INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. S., przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2007r. (data wpływu 22 listopada 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności nabycia towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonał nabycia towaru w sierpniu 2006r. od „B. AG” z siedzibą w Szwajcarii za pośrednictwem firmy logistyczno-spedycyjnej „C. NV” w Antwerpii oraz działającej na jej zlecenie (współpracującą z nią) agencji celnej w Belgii „Agencja Celna B.”. Towar pochodzi z Tajwanu, dostawa tajwański wystawia faktury handlowe na „B. AG” (warunki dostawy wg INCOTERMS CIF). W momencie gdy towar wpływa statkiem do portu w Antwerpii w Belgii towar jest już własnością Wnioskodawcy („B. AG” wystawił wcześniej faktury handlowe na S.). Towar został odprawiony i dopuszczony do obrotu na terenie Unii Europejskiej przez urząd celny w Antwerpii w sierpniu 2006r. na podstawie dokumentów wystawionych przez Agencję Celną w Belgii (naliczono cło 6,5% od wartości celnej towaru oraz 21% VAT, kwota podatku 0,- EUR). Dostawy towaru z Belgii do Polski miały miejsce we wrześniu 2006r. i w miesiącach następnych (towar przewożono według bieżącego zapotrzebowania Spółki).

Wnioskodawca korzysta w Belgii z usług firmy logistyczno-spedycyjnej „C. NV”. Firma ta zajmuje się kompleksowo obsługą logistyczną dostaw towaru z portu w Antwerpii do zakładów produkcyjnych Spółki na terenie Polski (za pośrednictwem transportu drogowego).Wnioskodawca podkreśla, że odprawy celnej ostatecznej towarów w Belgii dokonywała „Agencja Celna”, która jest przedstawicielem fiskalnym Spółki w rozliczaniu podatku VAT w Belgii oraz należności celnych (tak wynika z korespondencji prowadzonej przez S. POLSKA z „C. NV” i z „Agencją Celną” oraz z otrzymanej kopii dokumentu celnego „IM4- oryginał pozostał w „Agencji Celnej”).

Wnioskodawca podkreśla, że „Agencja Celna” działa wyraźnie na zlecenie „C. NV”, a nie Spółki. Znajduje to potwierdzenie w sposobie rozliczania należności celnych. Płatnikiem należności celnych jest „Agencja Celna”, którymi obciąża „C. NV”, ten z kolei na podstawie wystawionych faktur obciąża Wnioskodawcę.

Razem z towarem Spółka otrzymuje następujące dokumenty:

1. od dostawcy towaru „B. AG” ze Szwajcarii:
   - faktury za zakup towaru,
2. Od firmy spedycyjnej „C. NV” z Belgii:
   - faktury za transport Belgia – Polska wraz z listem przewozowym CMR,
   - faktury za usługę za-wyładunku,
   - faktury za magazynowanie towaru w Antwerpii,
   - faktury za należności celne,
   
3. od „Agencji Celnej” z Belgii:
   - dokument celny IM4 – kopia faxem.
   
   

„B. AG” oraz Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Belgii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo ustalił podstawę opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zaliczono:

• wartość towaru z faktury od dostawcy „B. AG”,
• cło, koszty transportu Belgia-Polska, koszty za-wyładunku, koszty magazynowania, inne opłaty spedycyjne (faktury od firmy spedycyjnej „C. NV”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 31 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje – koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 31 ust. 2 tej ustawy podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1 obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobrane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, o którym mowa w art. 11, określa się na podstawie ceny nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje – kosztu wytworzenia przemieszczanych towarów. Na konieczność doliczania do podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w przemieszczeniu, także dodatkowych wydatków wskazuje nakaz odpowiedniego stosowania przepisu art. 31 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe przepisy (art. 31 ust. 5 i ust. 2 pkt 1) do podstawy opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów nakazują włączać również m. in. cło.

Zatem w rozpoznawanej sprawie podstawa opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powinna obejmować cenę nabycia, jaka znajduje się na fakturze wystawionej przez dostawcę towaru, tj. kwotę należną dostawcy ze Szwajcarii oraz należności celne.Ponadto z art. 31 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż spośród takich wydatków jak: prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, do podstawy opodatkowania należy doliczać tylko te, które są pobierane przez dostawcę tych towarów, tj. podmiot, który sprzedał Wnioskodawcy towar.

Choć koszty transportu drogowego na trasie Belgia – Polska, koszty usług za-wyładunku, koszty magazynowania pobrane przez działającego na zlecenie Spółki spedytora – podmiotu organizującego i zlecającym innym podmiotom z nim współpracującym wykonanie czynności związanych z przywozem towarów należą do kategorii kosztów dodatkowych, o których mowa w art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku VAT, to jednakże, należności tych nie należy włączać do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie są one pobrane od Spółki przez dostawcę towarów, lecz podmiot trzeci – spedytora.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii należało uznać za nieprawidłowe.

W zakresie pozostałych pytań zostaną wydane odrębne interpretacje.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.