INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B. przedstawione we wniosku z dnia 05 listopada 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 28 listopada 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako 96% udziałowiec spółki jawnej, która osiągnie w 2007 roku przychód ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) przekraczający 800.000 euro tj. 3.022.000 zł. W 2008 roku zamierza rozpocząć dodatkowo prowadzenie działalności gospodarczej jako osoba fizyczna i w tej nowo rozpoczętej działalności zamierza dokonać zakupu środka trwałego zaliczonego do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych (nie będącego samochodem osobowym), wprowadzając go w 2008 roku do ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w 2008 roku, działając jako osoba fizyczna, wnioskodawca będzie mógł dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych (do kwoty o równowartości 50.000 euro) od zakupionych środków trwałych z grupy 3 – 8 Klasyfikacji Środków Trwałych z wyjątkiem samochodów osobowych...

Zdaniem wnioskodawcy może on dokonać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych (do kwoty o równowartości 50.000 euro) od zakupionych środków trwałych z grupy 3 – 8 Klasyfikacji Środków Trwałych z wyjątkiem samochodów osobowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Od 2007 roku niektórzy podatnicy mogą skorzystać ze szczególnych preferencji w zakresie amortyzacji środków trwałych tj. z tzw. amortyzacji jednorazowej. Szczegółowe zasady jej stosowania określają przepisy art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy. W myśl art. 22k ust. 7 ww. ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22k ust. 12 ww. ustawy przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 (art. 22k ust. 9 ww. ustawy).

Jednorazowa amortyzacja – stosownie do treści art. 22k ust. 10 – stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego. Zgodnie cytowanym wyżej art. 22k ust. 7 ww. ustawy jednorazowo odpisu amortyzacyjnego dokonywać mogą podatnicy rozpoczynający prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie tejże działalności, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy. Małym podatnikiem w rozumieniu art. 5a pkt 20 ww. ustawy jest podatnik kontynuujący działalność, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Jak wynika z cytowanego wyżej art. 22k ust. 7 podatnicy rozpoczynający prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej również mogą dokonywać jednorazowo odpisówamortyzacyjnych. Jednakże w takim przypadku zastosowanie znajduje zastrzeżenie wynikające z art. 22k ust. 11 ww. ustawy, z treści którego wynika, iż z jednorazowej amortyzacji nie mogą skorzystać podatnicy rozpoczynający działalność gospodarczą, jeżeli w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadzili działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnicy spółki nie mającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek podatnika, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.Mając na uwadze fakt, iż dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych, kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych na postawie cyt. powyżej art. 22k ust. 7 ww. ustawy należy badać odrębnie w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać.Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca, który w 2008r. zamierza rozpocząć jako osoba fizyczna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, prowadził już w 2007r. i prowadzi nadal pozarolniczą działalność gospodarczą jako wspólnik spółki jawnej (a więc spółki nie posiadającej osobowości prawnej) nie będącej małym podatnikiem. Dlatego też stwierdzić należy, iż wnioskodawca wypełnia przesłanki określone w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wykluczające możliwość skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko podatnika należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.