INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 02.11.2011 r. (data wpływu 07.11.2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21.12.2011 r. (data wpływu 23.12.2011 r.) oraz pismem z dnia 22.12.2011 r. (data wpływu 27.12.2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w odniesieniu do przychodów zwiększających majątki odrębne niemieckich funduszy nieruchomościowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w odniesieniu do przychodów zwiększających majątki odrębne niemieckich funduszy nieruchomościowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

U. mbH jest niemiecką spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która ma siedzibę i zarząd w Niemczech oraz która stanowi niemiecki odpowiednik polskiego towarzystwa funduszy inwestycyjnych (dalej: Wnioskodawca). Wnioskodawca jest niemiecką spółką zarządzającą wyodrębnionym majątkiem otwartych funduszy inwestycyjnych prawa niemieckiego, o której mowa w § 6 niemieckiej ustawy inwestycyjnej z 16.12.2003 r. (dalej: niemiecka ustawa inwestycyjna).

Wnioskodawca zarządza dwoma majątkami niemieckich otwartych nieruchomościowych funduszy inwestycyjnych: U3 i U B

Otwarte nieruchomościowe fundusze inwestycyjne nie posiadają w Niemczech osobowości prawnej.

W efekcie braku osobowości prawnej, fundusze inwestycyjne nie mogą zawierać czynności prawnych. Za fundusze inwestycyjne może działać jedynie spółka kapitałowa zarządzająca ich majątkiem jako ustawowy powiernik majątków otwartych funduszy inwestycyjnych (w przedmiotowej sprawie -Wnioskodawca).

Z powyższych przyczyn Wnioskodawca jako powiernik nabywa i zarządza odrębnymi majątkami otwartych nieruchomościowych funduszy inwestycyjnych.

Działalność Wnioskodawcy w Polsce polega na nabywaniu oraz zarządzaniu lub sprzedaży nieruchomości położonych w Polsce w imieniu własnym, ale na rachunek majątków odrębnych niemieckich otwartych funduszy inwestycyjnych (U3 i U B). Wnioskodawca jest cywilnoprawnym właścicielem nieruchomości położonych w Polsce, nabytych w ramach ustawowej instytucji powiernictwa na rachunek majątków odrębnych (U3 i U B).

Wnioskodawca działając na rzecz majątków odrębnych funduszy (U3 i U B) wynajmuje położone w Polsce nieruchomości na cele biurowe. Wnioskodawca jest stroną umów najmu i dzierżawy i jest uprawniony do pobierania czynszu oraz innych opłat z tytułu użytkowania nieruchomości.

Przychody z tytułu najmu / dzierżawy nieruchomości stanowią przychody majątków odrębnych funduszy i są ujmowane w ramach odrębnych księgowań oddzielnie od przychodów Wnioskodawcy. Szczegółowy graf niemieckiej konstrukcji otwartych funduszy nieruchomościowych zawiera załącznik nr 1 do niniejszego wniosku.

Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik polskiego podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) oraz podatku VAT.

Wnioskodawca otrzymał postanowienie Ministra Finansów z 21.11.2007 r. sygn. DD7-033-281/PD/06/87), dalej zwane interpretacją, w którym Minister Finansów uznał Wnioskodawcę będącego powiernikiem majątków odrębnych niemieckich funduszy inwestycyjnych jako cywilnoprawnego właściciela nieruchomości oraz cywilnoprawnego odbiorcę przychodów z tytułu najmu nieruchomości (zwiększających majątki odrębne niemieckich nieruchomościowych funduszy inwestycyjnych) za podmiot zobowiązany do opodatkowania przychodów z najmu w Polsce (zwiększających majątki odrębne niemieckich nieruchomościowych funduszy inwestycyjnych).

W swoich księgach rachunkowych Wnioskodawca nie wykazuje przychodów funduszy inwestycyjnych, na rzecz których działa jako powiernik.

Dochód funduszy po opodatkowaniu w Polsce Wnioskodawca przekazuje do funduszu inwestycyjnego.

Przedmiotem wystąpienia Wnioskodawcy jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy oba odrębne majątki otwartych niemieckich funduszy nieruchomościowych, tj. U3 i U B, za pośrednictwem Wnioskodawcy jako ich ustawowego powiernika, a w myśl Interpretacji - również podmiot zobowiązany do opodatkowania w Polsce przychodów zwiększających ich majątki, mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku CIT z art. 6 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 6 ust. 3 ustawy o CIT. Konstrukcja zwolnienia podmiotowego z art. 6 ust. 1 pkt 10a w zw. z ust. 3 ustawy o CIT opiera się na spełnieniu szeregu przedstawionych w przepisie warunków. W związku z powyższym Wnioskodawca pragnie przedstawić w ramach stanu faktycznego szczegółowe informacje dotyczące obu majątków odrębnych funduszy (z uwzględnieniem funkcji realizowanych przez Wnioskodawcę oraz depozytariusza).

Status - fundusze inwestycyjne - U3 i U B

Wg koncepcji niemieckiej fundusz inwestycyjny to wyodrębniona masa majątkowa (z niem. Sondervemőgen), nie posiadająca osobowości prawnej.

Fundusze inwestycyjne U3 i U B stanowią tzw. otwarte fundusze nieruchomości w rozumieniu art. 66 niemieckiej ustawy inwestycyjnej.

