INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2007 r. (data wpływu: 6 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem (na zasadach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej) nieruchomości gruntowej, stanowiącej gospodarstwo rolne. Nieruchomość została zakupiona od osoby fizycznej na podstawie umowy sprzedaży w roku 1997, z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej.

Wyżej wymieniona nieruchomość obejmuje 7 geodezyjnie wyodrębnionych działek o łącznej powierzchni 5,6488 ha. Na dwóch działkach znajdują się budynki gospodarcze, które zostały nabyte jako części składowe gruntu wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego. Po nabyciu gospodarstwa rolnego, na jednej z działek został wybudowany budynek mieszkalny – jednorodzinny. W gospodarstwie przez cały czas prowadzona jest działalność rolnicza (sadownictwo). Nieruchomość nie była i nie jest wykorzystywana na cele pozarolniczej działalności gospodarczej i stanowi majątek prywatny.

Dla terenu, na którym znajduje się gospodarstwo rolne brak jest aktualnego planu zagospodarowania, przy czym w dniu 5 października 2006 r. Rada Miejska uchwaliła przystąpienie do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który swoim zasięgiem obejmie również teren zajmowany przez gospodarstwo.

W obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren, na którym znajduje się przedmiotowe gospodarstwo rolne określony jest jako strefa aktywności gospodarczej. Zdaniem osoby wnoszącej zapytanie, uchwalenie planu zagospodarowania zgodnego ze studium, spowoduje w przyszłości zmiany w bliskim otoczeniu gospodarstwa, tym samym warunki kontynuowania dotychczasowej działalności rolniczej przez małżonka będą niekorzystne dla prowadzenia na tym terenie upraw, w szczególności sadowniczych.

W związku z powyższym Właściciele zamierzają sprzedać część nieruchomości. Sprzedaż dotyczyć będzie 4 działek, w tym dwóch niezabudowanych – 3,3710 ha i 0,9766 ha, oraz dwóch działek zabudowanych w części budynkami gospodarczymi, trwale związanych z gruntem – 0,4816 ha i 0,1866 ha.

W ewidencji gruntów przedmiotowe działki niezabudowane, planowane do sprzedaży, są oznaczone jako „grunty orne” i „sady”, a działki zabudowane – jako „grunty rolne zabudowane” i „sady”.

Osoba wnosząca zapytanie prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i w związku z tym, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Prowadzona działalność gospodarcza nie dotyczy handlu nieruchomościami, w tym w szczególności zakupu i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek.

Małżonek osoby wnoszącej zapytanie, będący współwłaścicielem nieruchomości, prowadzi działalność rolniczą i w zakresie podatku VAT jest rolnikiem ryczałtowym.

W dniu 02 października 2001 r. osoba wnosząca zapytanie wraz z małżonkiem i dwoma innymi osobami fizycznymi nabyła udział w innej nieruchomości gruntowej niezabudowanej o powierzchni 5.087m² stanowiącej w chwili nabycia nieużytek rolny. W roku 2002 dokonano zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości przez jej fizyczny podział na dwie oddzielne działki, z których jedna stała się wspólną własnością osoby wnoszącej zapytanie i jej małżonka. Działka została zrekultywowana i przygotowana pod produkcję rolną.

W roku 2003 nieruchomość została objęta planem zagospodarowania z uwzględnieniem zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej. Ze względu na fakt, iż gleba po rekultywacji nie nadawała się na produkcję rolną, Wnioskodawca zbył nieruchomość (2006 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż gruntu (w tym również pojedynczych działek) z prywatnego majątku wspólnego osoby wnoszącej zapytanie i jej małżonka, zakupionego nie w celu dalszego odsprzedania ale prowadzenia produkcji rolniczej, stanowiącego część funkcjonującego gospodarstwa rolnego położonego na terenie bez obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania lecz określonym w obowiązującym studium jako obszar aktywności gospodarczej, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Pani sprzedaż części gospodarstwa rolnego jakiej zamierza dokonać wraz z małżonkiem (zarówno działek niezabudowanych, jak i zabudowanych budynkami gospodarczymi), nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zdaniem osoby wnoszącej zapytanie, aby dostawa gruntów podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, muszą być jednocześnie spełnione następujące warunki: dostawa musi dotyczyć terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, a także musi być dokonana przez podatnika podatku VAT w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, a grunt musi wchodzić w skład majątku firmy. Zdaniem Wnioskodawcy, żaden z powyższych warunków w jego przypadku nie jest spełniony. Przedmiotem przyszłej transakcji będzie grunt (teren) rolny, a nie teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę.

