INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2012 r. (data wpływu – 22 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Od 1 lipca 2000 r. jest Pani etatowym pracownikiem T. S.A. (umowa w pełnym wymiarze czasowym, zawarta na czas nieokreślony) zatrudnionym na stanowisku kierownika produkcji. Czynności wykonywane przeze Panią z tytułu umowy o pracę zmierzają do wykonania utworu audiowizualnego w rozumieniu prawa autorskiego, niestety w T. S.A. na podstawie wewnętrznego zarządzenia obowiązują zerowe koszty uzyskania przychodu na stanowisku kierownika produkcji, co uważa Pani za niesłuszne.

Wykonywany przez Panią zawód jest zgodny z profilem wykształcenia – ukończyła Pani bowiem studia wyższe na kierunku organizacja produkcji telewizyjnej i filmowej na artystycznym Wydziale R. (Uniwersytet w X.). Wydział ten kształci również takich twórców jak reżyserzy i operatorzy obrazu.

W ramach wykonywanych obowiązków pracowniczych, jako kierownik produkcji, jest Pani, obok redaktorów, wydawców, dziennikarzy, realizatorów wizji, dźwięku i światła, montażystów obrazu i dźwięku, operatorów obrazu i dźwięku, autorów oprawy graficznej programu, współtwórcą audycji telewizyjnych. Uczestniczy Pani w produkcji programów o tematyce kulturalnej, społecznej, politycznej, edukacyjnej, które są realizowane w różnych formach audycji studyjnych, informacyjnych, reportażach, koncertach. Sprawując funkcję kierownika produkcji, za każdym razem posiada Pani istotny wpływ na kształt finalny realizowanego utworu audiowizualnego na każdym etapie jego powstania. W przypadku każdej produkcji wykonuje Pani pracę składającą się bezpośrednio z czynności twórczych, prawnych, organizacyjnych, technicznych, ekonomicznych, które wprost prowadzą do stworzenia utworów audiowizualnych, będących odrębnymi audycjami telewizyjnymi bądź odcinkami serii czy cyklu audycji.

Stosownie do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych audycja telewizyjna wyczerpuje wszelkie znamiona utworu chronionego prawem autorskim i stanowi utwór audiowizualny, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 tej ustawy. Cechuje się niepowtarzalnym charakterem i indywidualnym wkładem twórczym. Dodatkowo też obszar działalności telewizyjnej klasyfikowany jest w domenie szeroko rozumianej kultury i sztuki

Jako kierownik produkcji musi Pani respektować zamysły wydawcy, realizatora wizji, reżysera, autora itd., a często także sugerować rozwiązania merytoryczne (artystyczne) pożądane z ekonomicznego, czy organizacyjnego punku widzenia. Praca kierownika produkcji jest daleka od rutyny, a zatem ma charakter twórczy. Zgodnie ze standardami zawodowymi oraz zakresem obowiązków odpowiada Pani za właściwy dobór zróżnicowanych elementów produkcyjnych, które każdorazowo prowadzą do osiągnięcia oczekiwanego efektu ekranowego. W zakresie wykonywanej przez Panią funkcji leży m.in. skompletowanie zespołu produkcyjnego dającego pełną rękojmię osiągnięcia zamierzonego rezultatu artystycznego, w tym przede wszystkim zbudowanie komplementarnej grupy kluczowych twórców i autorów – wydawców, dziennikarzy, realizatorów obrazu, dźwięku oraz światła, autorów oprawy muzycznej, operatorów obrazu i dźwięku, grafiki komputerowej, montażystów oraz innych twórców – stosownie do konkretnych potrzeb produkcyjnych i charakterystyki gatunkowej. Ich dobór za każdym razem uwzględnia wzajemną zbieżność wizji realizowanej koncepcji, tak aby kształt realizowanego zespołowo i wieloetapowo dzieła odzwierciedlał spójną przyjętą koncepcję artystyczną oczekiwaną przez producenta oraz redakcję zlecającą produkcję. Równolegle do tego odpowiada Pani również za pozyskanie właściwych praw autorskich, dobór i pozyskanie odpowiednich elementów inscenizacyjnych, pozyskanie prowadzących lub/i osób występujących w audycji. Jako kierownik produkcji bierze Pani czynny udział w kształtowaniu i ostatecznym przygotowaniu utworu na antenę. Praca na tym stanowisku jest niezwykle absorbującym i odpowiedzialnym codziennym przedsięwzięciem, które związane jest zarówno z zarządzaniem, jak i koordynacją całego zespołu twórczego. Jako kierownik produkcji wdraża też Pani nowe pomysły oraz najnowsze technologie w procesie realizacji programu. Ważną przesłanką dla odpowiedniej identyfikacji kierownika produkcji pośród zawodów twórczych jest konstrukcja systemu jego wynagradzania stosowana w T. S.A. Jest ona zbieżna z konstrukcją systemów wynagradzania stosowanych dla pozostałych zawodów o charakterze twórczym, gdzie główna część wynagrodzenia jest wprost powiązana z ilością, poziomem i złożonością czynności twórczych wykonanych przy produkcjach poszczególnych audycji telewizyjnych. Podobnie jak w przypadku innych twórców zatrudnionych w T. S.A. ta część wynagrodzenia jest uzupełniona o stałą kwotę tzw. gotowości w wysokości zbliżonej do pensji minimalnej. Konstrukcja wynagradzania kierowników produkcji, producentów, reżyserów, realizatorów, wszelkich autorów i innych twórców telewizyjnych stanowi więc element bezspornie różnicujący ich względem grup zawodowych o charakterze organizacyjno-administracyjnym lub innych nie związanych bezpośrednio z obszarem twórczym. Dla tych grup T. S.A. stosuje systemy, w których wynagrodzenia składają się ze sztywnej pensji zasadniczej o nominalnej wartości i procentowego wskaźnika regulaminowej premii motywacyjnej – naliczanego od pensji zasadniczej.

