INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2012r. (data wpływu 21 sierpnia 2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2012r. (data wpływu 1 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związane z rozbudową obiektu M. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług związane z rozbudową obiektu M. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 września 2012r. (data wpływu 1 października 2012r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (doprecyzowane w piśmie z dnia 25 września 2012r.):

Gmina w latach 2011/2012 w ramach RPO na lata 2007-2013 realizowała projekt pod nazwą „xxx”. Podatek VAT od ww. projektu z uwagi na możliwość uzyskiwania przychodów z odpłatnego użytkowania wybudowanej infrastruktury, został uznany za koszt niekwalifikowany.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składa miesięczne deklaracje VAT-7.

W trakcie rozbudowy istniejącego obiektu M., władze Gminy podjęły decyzję o oddaniu zmodernizowanego obiektu w płatną dzierżawę Samorządowej Instytucji Kultury - Miejskiemu Ośrodkowi Kultury. Właścicielem zmodernizowanego obiektu jest Wnioskodawca, obiekt M. figuruje na stanie środków trwałych Wnioskodawcy.

Protokół końcowy odbioru robót modernizowanego obiektu podpisano 15 czerwca 2012r, natomiast w dniu 29 czerwca 2012 roku podpisano umowę dzierżawy nieruchomości gruntowej zabudowanej obiektem M., pomiędzy Wnioskodawcą a Miejskim Ośrodkiem Kultury. Miesięczny czynsz dzierżawy nieruchomości po wcześniejszym wydaniu pozytywnej opinii Komisji Budżetowej, ustalono w wysokości 1 zł + 23% VAT.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż w związku z rozbudową obiektu M. Wnioskodawca dokonywał zakupu towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

Towary i usługi zakupione w związku z modernizacją obiektu M. w całości wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (odpłatna dzierżawa rozbudowanego obiektu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 25 września 2012r.):

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług na rozbudowę obiektu M....

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 25 września 2012r.):

Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących rozbudowę obiektu M.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych inwestycji, inwestycje te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Gmina w latach 2011/2012 w ramach RPO na lata 2007-2013 realizowała projekt pod nazwą „xxx”.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składa miesięczne deklaracje VAT-7.

W trakcie rozbudowy istniejącego obiektu M., władze Gminy podjęły decyzję o oddaniu zmodernizowanego obiektu w płatną dzierżawę Samorządowej Instytucji Kultury - Miejskiemu Ośrodkowi Kultury. Właścicielem zmodernizowanego obiektu jest Wnioskodawca, obiekt M. figuruje na stanie środków trwałych Wnioskodawcy.

Protokół końcowy odbioru robót modernizowanego obiektu podpisano 15 czerwca 2012r, natomiast w dniu 29 czerwca 2012 roku podpisano umowę dzierżawy nieruchomości gruntowej zabudowanej obiektem M., pomiędzy Wnioskodawcą a Miejskim Ośrodkiem Kultury. Miesięczny czynsz dzierżawy nieruchomości ustalono w wysokości 1 zł + 23% VAT.

W związku z rozbudową obiektu M. Wnioskodawca dokonywał zakupu towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę. Towary i usługi zakupione w związku z modernizacją obiektu M. w całości wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (odpłatna dzierżawa rozbudowanego obiektu).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przez umowę dzierżawy, w świetle regulacji Kodeksu cywilnego (art. 693 - 709), wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Umowa dzierżawy nie przenosi własności rzeczy.

Z powyższej definicji wynika, iż umowa dzierżawy ma charakter odpłatny, a czynsz stanowi obligatoryjny element stosunku zobowiązaniowego.

Dzierżawa obiektu M. stanowi zatem świadczenie usług i czynność ta, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, iż dla opodatkowania danej czynności nie jest istotnym czy wykonanie tej czynności prowadzi do powstania po stronie świadczącego zysku czy też straty (nie ma znaczenia wielkość zapłaty za usługę). Opodatkowaniu bowiem podatkiem VAT podlega każde świadczenie, za które zostało wypłacone wynagrodzenie.

Wysokość ceny nie ma znaczenia dla zakwalifikowania transakcji jako „transakcji odpłatnej” w rozumieniu art. 5, bowiem to ostatnie pojęcie wymaga wyłącznie istnienia bezpośredniego związku między dostawą towarów lub świadczeniem usług, a świadczeniem wzajemnym (wynagrodzeniem) rzeczywiście otrzymanym przez podatnika. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna.

Dla zaistnienia prawa do odliczenia decydujące znaczenie ma bowiem związek dokonanych zakupów z czynnościami opodatkowanymi, a nie wartość obrotu uzyskanego ze sprzedaży towarów lub usług.

Jedynie w sytuacji, gdy pomiędzy podmiotami (kontrahentami) lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej, ale tylko w sytuacji, gdy związki te miały wpływ na ustalenie ceny – art. 32 ust. 1 i 2 ustawy.

Skoro więc podmioty mogą w sposób swobodny kształtować cenę, z pewnymi wyjątkami określonymi w art. 32 ustawy o VAT, a art. 86 ust. 1 nie uzależnia prawa do odliczenia podatku naliczonego od kwoty ustalonej za dostawę towarów czy świadczenie usług lecz wyłącznie uzależnia to prawo od wykonywania czynności opodatkowanych przez podmiot, to poziom ceny ustalony pomiędzy stronami nie będzie wpływał na prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Podkreślić należy, że Wnioskodawca przedstawiając opis sprawy jednoznacznie wskazał na związek dokonywanych nabyć towarów i usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji powyższego mając na uwadze przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie został spełniony podstawowy warunek uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktur dokumentujących nabywane towary i usługi, tj. związek dokonanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną. Skoro bowiem Wnioskodawca nabywa towary i usługi dla realizacji inwestycji rozbudowy obiektu M., której efekty w całości wykorzystuje do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług – Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT, wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki ponoszone w związku z realizacją tej inwestycji.

Reasumując, Wnioskodawcy co do zasady przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z faktur VAT dokumentujących wydatki ponoszone w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji (rozbudowa M.) pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w kwestii będącej przedmiotem pytania tj. prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług na rozbudowę obiektu M.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualny błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z dnia 14 marca 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.