Decyzja

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku działając na podstawie:

• art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.);

po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego pismem z dnia 24 kwietnia 2006r. na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni znak PP3/443-0012/06 z dnia 13 kwietnia 2006r. zawierające pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie korekty podatku należnego przy eksporcie towarów

odmawia zmiany postanowienia będącego przedmiotem zażalenia.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 25 stycznia 2006r., uzupełnionym pismem z dnia 28 lutego 2006r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie korekty podatku należnego przy eksporcie towarów.

W złożonym zapytaniu Podatnik wskazał następujący stan faktyczny:

Podatnik wyeksportował katalogi reklamowe dla odbiorcy tureckiego. Dostawę towarów zlecił przewoźnikowi, natomiast odprawy celnej dokonał w urzędzie celnym w Gdyni. Po wykonaniu usługi przewoźnik nie zwrócił Spółce egzemplarza 3 dokumentu SAD twierdząc, iż kierowca, który usługę wykonywał nie pracuje już dla przewoźnika, a dokumentów żadnych nie oddał. Przewoźnik nie jest w stanie określić jaką trasą przewożone były katalogi reklamowe oraz w jakim miejscu opuściły teren Wspólnoty. W odpowiedzi na prośbę Wnioskującego odbiorca turecki przesłał potwierdzenie wwozu katalogów na teren Turcji i uiścił całą należność za dostarczony towar zgodnie z otrzymanymi fakturami. Spółka posiada kserokopię 3 strony dokumentu SAD z pieczątką Urzędu Celnego wyjścia, kopię faktury z pieczątką Urzędu Celnego wyjścia, kserokopię dokumentu celnego wwozu towaru na terytorium Turcji w języku oryginalnym, potwierdzenie z banku wpłynięcia należności za dostarczony towar oraz kserokopię dokumentu CMR. Wnioskodawca nie otrzymał na czas stosownych dokumentów, w związku z czym składając deklarację VAT-7 zastosował stawkę podatku VAT właściwą dla dostawy towaru na terytorium kraju.

Jednocześnie Podatnik przedstawił własne stanowisko zgodnie z którym obecnie posiadane przez niego dokumenty potwierdzają fakt wywozu katalogów reklamowych poza terytorium Wspólnoty, a tym samym stanowią podstawę do sporządzenia korekty deklaracji VAT-7 i zastosowania stawki podatku 0%.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni postanowieniem znak PP3/443-0012/06 z dnia 13 kwietnia 2006r. uznał, iż w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego stanowisko zawarte w przedmiotowym wniosku, zgodnie z którym Wnioskujący uważa, że obecnie posiadane przez niego dokumenty potwierdzają fakt wywozu katalogów reklamowych poza terytorium Wspólnoty, a tym samym stanowią podstawę do sporządzenia korekty deklaracji VAT-7, jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni wskazał, iż w przypadku wywożenia towaru transportem drogowym właściwym urzędem celnym w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług jest urząd wyprowadzenia, będący ostatnim urzędem celnym przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty i to właśnie ten urząd poświadcza egzemplarz 3 SAD zgłoszenia wywozowego odnośnie faktu fizycznego wywozu towarów. W przedmiotowej sprawie Spółka nie posiada potwierdzenia wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty dokonanego przez urząd celny wyjścia. Mając na uwadze powyższe Podatnik nie miał prawa opodatkować dokonanego eksportu towarów preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 0% w oparciu o art. 41 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie ma podstaw do korekty podatku należnego. Uprawnienie do złożenia korekty deklaracji VAT będzie przysługiwało Podatnikowi w miesiącu, w którym Spółka otrzyma dokument potwierdzający wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE dokonany przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Na powyższe postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni Podatnik pismem z dnia 24 kwietnia 2006r. złożył zażalenie zarzucając ominięcie przepisów UE dotyczących dokumentacji niezbędnej przy stosowaniu stawki podatku VAT w wysokości 0% do dokonywanego eksportu towarów.

W uzasadnieniu zażalenia Spółka wskazała, iż art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie określa wzoru dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, a przepisy Wspólnotowego Kodeksu Celnego zawierają określenia zarówno urząd celny wyjścia, jak i wyprowadzenia. W opinii Podatnika urząd celny wyjścia to wewnętrzny urząd celny, a potwierdzenie wywozu towaru przez ten urząd uprawnia do opodatkowania dokonanego eksportu stawką podatku VAT w wysokości 0%. Wnioskujący zwraca uwagę, iż Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni potwierdził fakt dokonania przez Spółkę eksportu, a mimo to wskazał na brak podstaw do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%. Spółka ponownie przedstawiając stan faktyczny przedmiotowej sprawy wskazała, iż w jej opinii posiadane przez nią obecnie dokumenty uprawniają ją do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, biorąc pod uwagę przedstawiony w sprawie stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, pod pojęciem eksportu rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.

Jednocześnie w świetle art. 41 ust. 6 ustawy stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku zgadza się ze zdaniem Wnioskującego przedstawionym w złożonym zażaleniu, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują pojęć z zakresu prawa celnego, tj. nie określają który urząd ma dokonać potwierdzenia wywozu oraz jaka forma dokumentu jest niezbędna aby zastosować preferencyjną stawkę podatku VAT. Dyrektor tut. Izby zauważa jednakże, iż dokument potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE powinien być sporządzony w formie określonej przepisami prawa, stanowiąc w myśl art. 194 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) dokument urzędowy, będący dowodem tego co zostało w nim stwierdzone. Z uwagi jednakże na brak szczegółowego określenia zasad potwierdzenia wywozu towaru poza UE niezbędne jest odwołanie się również do regulacji wspólnotowego prawa celnego.

Zasady dokumentowania pisemnych zgłoszeń celnych do procedury wywozu oraz potwierdzenia faktycznego wyprowadzenia poza teren Wspólnoty od dnia 1 maja 2004 roku regulują wprost przepisy rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 roku ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992) oraz rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2554/93 z dnia 2 lipca 1993 roku ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993). W zakresie uzupełniającym prawo wspólnotowe, kwestia ta jest regulowana postanowieniami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 roku w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. Nr 94, poz. 902).

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne, zgłoszenia celnego towarów w formie pisemnej należy dokonać na formularzu Jednolitego Dokumentu Administracyjnego (SAD), zwanego dalej "dokumentem SAD", według wzoru określonego w załącznikach nr 31-34 do Rozporządzenia Wykonawczego, w brzmieniu określonym w załączniku III do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2286/2003 z dnia 18 grudnia 2003 r. zmieniającego rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L 343 z 31.12.2003), zwanego dalej "rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2286/2003".

Zgodnie z art. 161 ust. 5 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Wyjątki od tej zasady określane są zgodnie z procedurą Komitetu. W przypadku Polski, pisemne zgłoszenie celne do procedury wywozu powinno być dokonane we właściwym ze względu na siedzibę osoby dokonującej wywozu lub ze względu na miejsce, gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego, urzędzie celnym, tj. urzędzie celnym wywozu - art. 161 ust. 5 WKC, z zastosowaniem dokumentu SAD, składającego się z kart 1, 2 i 3.

W świetle art. 792 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 - "bez uszczerbku dla art. 207, jeżeli zgłoszenie wywozowe sporządzane jest na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego, to należy wykorzystać egzemplarze 1, 2 i 3 tego dokumentu. Urząd celny, w którym złożone zostało zgłoszenie wywozowe (urząd celny wywozu), opatruje pieczęcią pole A i, w zależności od przypadku, wypełnia pole D. W przypadku udzielenia zwolnienia towarów zachowuje egzemplarz 1, przesyła egzemplarz 2 do urzędu statystycznego Państwa Członkowskiego urzędu celnego wywozu i zwraca egzemplarz 3 osobie zainteresowanej.

Zatem, w przypadku dokonania zgłoszenia celnego z zastosowaniem kart 1, 2 i 3 dokumentu SAD, obieg w/w kart jest następujący:

• karta 1 przeznaczona jest dla urzędu celnego, w którym nastąpiło dokonanie zgłoszenia celnego,
• karta 2 służy do celów statystycznych,
• karta 3 przeznaczona jest dla zgłaszającego.

Po załatwieniu formalności w urzędzie celnym wywozu, karta 3 jest wydawana zgłaszającemu, celem dostarczenia jej wraz z towarem do urzędu celnego wyprowadzenia.

Urząd celny wyprowadzenia to, zgodnie z art. 793 ust. 2 w/w rozporządzenia:

1. w przypadku towarów wywożonych koleją, pocztą, drogą powietrzną lub drogą morską, urząd celny właściwy dla miejsca, w którym przejmowane są w ramach umowy przewozu w celu transportu do państwa trzeciego przez towarzystwo kolejowe, organy pocztowe, towarzystwo lotnicze bądź przedsiębiorstwo żeglugowe;
2. w przypadku towarów wywożonych rurociągami i w przypadku energii elektrycznej, urząd wyznaczony przez Państwo Członkowskie, w którym znajduje się siedziba eksportera;
3. w przypadku towarów wywożonych w inny sposób lub w okolicznościach nieobjętych lit. a) i b), ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty.

Urząd celny wyprowadzenia, zgodnie z art. 793 ust. 3 rozporządzenia Komisji upewnia się czy przedstawione towary są towarami zgłoszonymi oraz nadzoruje i potwierdza ich fizyczne wyjście, poświadczając odwrotną stronę egzemplarza 3. Potwierdzenie wywozu towarów zostaje dokonane w formie pieczęci wskazującej datę i nazwę urzędu celnego. Urząd celny wyprowadzenia zwraca potwierdzony egzemplarz 3 dokumentu SAD osobie, która go przedstawiła wraz z towarem (np. zgłaszający, jego przedstawiciel, przewoźnik lub jeśli jest to niemożliwe - osobie wskazanej w polu 50 dokumentu SAD, tj. osobie mającej miejsce zamieszkania/siedzibę na obszarze właściwości miejscowej urzędu celnego wyprowadzenia - np. agencja celna, spedytor).

Mając na uwadze powyższe Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku wskazuje, iż urzędem dokonującym potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług jest urząd celny wyprowadzenia, tj. w przypadku towarów wywożonych transportem drogowym - ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego UE. Dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty jest natomiast przede wszystkim karta 3 dokumentu SAD, zawierająca na odwrocie pieczęć wskazującą datę i nazwę urzędu celnego, który nadzorował faktyczny wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty i dokonał potwierdzenia, że towary opuściły obszar Unii Europejskiej.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego oraz dokumentów załączonych do wniosku wynika, iż zleciła ona dostarczenie katalogów reklamowych przewoźnikowi polskiemu. Odprawa celna została dokonana w urzędzie celnym w Gdyni z zastosowaniem kart 1, 2 i 3 dokumentu SAD. Urzędem celnym wywozu jest Urząd Celny w Gdyni. Po dokonaniu odprawy Wnioskujący sporządził kserokopię karty 3 dokumentu SAD, oddał oryginał karty przewoźnikowi, który po wykonaniu usługi jej nie zwrócił. Spółka nie posiada zatem karty 3 dokumentu SAD zawierającej na odwrocie pieczęć wskazującą datę i nazwę urzędu celnego wyprowadzenia, tj. urzędu celnego, który nadzorował faktyczny wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty i dokonał potwierdzenia, że towary opuściły obszar Unii Europejskiej. Urzędem celnym wyprowadzenia jest bowiem, w przedmiotowym stanie faktycznym ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego UE. Wnioskujący nie jest zatem w posiadaniu dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, o którym mowa w art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółka posiada natomiast następujące dokumenty:

