Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r., Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Na podstawie stanu faktycznego zawartego we wniosku z dnia 2 listopada 2005 r. (uzupełnionego dnia 4 listopada 2005 r.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świnoujściu, dokonując – interpretacji art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) uznaje przedstawione przez Podatnika stanowisko za niezgodne z prawem.

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny z którego wynika, że 2004 i 2005 roku oprócz umów o pracę świadczy również na podstawie dwóch umów zlecenia dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Każda umowa zlecenie spisywana jest co miesiąc na określony czas i kwotę, praca wykonywana na zlecenie na podstawie umowy zlecenia to w jednym przypadku prowadzenie księgowości, a w drugim sporządzanie zestawień księgowych.

Zgodnie z wyjaśnieniem Podatnika, w przypadku prowadzenia księgowości (podatkowa książka przychodów i rozchodów, księgi handlowe) odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi zleceniodawca. Ponieważ za rzetelne i prawidłowe rozliczanie się z budżetem państwa (który w tym przypadku jest osobą trzecią) odpowiedzialność ponosi właściciel jednostki gospodarczej, a zgodnie z ustawą o rachunkowości za prawidłowe i rzetelne prowadzenie ksiąg rachunkowych odpowiedzialny jest kierownik jednostki (w tym przypadku będzie nim właściciel).

Natomiast druga umowa zlecenie zawierana jest na sporządzanie zestawień księgowych. W tym przypadku odpowiedzialność wobec osoby trzeciej ponosi zleceniobiorca.

Na tle takich okoliczności faktycznych Podatnik formułuje stanowisko, że:

• w celu prawidłowego ustalenia kwoty, która mogła spowodować przekroczenie limitu należy brać pod uwagę kwotę z umowy zlecenia do wypłaty (netto) czyli kwotę po potrąceniu składek ZUS, ubezpieczenia zdrowotnego oraz podatku dochodowego.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świnoujściu, uznaje przedstawione stanowisko za niezgodne z prawem.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:

• art. 29 ust. 1 i art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska Podatnika, uzasadnionej w następujący sposób:

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – Podstawa opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22 , art. 30 – 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro.

Podsumowując powyższe Naczelnik Urzędu Skarbowego w Świnoujściu informuje, że w celu prawidłowego ustalenia kwoty, która mogłaby spowodować przekroczenie kwoty wolnej od podatku od towarów i usług, wlicza się całość świadczenia należnego od nabywcy, będącego kwotą należną (obrotem) z tytułu świadczonych usług.

Interpretacja niniejsza jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej dokonania do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.

Interpretacja ta odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści stanu faktycznego.

Interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla Strony, wiąże natomiast – do czasu jej zmiany lub uchylenia – organ podatkowy oraz organ kontroli skarbowej.

Na postanowienie - zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej – przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Świnoujściu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia Stronie.

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie – zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa.