Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia ... na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 11 kwietnia 2006r. Nr PF/415-41/MC/II/06 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

U z a s a d n i e n i e

Pismem złożonym w dniu 8 lutego 2006r. (uzupełnionym w dniu 9 marca 2006r.) podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą polegającą w głównej mierze na świadczeniu usług pośrednictwa handlowego. Podatnik działając w imieniu zlecających firm organizuje rynek zamówień, prowadzi rozmowy i pośredniczy w załatwianiu interesów, za co jest wynagradzany wyłącznie w wypadku sfinalizowania transakcji, w której zawarciu pośredniczył. Podatnik organizując spotkania z kontrahentami ponosi wydatki na zakup usług gastronomicznych takich jak obiady, kolacje w restauracjach, hotelach i pensjonatach, oraz wydatki na wynajem sal konferencyjnych w przypadku spotkań w szerszym gronie osób.

Zdaniem podatnika ponoszonych w związku z organizowaniem spotkań z kontrahentami wydatków nie należy traktować jako kosztów reprezentacji i reklamy. Stanowią one koszty podstawowej działalności gospodarczej podatnika i w związku z tym można je w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2006r. Nr PF/415-41/MC/II/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko podatnika przedstawione w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Podatnik, korzystając z przysługującego mu prawa, wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, zarzucając mu błędną interpretację przepisów w zakresie kwalifikacji wydatków ponoszonych na zakup usług gastronomicznych związanych z organizacją spotkań z potencjalnymi kontrahentami do kosztów reprezentacji i reklamy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Treść powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

• pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodów (zostały poniesione w celu jego osiągnięcia),
• nie zostały wymienione w treści art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.,
• ich poniesienie udokumentowane jest w sposób nie budzący wątpliwości.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W takim ujęciu kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Jednocześnie w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. ustawodawca postanowił, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25 % przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Z powyższego wynika, że wydatki poniesione na reklamę prowadzoną w sposób niepubliczny, jak również wydatki na reprezentację mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów do wysokości nie przekraczającej 0,25 % przychodów.

Według definicji słownikowej "reklama" to: rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś, natomiast "reprezentacja" oznacza: okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną.

W praktyce podatkowej utrwalił się pogląd, że reprezentacją są takie działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów, itp. Reklama natomiast to działania celowo kształtujące popyt na dane towary lub usługi poprzez upowszechnianie wiedzy o ich celach i przeznaczeniu mające na celu zachęcenie potencjalnych nabywców tych towarów lub usług do tego właśnie podmiotu gospodarczego.

Mając zatem na uwadze powyższe należy uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym poniesione przez podatnika na zakup usług gastronomicznych wydatki rodzajowo mieszczą się w definicji pojęcia "reprezentacja" i w związku z tym są wydatkami na tzw. "reklamę i reprezentację" podlegającymi zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów do wysokości nie przekraczającej 0,25% przychodów. Trudno jest bowiem zaprzeczyć, że wydatki te zostały poniesione w celu kształtowania pozytywnego wizerunku i podniesienia prestiżu podatnika jako pośrednika handlowego (spełniają funkcję reprezentacyjną).

Jednocześnie zauważa się, że organ I instancji prawidłowo wskazał, iż w rozpatrywanym przypadku wydatki na wynajem sal konferencyjnych (niezbędne z punktu widzenia możliwości zorganizowania spotkań z kontrahentami) pozostają w związku przyczynowym z osiąganymi przez podatnika przychodami i jako takie mogą zostać zaliczone przez niego do kosztów uzyskania przychodów (kwestia ta pozostaje poza sporem).

W tym stanie faktycznym i prawnym podniesione przez podatnika w zażaleniu argumenty nie mogą stanowić podstawy do zmiany bądź uchylenia postanowienia naczelnika urzędu skarbowego na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej.