określonej w ewidencji pierwszego małżonka. Drugi z małżonków uwzględnia dotychczasową wysokość odpisów oraz kontynuuje metodę amortyzacji przyjętą przez pierwszego z małżonków.

Ponadto udzielenie Pani odpowiedzi, w zakresie jak najkorzystniej zakończyć działalność gospodarczą, czy towary sprzedać mężowi, czy wykazać w remanencie likwidacyjnym miałoby charakter doradztwa podatkowego, gdyż zgodnie z definicją określoną w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2000 r. Nr 9 poz. 86 z późn. zm.) „czynności doradztwa podatkowego obejmują udzielenie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych”.W związku z powyższym przedmiotowe zapytanie, zgodnie z art. 3 w/w ustawy, powinno być skierowane do uprawnionego podmiotu zajmującego się doradztwem podatkowym, tj. osoby fizycznej wpisanej na listę doradców podatkowych, adwokata, radcy prawnego, bądź biegłego rewidenta.

Reasumując:

W remanencie likwidacyjnym na potrzeby podatku dochodowego należy ująć wyposażenie i o ile wystąpi dochód odprowadzić 10% zryczałtowany podatek dochodowy, natomiast amortyzacja środka trwałego może być kontynuowana u drugiego z małżonków.

Stanowisko wnioskodawcy w zakresie możliwości sprzedaży majątku między małżonkami jest prawidłowe.

Na zapytania zawarte w przedmiotowym wniosku w zakresie podatku od towarów i usług udzielona zostanie odpowiedź odrębnym postanowieniem.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ostródzie informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego, przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego. Przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. (art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja Podatkowa / tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr. 8, poz. 60 ze zm.)

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostródzie w terminie 7 dni od dnia doręczenia stronie niniejszego postanowienia ( art. 14a, art. 236 § 2 pkt 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa).

Zażalenie zgodnie z art. 222, w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa, powinna zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Wniesienie zażalenia podlega opłacie skarbowej płatnej w znakach skarbowych w wysokości 5 zł. W przypadku składania zażalenia wraz z załącznikami należy dołączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 0.50 zł. od każdego załącznika.