W związku z tym, że ustawa o podatku VAT nie zawiera definicji „terenu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę” Wnioskodawca przywołuje treść przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Zgodnie z wymienioną ustawą, przeznaczenie terenu określa się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku – w decyzji o warunkach zabudowy, o ile taka została wydana (art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).

Działki niezabudowane (przeznaczone do sprzedaży) są obecnie użytkowane rolniczo i znajdują się na terenie, dla którego nie ma aktualnego planu miejscowego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. W obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, teren ten jest oznaczony jako obszar aktywności gospodarczej.

Zdaniem Zainteresowanego, w sytuacji gdy grunt jest użytkowany rolniczo i jest sklasyfikowany w ewidencji gruntów jako rolny, do czasu wejścia w życie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego określającego inne niż rolnicze przeznaczenie terenu, brak jest podstaw prawnych do uznania go za „teren przeznaczony pod zabudowę”.

Wnioskodawca uważa, że w przedmiotowej sprawie należy skorzystać z definicji „działki budowlanej”, zawartej w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Definicja ta wyjaśnia bowiem istotę pojęcia „teren budowlany”.

Na przeznaczonym do sprzedaży gruncie brak jest niezbędnej infrastruktury technicznej, powierzchnia działek nie jest zbyt duża, a niektóre z działek nie mają dostępu do drogi. Okoliczności te – zdaniem Wnioskodawcy – sprawiają, że terenu nie można uznać za budowlany.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że planowana sprzedaż gruntu dotyczy majątku wspólnego. Grunt był zakupiony z zamiarem wykorzystania w produkcji rolniczej, a nie wprowadzenia go do obrotu. Według Pani planowana sprzedaż części gospodarstwa ma charakter incydentalny i nie jest w żaden sposób działalnością handlową nieruchomościami, ciągłą i zorganizowaną. Tym samym brak jest jakichkolwiek przesłanek aby taką sprzedaż uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawcę za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości pochodzącej z majątku osobistego.

Wnioskodawca zaznacza, że majątek którego część zamierza sprzedać nie jest i nie był wykorzystywany do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, a jego sprzedaż nie jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej.

Na potwierdzenie swojego stanowiska, Wnioskodawca powołuje się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/06, a także postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Jeżyce z dnia 30 marca 2006 r., sygn. TP/443-1/06.

Dodatkowo Strona wskazuje, iż zgodnie z przepisem art. 29 ust. 5 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, nieruchomość gruntowa wraz z budynkami na niej posadowionymi będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako że sprzedaż ta dotyczy majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży, nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej lecz stanowi jedynie incydentalną wyprzedaż majątku prywatnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów (zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy) należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami – wg zapisu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepisy te wskazują, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, która obejmuje także czynności polegające na sprzedaży gruntów.

