Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kętrzynie na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy zawarte w piśmie Nr FB 3217/5/06 z 28.04.2006 r. (data wpływu: 02.05.2006 r.) uzupełnionym pismem Nr FB 3217/6/2006 z 21.06.2006 r., jako:

a) prawidłowe, w części dotyczącej opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu:

• umorzenia w całości lub w części zaległości podatkowych (np. w podatku od nieruchomości, podatku od środków transportu, podatku od posiadania psa) oraz odsetek za zwłokę lub opłatę prolongacyjną,
• przyznania 50 % bonifikaty w opłatach rocznych użytkownikom wieczystym gruntu,
• przyznania bonifikaty przy nabyciu lokali przez ich najemców,

b) nieprawidłowe, w części dotyczącej opodatkowania przychodu uzyskanego przez dzierżawców nieruchomości gruntowych z tytułu umorzenia czynszu.

Z przedstawionych okoliczności faktycznych wynika:

1. Gmina Miasto X. w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe (np. w podatku od nieruchomości, podatku od środków transportu, podatku od posiadania psa) oraz odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną. Umorzenie może nastąpić na podstawie art. 67a § 1 i 2 oraz art. 207 Ordynacji podatkowej i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 203, poz. 1966). Ewentualne umorzenie następuje na podstawie złożonego podania przez osobę zainteresowaną po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego, podczas którego ustalana jest sytuacja majątkowa i finansowa podatnika.
2. Burmistrz Miasta X. zgodnie z art. 71 i 72 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (j. t. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) nalicza opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania gruntu. W indywidualnych przypadkach użytkownikom wieczystym na ich wniosek udzielana jest obligatoryjnie 50 % bonifikata w opłacie rocznej. Przyznanie użytkownikowi wieczystemu bonifikaty jest uzależnione od wysokości przychodu osiąganego przez jego gospodarstwo domowe.
3. Gmina Miasto X. jest właścicielem lokali mieszkalnych. Przy wykupie tych lokali przez najemców Gmina ma możliwość udzielenia bonifikaty. Przyznanie bonifikaty następuje na podstawie uchwały Rady Miejskiej.
4. Gmina Miasto X. jest właścicielem nieruchomości gruntowych. Jako właściciel wydzierżawia tereny osobom zainteresowanym na podstawie zawartych pomiędzy stronami umów dzierżawy. Umowa dzierżawy określa wysokość rocznego czynszu dzierżawnego płatnego jednorazowo do dnia 1 października każdego roku. W przypadku uchylenia się od obowiązku zapłaty powstaje zadłużenie. Ewentualne umorzenie następuje na podstawie złożonego podania przez osobę zainteresowaną po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego, podczas którego określana jest sytuacja majątkowa i finansowa wnioskodawcy. W przypadkach uzasadnionych ważnym interesem dłużnika lub interesem publicznym, na podstawie uchwały Rady Miejskiej, na wniosek dzierżawcy należność może być umorzona albo jej spłata odroczona lub rozłożona na raty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w sytuacjach wskazanych wyżej, osoby którym umorzono zaległości podatkowe lub czynszowe, przyznano bonifikatę w opłacie rocznej za wieczyste użytkowanie oraz przy wykupie mieszkania, uzyskują dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Czy Gmina zobowiązana będzie do sporządzenia informacji PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, osoby którym umorzono zaległości podatkowe lub czynszowe, przyznano bonifikatę w opłacie rocznej za wieczyste użytkowanie oraz przy wykupie mieszkania, nie uzyskują dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ działania Gminy mają charakter pomocy socjalnej dla osób w trudnej sytuacji finansowej. Tym samym w powyższych przypadkach nie powstaje po stronie Gminy obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która została wyrażona w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Przepis ten stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy, za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 ustawy, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 ustawy oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Ad. 1

