Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a §4 i art. 14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki dotyczące stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opisane w piśmie z dnia 23 maja 2006 r. jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 23 maja 2006 r., które do Kancelarii tutejszego Urzędu wpłynęło 29 maja 2006 r., uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2006 r., Spółka zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnymWniosek zawierał dwa problemy dotyczące stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które zostały rozstrzygnięte przez organ podatkowy odrębnymi postanowieniami.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku jest następujący:

Wnioskodawcy przyznany jest limit emisji gazów cieplarnianych. Uprawnienia do emisji gazów przyznawane są z uwzględnieniem okresów rozliczeniowych. Pierwszy okres rozliczeniowy obejmujący trzy lata kalendarzowe i trwa od stycznia 2005 r. do grudnia 2007 r. a kolejny obejmie następne pięć lat kalendarzowych.W pierwszym okresie rozliczeniowym nie mniej niż 95% uprawnień powinno być przydzielone bezpłatnie, a w następnym okresie wskaźnik ten nie powinien być niższy niż 90%.Spółka zwróciła się z pytaniem jak należy zakwalifikować otrzymane uprawnienia dla celów podatku dochodowego: jako towar, papiery wartościowe czy wartości niematerialne i prawne?Zdaniem Spółki otrzymane uprawnienia należy kwalifikować jako wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji podatkowej. Wątpliwości Spółki co do poprawności takiego stanowiska wynikają z faktu, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, w którym uprawnienia do emisji nie zostały bezpośrednio wymienione.

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 ze zm.), nakładają na podmioty gospodarcze posiadające instalacje, które powodują wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza obowiązek uzyskania pozwolenia, w którym - między innymi - określona jest wielkość dopuszczalnej emisji w warunkach normalnego funkcjonowania instalacji. Uprawnienia do emisji gazów mogą być przedmiotem handlu na warunkach określonych w ustawie z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281 poz. 2784). Według definicji legalnej podanej w art. 3 pkt 15 tej ustawy przez uprawnienia do emisji: "rozumie się przez to uprawnienie do wprowadzania do powietrza w określonym czasie ekwiwalentu w przypadku gazów cieplarnianych lub 1 Mg jednej z pozostałych substancji, które może być sprzedane, przeniesione lub umorzone na zasadach określonych w ustawie". Z samej definicji pojęcia "uprawnienia do emisji" wynika zatem, że jest to prawo.
Według definicji zawartej w art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) wartości niematerialne i prawne to:(...) nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:
a) autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,
b) prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,
c) know-how (...).
W świetle przedstawionych wyżej przepisów, w ocenie organu podatkowego uprawnienia do emisji gazów mogą być traktowane jako wartości niematerialne i prawne, w znaczeniu prawa bilansowego. Nie wszystkie wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej, co wynika z treści art. 16b ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.- zwanej dalej "ustawą"). Przepis ten zawiera zamkniętą listę dóbr, które mogą być do nich zaliczone i są to:
� spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
� spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
� prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
� autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
� licencje,
� prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych,
� wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)
a także:
� wartość firmy, (jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w sposób określony przepisami ustawy),
� koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, (jeżeli spełnione są warunki wskazane w ustawie)
Uprawnienia do emisji nie zostały wymienione w art. 16b ustawy, co oznacza, że brak jest możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatku dochodowego od tych praw.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Spółki, ale jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów prawnych. Na podstawie art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 i art. 223 § 1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.