Jak wynika z wniosku, przedmiotowe grunty użytkowane są przez małżonka osoby wnoszącej zapytanie do celów działalności rolniczej. Dlatego też nie można zgodzić się ze stanowiskiem Strony, że ich sprzedaż dotyczy majątku osobistego. Wobec powyższego planowaną dostawę przedmiotowych gruntów, wykorzystywanych w działalności rolniczej, należy potraktować jako działalność gospodarczą, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a planowaną sprzedaż gruntów należy potraktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ww. ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponadto, z określonego w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług pojęcia działalności gospodarczej wynika, że dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze. Decydujące znaczenie ma częstotliwość dokonywania czynności. W efekcie dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedawcy można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca w roku 2006 dokonał także sprzedaży innej nieruchomości gruntowej. Obecnie zamierza dokonać sprzedaży kolejnych 4 działek. Nie będzie miała tu miejsca zatem czynność jednorazowa, co wskazuje na zamiar częstotliwej sprzedaży gruntu.

Z przytoczonej definicji działalności gospodarczej wynika, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług, do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę – niezależnie od wielkości obrotów – nie stosuje się zwolnień podmiotowych, o których mowa w art. 113 ust.1 i 9 cyt. ustawy. Jeżeli Podatnik, który korzystał dotąd ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1, art. 113 ust 9 cyt. ustawy lub wykonywał wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, rozpocznie dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utraci zwolnienie od podatku lub zrezygnuje z tego zwolnienia, jest zobowiązany do złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego (art. 96 ust. 1 i 5 ustawy o VAT).

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę

Z wymienionych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane.

W przypadku gruntów niezabudowanych, stanowiących tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę, sprzedaż objęta jest 22% stawką podatku. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, jak ma to miejsce w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium”. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Natomiast dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o „przeznaczeniu” danego gruntu, co jest warunkiem decydującym o zwolnieniu od podatku w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a jedynie obejmują dane dotyczące ich aktualnego wykorzystania – art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. z 2005 r. Dz. U. Nr 240 poz. 2027 ze zm.).

Kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych – art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ze stanu faktycznego przedmiotowej sprawy wynika, iż Podatnik zamierza dokonać sprzedaży dwóch działek niezabudowanych oraz dwóch działek zabudowanych w części budynkami gospodarczymi, trwale związanych z gruntem, wydzielonych z gospodarstwa rolnego. Dla terenu na którym znajduje się gospodarstwo rolne Wnioskodawcy brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. W obecnie obowiązującym stadium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren ten określony jest jako strefa aktywności gospodarczej. Mimo, że studium nie jest aktem prawa miejscowego, jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu.

Mając powyższe na uwadze sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych korzystać będzie ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdy dotyczyć będzie terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę a także gruntów rolnych i leśnych, w innym przypadku stawka wynosi 22%.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W myśl art. 43 ust. 2 ww. ustawy przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się:

1. budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż używanych budynków, budowli i ich części korzystać może ze zwolnienia z VAT pod warunkiem spełnienia następujących wymogów: musi upłynąć pięć lat licząc od końca roku, w którym zakończono budowę obiektu; nie jest przy tym istotne, aby budynek był faktycznie używany przez sprzedającego, obiekt ten może być np. przedmiotem najmu; w momencie nabycia budynku podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów.

Ponadto prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT w przypadku sprzedaży używanych budynków zostało dodatkowo ograniczone. Zgodnie z art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik: 1) miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków, 2) użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Natomiast kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu.

Zatem, sprzedaż działek w części zabudowanych budynkami gospodarczymi trwale z gruntem związanymi będzie korzystała ze zwolnienia, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 29 ust. 5 cyt. ustawy pod warunkiem, że przedmiotowe budynki spełniają definicję towarów używanych.

Przedmiotowe budynki zostały wybudowane przed rokiem 1997, zatem od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów minęło 5 lat. Został więc spełniony jeden z warunków uznania ich za towar używany. Ponadto jeżeli przy nabyciu ww. budynków nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz zostały spełnione przesłanki wynikające z cyt. przepisu art. 43 ust. 6 ustawy o VAT, to do przedmiotowych dostaw, zarówno budynków, jak również gruntów, będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4176/06 oraz postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań – Jeżyce z dnia 30 marca 2006 r. sygn. TP/443-1/06 są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.