Zgodnie z art. 6 Ordynacji podatkowej, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa powiatu lub gminy, wynikającego z ustawy podatkowej.
Z definicji tej wynika, iż podatek jest świadczeniem o charakterze publicznoprawnym i nieekwiwalentnym. Podmiot, który płaci podatek nie otrzymuje nic w zamian. Obowiązek świadczenia, jego wysokość wynika z ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 67a § 1 pkt 3 wyżej wymienionej ustawy organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionym ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Kwota umorzonych zaległości podatkowych w podatku od nieruchomości, podatku od środków transportu, podatku od posiadania psów oraz odsetek za zwłokę i opłaty prolongacyjnej przez Burmistrza Miasta X. będącego organem podatkowym, na podstawie przepisów ustawy - nie stanowi dla osoby, której udzielono ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych, przychodu opodatkowanego o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie będzie występował obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C.
Należy tutaj również wskazać postanowienia art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu alb budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Ad 2 i 3

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, osobom fizycznym, których dochód miesięczny na jednego członka rodziny nie przekracza 50 % średniego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej za ostatni kwartał roku poprzedzającego rok, za który opłata ma być wnoszona, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, właściwy organ udziela na ich wniosek 50 % bonifikaty od opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, jeżeli nieruchomość jest przeznaczona lub wykorzystywana na cele mieszkaniowe.

Art. 68 ust. 1 pkt 1 wyżej wymienionej ustawy stanowi, iż przy sprzedaży nieruchomości, właściwy organ może udzielić za zgodą, odpowiednio wojewody albo rady lub sejmiku, bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana na cele mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej oraz innych celów publicznych.

Zgodnie z art. 4 pkt 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ilekroć w ustawie jest mowa o właściwym organie - należy przez to rozumieć, z zastrzeżeniem art. 60, starostę, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa oraz organ wykonawczy gminy, powiatu i województwa w odniesieniu do nieruchomości stanowiących odpowiednio własność gminy, powiatu i województwa.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zasady udzielania przez Gminę Miejską X. bonifikat w opłacie rocznej za wieczyste użytkowanie oraz przy wykupie mieszkania nie mają charakteru indywidualnego (skierowanego do konkretnych osób).

W związku z powyższym, kwota bonifikat w opłacie rocznej za wieczyste użytkowanie oraz przy wykupie mieszkania udzielonych przez Gminę Miejską X., na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi dla beneficjentów bonifikat przychodu podlegającego opodatkowaniu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 4

W przypadku zawieranych przez Gminę umów dzierżawy nieruchomości stanowiących jej własność mamy do czynienia ze stosunkami prawnym z zakresu prawa cywilnego. Umorzenie należności czynszowych dłużnikowi stanowi suwerenną decyzję organu samorządu terytorialnego, do której nie zobowiązuje go żaden przepis prawa. Umorzenie należności czynszowych nie mieści się w kategorii świadczeń z pomocy społecznej przewidzianych w ustawie z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.).

Kwota umorzonego czynszu wraz z odsetkami za zwłokę jest przychodem z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dłużnik bowiem został zwolniony z długu stosownie do art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zobowiązanie z tytułu czynszu wygasło, ponieważ Burmistrz Miasta zwolnił dłużnika z długu a dłużnik zwolnienie przyjął. Dłużnik uzyskał więc przychód w wysokości umorzonego świadczenia, tj. czynszu wraz z odsetkami.

W związku z powyższym, Gmina zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest zobowiązana do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w przypadku uzyskania przez dzierżawców przychodu z "innych źródeł" w postaci umorzonego czynszu wraz z odsetkami. Gmina ma jednak obowiązek sporządzenia informacji o wysokości przychodów z innych źródeł na drukuPIT-8C dla każdego dzierżawcy odrębnie, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano umorzenia.

Ponadto tutejszy organ informuje, iż:
- interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia,
- interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwy organ podatkowy i organ kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia,
- interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na niniejsze postanowienie służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kętrzynie w terminie 7 dni od daty doręczenia - art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie - art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej.

W przypadku złożenia zażalenia należy dołączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5,- zł i po 0,50 zł od każdego załącznika.