STAN FAKTYCZNY
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zakupiła nieruchomości, na które składają się budynki, budowle oraz grunt. Nieruchomości te zabezpieczone są hipoteką, a kwota zobowiązania będąca przedmiotem zabezpieczenia wynosi ok. 1.500.000,00 zł. Kwota ta została zaksięgowana WN - konto pozostałe koszty operacyjne (nie stanowiące kosztów uzyskania przychodu) i MA - konto pozostałe rozrachunki.
Cenę nabycia tych nieruchomości, ze względu na istniejące obciążenia, strony ustaliły na kwotę 300.000,00 zł. Według opinii Spółki jest to cena ustalona zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do ewidencji środków trwałych wprowadzono nieruchomości w wartości rynkowej, tj. nie uwzględniającej obciążeń hipotecznych. Srodki trwałe w wartości rynkowej przyjęto do celów naliczania amortyzacji, która jest traktowana w całości jako koszt uzyskania przychodu.
W przypadku sprzedaży część nieruchomości, przychodem do opodatkowania z tytułu tej sprzedaży będzie różnica pomiędzy ceną sprzedaży, a wartością netto środków trwałych przyjętą dla potrzeb amortyzacji.
W tym stanie faktycznym zastało postawione następujące pytanie: czy takie postępowanie jest prawidłowe?

STANOWISKO PODATNIKA
Według naszej opinii, przychodem do opodatkowania z tytułu tej sprzedaży będzie różnica pomiędzy ceną sprzedaży, a wartością netto środków trwałych przyjętą dla potrzeb amortyzacji. Takie stanowisko uzasadnia fakt, iż Spółka musi ponieść wydatki związane ze spłatą zobowiązań będących przedmiotem zabezpieczenia hipotecznego, które nie są kosztem uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

OCENA PRAWNA STANOWISKA PYTAJĄCEGO Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych /tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm./, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy podatkowej, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 ustawy podatkowej przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.
W myśl przepisu art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.
Natomiast ust. 4 cytowanego art. 14 stanowi, iż przepisy art. 12 ust. 4 pkt 7, 9 i 10 stosuje się odpowiednio.
Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.
Definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera zaś art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części
- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, sa jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.
Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 6 ustwy podatkowej, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.
Zatem, mając na uwadze cytowane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodwym oraz przedstawiony stan faktyczny, odpowiadając na postawione we wniosku pytanie tut. organ podatkowy stwierdza, że przychodem ze sprzedaży części nieruchomości będzie przychód określony w umowie sprzedaży, który powinien odpowiadać warunkom określonym w cytowanym wyżej art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, iż stanowisko przedstawione w przedmiotowej sprawie w kwestii przychodu do opodatkowania z tytułu sprzedaży części nieruchomości jest nieprawidłowe.
Koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży części nieruchomości należy ustalić na podstawie cytowanego wyżej przepisu art. art. 16 ust. 1 pkt 1ustawy. W przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze przepis art. 16c pkt 1 ustawy podatkowej, w myśl którego amortyzacji nie podlegają m. in. grunty.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.