• kserokopię 3 strony dokumentu SAD z pieczątką urzędu celnego w Gdyni,
• kopię faktury z pieczątką urzędu celnego w Gdyni,
• kserokopię dokumentu celnego wwozu towarów na terytorium Turcji w języku oryginalnym,
• potwierdzenie z banku wpłynięcia należności za dostarczony towar,
• kserokopię dokumentu CMR.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku wskazuje, iż kserokopia 3 strony dokumentu SAD z pieczątką urzędu celnego w Gdyni i kopia faktury z pieczątką urzędu celnego w Gdyni stanowią jedynie potwierdzenie dokonania zgłoszenia celnego w urzędzie celnym wywozu, nie potwierdzają natomiast wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Jednocześnie Dyrektor tut. Izby podkreśla, iż w żadnym przypadku właściwym urzędem do dokonania potwierdzenia wywozu towarów poza UE nie jest urząd celny obsługiwany przez służby celne z kraju trzeciego. Kserokopia dokumentu celnego wwozu towarów na terytorium Turcji w języku oryginalnym nie stanowi zatem dokumentu potwierdzającego wywóz towarów w rozumieniu art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Dokumentem takim nie jest również ani potwierdzenie z banku wpłynięcia należności za dostarczony towar, ani kserokopia dokumentu CMR.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku wskazuje, iż dokumenty posiadane przez Spółkę nie potwierdzają faktu wywozu katalogów reklamowych poza terytorium Wspólnoty. Podatnik posiada wyłącznie dokumenty celne opatrzone pieczęciami wewnętrznego urzędu celnego, natomiast nie jest w posiadaniu dokumentów potwierdzonych przez właściwy urząd celny, który nadzorował faktyczny wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty.

Jednocześnie, zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług jeżeli warunek, o którym mowa w art. 41 ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju. Przepis ten stosuje się w przypadku gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

W świetle art. 41 ust. 9 cyt. ustawy otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określonym w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument. Korekta ta polega na pomniejszeniu kwoty podatku należnego za ten miesiąc o podatek należny, z tytułu sprzedaży, która została zaewidencjonowana jako krajowa we wcześniejszym miesiącu. Towarzyszyć temu powinno również zmniejszenie wartości sprzedaży w tej stawce i wykazanie tej samej kwoty jako sprzedaży eksportowej, objętej stawką 0%.

W przedmiotowej sprawie jednakże Spółka nie posiada potwierdzenia dokonanego przez urząd celny wyprowadzenia wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty. Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku wskazuje zatem, iż Spółka nie ma prawa skorzystać z preferencji podatkowej w oparciu o art. 41 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie ma podstawy do dokonania korekty deklaracji VAT-7. Uprawnienie to będzie przysługiwało w miesiącu, w którym spółka otrzyma dokument potwierdzający wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty dokonany przez urząd celny określony w przepisach celnych.

W złożonym zażaleniu Wnioskujący zarzucił Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni ominięcie przepisów UE dotyczących niezbędnej dokumentacji przy stosowaniu stawki podatku VAT w wysokości 0% do dokonywanego eksportu towarów. Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku wskazuje, iż postanowienie znak PP3/443-0012/06 z dnia 13 kwietnia 2006r. zostało wydane w oparciu o całokształt obowiązujących, zarówno krajowych, jak i wspólnotowych, przepisów prawa, a treść rozstrzygnięcia w świetle przywołanych przepisów prawa nie budzi żadnych wątpliwości.

W świetle powyższego Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni dokonał prawidłowej oceny stanowiska Wnioskującego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd - zgodnie z przepisem art. 14 b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku uznając, iż zażalenie Podatnika nie zasługuje na uwzględnienie orzekł jak w sentencji decyzji.