POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr. 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona dokonała sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, która zgodnie z obowiązującym do 31.12.2002 r. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oznaczona była jako tereny upraw polowych oraz łąki i pastwiska. W ewidencji gruntów przedmiotowa nieruchomość figuruje jako nieruchomość rolna. W chwili obecnej dla tego terenu brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Z wydanego na wniosek Strony zaświadczenia wynika, że w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy działka ta znajduje się w strefie zabudowy miejskiej. W rezultacie ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego dla potrzeb sprzedaży wartość nieruchomości była kilkakrotnie wyższa niż gdyby była ona wyceniona wyłącznie jako grunt rolny. Natomiast nabywca poinformował Stronę, iż nieruchomość (grunt) będzie wykorzystana do powiększenia istniejącego gospodarstwa rolnego.

W związku z tym Strona zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, iż dostawa ww. gruntu, który w studium zagospodarowania i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy znajduje się w strefie zabudowy miejskiej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej, tj. 22% .

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stawka podatku wynosi 22%, i jest to tzw. stawka podstawowa. Zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy, wprowadzającym wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1, zwalnia się od podatku dostawę towarów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cyt. przepisów jednoznacznie wynika, iż zwolniona od podatku jest wyłącznie dostawa gruntów (terenów) niezabudowanych. Przy tym grunty te, aby były zwolnione od podatku, winny spełniać dodatkowo warunek co do ich charakteru lub przeznaczenia, tj. nie mogą być terenami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę. Jednocześnie przepisy o podatku od towarów i usług nie definiują, co należy rozumieć przez "tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę". Z tego też względu w celu ustalenia przeznaczenia gruntu odwołać należy się do przepisów innych dziedzin prawa.

W pierwszej kolejności przeznaczenie, o którym wyżej mowa, winno więc być ustalane na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W planie tym następuje bowiem - zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) - ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu. W dalszej kolejności, w przypadku braku planu, należy odwołać się do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, które zgodnie z art. 3 ust. 1 i art. 9 ust. 1 ww. ustawy określa politykę przestrzenną gminy, w tym lokalne zasady zagospodarowania przestrzennego. Choć samo studium nie jest aktem prawa miejscowego, to jego ustalenia na podstawie art. 9 ust. 4 ww. ustawy są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Co się natomiast tyczy ewidencji gruntów, to należy w tym miejscu zauważyć, że nie jest ona aktem obowiązującego prawa a jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych dotyczących gruntu na dzień dokonania wpisu. Stąd też z uwagi na fakt, iż w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług mowa jest o przeznaczeniu terenu, a nie o klasyfikacji gleboznawczej, nie powinna być ona co do zasady w tym wypadku brana pod uwagę.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż samo faktyczne (zadeklarowane przez nabywcę) wykorzystywanie nieruchomości do prowadzenia działalności rolniczej nie stanowi w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług wystarczającej przesłanki do zastosowania przewidzianego w tym przepisie zwolnienia od podatku. Przez grunt przeznaczony pod zabudowę rozumieć należy zarówno grunty, które widnieją w planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczone pod zabudowę, jak i te, które właściciel przeznaczy pod zabudowę, bądź potencjalnie traktowane będą jak tereny budowlane. W związku z tym dostawa gruntu, który w aktualnym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wykazany jest jako strefa zabudowy miejskiej, a więc potencjalnie przeznaczony pod zabudowę, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg właściwej stawki.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.