INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2007 r. (data wpływu 12 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania diet wypłacanych pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku kierowcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania diet wypłacanych pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku kierowcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu towarowego. Zatrudnia kierowcę samochodu ciężarowego. Istotą pracy kierowcy jest przemieszczanie się po terenie całego kraju i poza jego granicami. Zgodnie z umową o pracę pracownik ma określony rodzaj wykonywanej pracy jako kierowca-konwojent w pełnym wymiarze czasu pracy, miejscem wykonywania pracy jest teren Rzeczypospolitej Polskiej plus pozostałe kraje europejskie. Wnioskodawca podał, że w ramach swoich uprawnień wysyła pracownika w podróż służbową na terenie kraju i za granicę, pokrywając wynikłe z tego tytułu koszty. Oddelegowanie pracownika w podróż służbową dokonywane jest na podstawie polecenia wyjazdu służbowego. Wnioskodawca wskazuje w poleceniu wyjazdu jakie zadania ma do wykonania pracownik, miejsce rozpoczęcia i zakończenia podróży, czas jej trwania i środek transportu. Wnioskodawca w związku z wyjazdami służbowymi związanymi z wykonywaną działalnością gospodarczą w zakresie transportu towarowego wypłaca pracownikowi należności z tyt. podróży służbowych krajowych i zagranicznych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości określonej w odrębnych przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwoty diet wypłacanych w związku z podróżami służbowymi pracownika-kierowcy podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy w związku z tym jako płatnik Wnioskodawca powinien potrącać zaliczkę na podatek dochodowy od wypłaconych należności z tytułu podróży służbowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, za podróż służbową należy uznać każde wykonywanie zadania w terminie i państwie określonym przez pracodawcę. Czas pracy kierowcy pojazdu ciężarowego przeznaczony na wykonywanie – w terminie i państwie określonym przez pracodawcę – zadań wymagających ponoszenia dodatkowych kosztów (wyżywienia i noclegów), z natury rzeczy kwalifikuje się jako odbywanie pracowniczych podróży służbowych. Wnioskodawca wskazał, że takie stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 stycznia 2004 r. , sygn. akt I PK 298/03 i Naczelny Sad Administracyjny w wyroku z dnia 15 września 2005 r., sygn. akt FSK 2175/04. Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie przez kierowców na polecenie pracodawcy zadań służbowych, będących przedmiotem działalności gospodarczej pracodawcy, a polegające na świadczeniu usług transportowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, jest podróżą służbową, a nie wynagrodzeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i objętym składkami ZUS. W związku z tym kwoty wypłacanych diet i innych należności, do wysokości określonej w odrębnych przepisach, w związku z podróżami służbowymi pracownika-kierowcy, korzystać będą ze zwolnienia od podatku dochodowego, stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednakże zaznaczyć, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „podróży służbowej” i nie regulują związanych z tym obowiązków ciążących na delegującym i przysługujących delegowanym praw. Dlatego też tut. organ zaznacza, że powyższa interpretacja jest prawidłowa pod warunkiem, iż wykonywane przez pracowników-kierowców wyjazdy stanowią – w świetle odrębnych przepisów – podróż służbową.

W tym przypadku odrębnymi przepisami są ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz akty wykonawcze wydane na jej podstawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.