Z powyższych względów zarówno w odniesieniu do Pani zatrudnienia jako kierownika produkcji, jak i wszystkich innych zawodów twórczych stosowana w T. S.A. ewidencja czasu pracy nie uwzględnia rozdziału na część związaną tworzeniem utworów i z tzw. zwykłymi obowiązkami pracowniczymi.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w związku z pracą na stanowisku kierownika produkcji w T. S.A. przysługują Pani 50% koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Pani, pełniąc w T. S.A. funkcję kierownika produkcji audycji telewizyjnych, w każdym przypadku jest aktywnym współtwórcą utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wykonywana przez Panią praca bezspornie stanowi „przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze” wyczerpujący definicję utworu chronionego prawem autorskim. W istotnym zakresie Pani praca polega na kreatywnym współtworzeniu utworu audiowizualnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W świetle powyższego, w Pani opinii, zgodnie z ustawą z o prawie autorskim i prawach pośrednich oraz pismem Ministerstwa Finansów, Departamentu Podatków Bezpośrednich i Opłat z dnia 21 lipca 1994 r. do przychodów uzyskanych przez Panią z tytułu pracy na stanowisku kierownika produkcji w T. S.A. należy stosować 50% koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. „twórca”, "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności – jak stanowi ust. 2 tego przepisu – przedmiotem prawa autorskiego są utwory: 1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); 2) plastyczne; 3) fotograficzne; 4) lutnicze; 5) wzornictwa przemysłowego; 6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; 7) muzyczne i słowno-muzyczne; 8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; 9) audiowizualne (w tym filmowe).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tegoż przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego od 1 lipca 2000 r. jest Pani etatowym pracownikiem T. S.A. (umowa w pełnym wymiarze czasowym, zawarta na czas nieokreślony) zatrudnionym na stanowisku kierownika produkcji. W ramach wykonywanych obowiązków pracowniczych jest Pani, obok redaktorów, wydawców, dziennikarzy, realizatorów wizji, dźwięku i światła, montażystów obrazu i dźwięku, operatorów obrazu i dźwięku, autorów oprawy graficznej programu, współtwórcą audycji telewizyjnych. Uczestniczy Pani w produkcji programów o tematyce kulturalnej, społecznej, politycznej, edukacyjnej, które są realizowane w różnych formach audycji studyjnych, informacyjnych, reportażach, koncertach. Sprawując funkcję kierownika produkcji, za każdym razem posiada Pani istotny wpływ na kształt finalny realizowanego utworu audiowizualnego na każdym etapie jego powstania. W przypadku każdej produkcji wykonuje Pani pracę składającą się bezpośrednio z czynności twórczych, prawnych, organizacyjnych, technicznych, ekonomicznych, które wprost prowadzą do stworzenia utworów audiowizualnych, będących odrębnymi audycjami telewizyjnymi bądź odcinkami serii czy cyklu audycji.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, iż do wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu bezpośredniego wykonywania czynności kierownika produkcji w T. S.A. w zakresie współtworzenia audycji TV mogą mieć zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie jednak w niniejszej sprawie podkreślić należy, że ocena zajętego przez Panią stanowiska została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego, komu przysługują w niniejszej sprawie autorskie prawa majątkowe i na jakiej podstawie (ustawy czy umowy stron) może dojść do rozporządzenia tymi prawami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.