POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm), w sprawie: koszty uzyskania przychodów - należności celne oraz koszty za obsługę należności celnych

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka z o.o. jest wykonawcą usługi na towarze, który zamawiany jest z kraju spoza Unii Europejskiej (Norwegia), a którego właścicielem jest Spółka z siedzibą w Szwecji. Z uwagi na fakt pochodzenia towaru Podatnik jest zobowiązany dokonać odprawy celnej i uiścić opłaty z niej wynikające.

Na podstawie faktury VAT z dnia 30.03.2006r. wystawionej przez agencję celną, do której dołączono dokument SAD z dnia 29.03.2006r., Spółka obciążona została kosztami w postaci należności celnych, wynikających z odprawy celnej oraz kosztami za obsługę należności celnych.

Poniesione wydatki z tytułu należności celnych wynikających z dokumentu SAD Spółka będzie refakturować, obciążając nimi Spółkę ze Szwecji.

Podatnik ma wątpliwości czy należności celne oraz koszty za obsługę należności celnych są kosztem uzyskania przychodów.

Zdaniem Podatnika wydatki z tytułu obsługi należności celnych stanowią koszt uzyskania przychodu zaś należności celne według SAD nie będą kosztem uzyskania przychodów.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Od dnia akcesji Polska w sposób bezpośredni stosuje postanowienia wspólnotowego prawa celnego, w tym przede wszystkim rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12.10.1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz WE L 302 z 19.10.1992r.). Zgodnie z art. 4 pkt 9 Wspólnotowego Kodeksu Celnego dług celny oznacza nałożony na osobę obowiązek uiszczenia należności celnych przywozowych (dług celny w przywozie) lub należności wywozowych (dług celny w wywozie), które stosuje się do towarów określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi.

Zgodnie z art. 201 Wspólnotowego Kodeksu Celnego dług celny w przywozie powstaje w wyniku dopuszczenia do obrotu towaru podlegającego należnościom przywozowym lub objęcia takiego towaru procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na rzecz której składane jest zgłoszenie celne.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz.654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Można wskazać następujące warunki, które muszą zostać spełnione, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu:

• wydatek został poniesiony przez podatnika (co oznacza, że w ostatecznym rozrachunku musiał zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika),
• wydatek jest definitywny (co oznacza, że wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona),
• wydatek poniesiony został w celu uzyskania przychodów (co oznacza, iż wydatek przyczynił się lub mógł przyczynić się do osiągnięcia przychodów przez podatnika),
• nie został wymieniany w katalogu negatywnym zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• został właściwie udokumentowany.

Ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem wydatku a uzyskaniem przychodu spoczywa na Podatniku, który musi wykazać, że poniósł koszt celowy i racjonalny z punktu widzenia jego wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych między poniesionym kosztem a zasadnie oczekiwanym przychodem.

Także w orzecznictwie podkreśla się, że gramatyczna wykładnia art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. wskazuje, że Podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych od przychodów wszelkich wydatków, pod tym warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu (z wyroku NSA z dnia 07.03.2001r., sygn. akt III S.A. 64/00, podobnie NSA w wyroku z dnia 22.06.2000r., sygn. akt I S.A./Ka 2466/98). Przy czym ciężar wykazania istnienia związku, o którym mowa powyżej spoczywa na podatniku (z wyroku NSA z dnia 24.05.2000r., sygn. akt I S.A. Ka 2121/98).

Skoro jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego poniesione przez Spółkę wydatki wynikające z dokumentu SAD z dnia 29.03.2006r. będą przez Podatnika refakturowane na Spółkę ze Szwecji, to uznać należy, iż ww. wydatki jako nie pokryte w ostatecznym rozrachunku z zasobów majątkowych Podatnika nie mogą zostać zliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie zwrot ww. wydatków przez Spółkę z siedzibą w Szwecji nie będzie skutkował obowiązkiem wykazania przez Podatnika przychodów, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie którego do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast do kosztów obsługi celnej (kosztów agencji celnej), tut. Organ podatkowy zauważa, iż Spółka ma prawo zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodu, o ile to na jej rzecz agencja celna dokonała zgłoszenia celnego, oraz o ile następnie wydatki te nie zostały Spółce zwrócone.

Mając powyższe na uwadze w ocenie tut. Organu podatkowego prawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż wydatki z tytułu obsługi należności celnych stanowią koszt uzyskania przychodu, zaś należności celne według SAD nie będą kosztem uzyskania przychodów.