POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 29.03.2006 r. (wpłynęło do tut. urzędu 30.03.2006 r.), uzupełnione z dnia 12.05.2006 r.

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe

UZASADNIENIE

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka zaciągnęła kredyt inwestycyjny w banku zagranicznym w walucie obcej. W banku kredytodawcy Spółka otworzyła rachunek, na który została przelana kwota udzielonego kredytu. Pytania Spółki brzmią:

1) Po jakim kursie powinny być rozliczone waluty obce wpływające na zagraniczny rachunek walutowy Spółki z tytułu pożyczki lub kredytu?2) Czy w przypadku transferu części kwoty kredytu z walutowego konta zagranicznego na konto walutowe Spółki w kraju występują różnice kursowe?3) Czy w przypadku dokonywania zapłaty zobowiązań wyrażonych w walucie obcej środkami pochodzącymi z zagranicznego rachunku walutowego Spółki występują różnice kursowe?

Spółka uważa, iż w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie ma art. 12 ust. 2 a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zgodnie, z którym przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1a ustawy koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Ad. 1) Wg Spółki ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje odrębnych uregulowań w zakresie wyceny walut obcych, wpłacanych na rachunek bankowy za granicą. Zatem waluty obce wpływające na rachunek bankowy otwarty za granicą z tytułu udzielonej pożyczki lub kredytu, należy wyceniać po kursie, po jakim byłyby wyceniane, gdyby waluty obce były transferowane na rachunek bankowy znajdujący się w kraju tzn. według kursu stosowanego przez bank, z którego podatnik korzysta na terenie kraju, czyli kursu kupna dla pożyczek lub sprzedaży w przypadku zaciągniętego kredytu.

Ad. 2) W przypadku przekazywania środków pieniężnych z zagranicznego rachunku bankowego na rachunek krajowy następuje tylko przesunięcie środków z jednego rachunku bankowego na inny rachunek bankowy, natomiast suma posiadanych środków w walucie obcej nie ulegnie zmianie. Przeksięgowanie środków następuje według tego samego kursu, jaki zastosowano w dniu wpływu środków na rachunek zagraniczny, zatem w związku z przeprowadzeniem takiej transakcji nie powstają różnice kursowe.

Ad 3) W przypadku dokonywania zapłaty zobowiązań wyrażonych w walucie obcej środkami pochodzącymi z zagranicznego rachunku walutowego spółki występują różnice kursowe. Różnice te ustala się między historycznym kursem sprzedaży waluty z dnia wpływu środków na rachunek podatnika z tytułu udzielenia kredytu a kursem kupna banku z dnia uregulowania zobowiązania.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionym stanem faktycznym zauważa co następuje:

I. Odnosząc się do pierwszego pytania Spółki tutejszy organ zgadza się ze stanowiskiem, że waluty obce wpływające na rachunek bankowy otwarty za granicą z tytułu udzielonej pożyczki lub kredytu, należy wyceniać po kursie, po jakim byłyby wyceniane, gdyby waluty obce były transferowane na rachunek bankowy znajdujący się w kraju. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera odrębnych uregulowań dotyczących wyceny walut obcych, wypłacanych na rachunek bankowy za granicą, wobec czego w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie będzie miał art. 12 ust. 2 a oraz art. 15 ust. 1 a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku gdy waluty te Spółka otrzymała, wartość tę należy ustalić - według kursu kupna walut z dnia ich otrzymania, ogłoszonego przez bank prowadzący rachunek bankowy Spółki, w przypadku gdy Spółka waluty nabyła - według kursu sprzedaży walut z dnia ich nabycia, ogłoszonego przez bank sprzedający walutę Spółce. Ustalone w ten sposób różnice kursowe stanowić będą w Spółce przychód lub koszt uzyskania przychodów.

Otworzone przez Podatnika konto za granicą, na którym Spółka gromadzi walutę obowiązującą w danym państwie, jest dla Spółki kontem dewizowym jednakże dewizowym kontem nie jest dla kraju, w którym to konto prowadzi. Bank zagraniczny nie ogłasza kursów kupna i sprzedaży waluty krajowej będącej jednocześnie walutą obcą dla polskiej Spółki. Wobec powyższego waluty obce wpływające na ten rachunek bankowy otwarty za granicą wycenia się po kursie, po jakim byłyby wycenione, gdyby waluty obce były transferowane na rachunek bankowy, z usług którego korzysta Spółka w Polsce. Jeżeli Spółka ma rachunki bankowe otwarte w kilku bankach, to według tego banku, który prowadzi podstawowy rachunek.

II. Ustosunkowując się do drugiego pytania Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego pragnie zauważyć, iż z różnicami kursowymi w prawie podatkowym mamy do czynienia w przypadku faktycznych transferów pieniędzy. W przedstawionym stanie faktycznym na zagraniczne konto Spółki została przelana kwota udzielonego kredytu i wówczas naliczane są dodatnie bądź ujemne różnice kursowe zgodnie z zacytowanym we wniosku art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast w sytuacji, gdy Spółka przelewa kwoty kredytu na walutowy rachunek w kraju wówczas mamy do czynienia tylko z przesunięciem środków pieniężnych z jednego walutowego rachunku na drugi rachunek Spółki. Spółka ma prawo przesuwać środki pieniężne w ramach swoich rachunków walutowych i nie powoduje to powstawania różnic kursowych. Takie przesunięcie nie powoduje zmiany sumy posiadanych przez Spółkę środków.

III. Tutejszy organ podatkowy zgadza się ze stanowiskiem Spółki, że w przypadku dokonania zapłaty zobowiązań wyrażonych w walucie obcej środkami pochodzącymi z zagranicznego rachunku walutowego Spółki powstają różnice kursowe. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654, ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. Natomiast koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1a w/w ustawy. W myśl cytowanych przepisów przy zapłacie zobowiązań w walucie obcej podatnik może mieć do czynienia z dwoma różnicami, zwiększającymi bądź zmniejszającymi koszty uzyskania przychodów, tj.: - od własnych środków pieniężnych - wynikającą z różnych kursów walut w dniu otrzymania (zakupu) waluty i w dniu zapłaty nią za zobowiązania, oraz - wynikającą z różnych kursów walut w dniu zarachowania i w dniu poniesienia kosztu (zapłaty zobowiązania).

Różnice te korygują wielkość poniesionych kosztów do koszów faktycznie poniesionych. Realizując zobowiązanie wobec kontrahentów z zagranicznego rachunku bankowego w walucie obcej zgodnie z art. 15 ust. 1a ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych Podatnik stosuje kurs sprzedaży walut stosowany przez bank, z którego korzystał Podatnik - w tym przypadku bank prowadzenia rachunku w kraju.