W wyniku braku osobowości prawnej fundusze inwestycyjne nie posiadają statutu. Fundusz inwestycyjny działa zgodnie z niemiecką ustawą inwestycyjną, zasadami określonymi w prospekcie emisyjnym oraz Ogólnymi Warunkami Umownymi (dalej OWU) i Szczegółowymi Warunkami Umownymi (dalej SWU), określającymi relacje wobec inwestorów.

Zgodnie z prospektami emisyjnymi, a w szczególności OWU i SWU wyłącznym celem obydwu funduszy inwestycyjnych jest inwestowanie powierzonych im środków pieniężnych na wspólny rachunek inwestorów zgodnie z zasadą dywersyfikacji ryzyka w składniki majątkowe dozwolone zgodnie z InvG DE (§ 1 OWU).

Dopuszczalna działalność inwestycyjna jest określona szczegółowo w OWU i SWU i obejmuje m.in.:

• Na rachunek funduszy inwestycyjnych Wnioskodawca może nabywać i zbywać składniki majątkowe, a także zarządzać nimi oraz inwestować w inny sposób przychody uzyskane z ich zbycia (§ 4 OWU, SWU); szczegółowe informacje nt. rodzajów nieruchomości zawarte są w SWU,
• Nabywanie na rachunek funduszu inwestycyjnego w ramach określonych przepisami prawa ( § § 68 do 72 niemiecka ustawa inwestycyjna) udziałów w spółkach nieruchomościowych, których przedmiot przedsiębiorstwa określony w umowie sp6łki lub statucie ograniczony jest do czynności, które Wnioskodawca może wykonywać na rzecz funduszu Inwestycyjnego (§ 3 SWU),
• stosowanie instrumentów pochodnych w celu zabezpieczenia (§ 8 SWU),
• posiadanie następujących środków na rachunek funduszu inwestycyjnego w ramach określonych przepisami prawa (§ 80 ust. 1 niemiecka ustawa inwestycyjna):
  1. środków na rachunku bankowym zgodnie z § 49 niemieckiej ustawy inwestycyjnej,
  2. instrumentów rynku pieniężnego zgodnie z § § 48 i 52 pkt 2 niemieckiej ustawy inwestycyjnej,
  3. papierów wartościowych, dopuszczonych do zabezpieczenia transakcji kredytowych określonych w artykule 18.1 Protokołu w sprawie statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego przez Europejski Bank Centralny lub Niemiecki Bank Federalny (D B) lub o których dopuszczenie złożono wniosek zgodnie z warunkami emisji, o ile dopuszczenie nastąpi w terminie jednego roku od dnia emisji,
  4. jednostek uczestnictwa zgodnie z § 50 niemieckiej ustawy inwestycyjnej lub jednostek uczestnictwa w specjalnych funduszach inwestycyjnych zgodnie z § 50 ust. 1 zdanie 2 niemieckiej ustawy inwestycyjnej, które zgodnie z warunkami umownymi można inwestować wyłącznie w składniki majątkowe, wymienione pod literami a), b) i c),
  5. papierów wartościowym, dopuszczonych do obrotu na rynku zorganizowanym w rozumieniu § 2 ust. 5 ustawy o obrocie papierami wartościowymi lub stanowiących papiery wartościowe o stałym oprocentowaniu, o ile nie przekraczają one 5% wartości funduszu inwestycyjnego, oraz dodatkowo,
  6. akcje spółek R lub porównywalne udziały w zagranicznych osobach prawnych, dopuszczone na jednym z rynków określonych w § 47 ust. 1 pkt 1 i 2 niemieckiej ustawy inwestycyjnej lub uwzględniane na tych rynkach, o ile wartość tych akcji lub udziałów nie przekracza 5% wartości funduszu inwestycyjnego i spełnia kryteria określone w artykule 2 ust. 1 dyrektywy 2007/16/WE. ( § 6 ust. 2 OWU),
• udzielanie na rachunek funduszu inwestycyjnego pożyczki papierów wartościowych na czas nieokreślony za rynkowym wynagrodzeniem po ustanowieniu odpowiednich zabezpieczeń ( § 7 OWU),
• zawieranie z instytucjami kredytowymi lub instytucjami świadczącymi usługi finansowe na rachunek funduszu inwestycyjnego umów odkupu papierów wartościowych (repo) w rozumieniu § 340 b ust. 2 kodeksu handlowego za wynagrodzeniem (§ 8 OWU),
• zaciąganie kredytów i obciążanie nieruchomości na wspólny rachunek inwestorów (§ 9 OWU).
  
  

Chociaż fundusze inwestycyjne nie posiadają w Niemczech osobowości prawnej, są one w Niemczech podmiotami opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, przy czym są zwolnione z tego podatku (zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z 31.08.1976 r. z późniejszymi zmianami w związku z § 11 ust. 1 ustawy o opodatkowaniu działalności inwestycyjnej 15.15.2003 r. z późniejszymi zmianami).

Ze względu na brak osobowości prawnej fundusze inwestycyjne nie są objęte bezpośrednim obowiązkiem uzyskania zezwolenia niemieckich władz. Obowiązek uzyskania zezwolenia obciąża spółkę kapitałową zarządzającą funduszem, będącą odpowiednikiem towarzystwa funduszy inwestycyjnych (Wnioskodawca).

Pozwolenia Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego wymagają jednak OWU i SWU oraz wszelkie ich zmiany.

Również ze względu na brak osobowości prawnej niemieckich funduszy inwestycyjnych, nadzorem Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego objęta jest działalność spółki kapitałowej zarządzającą funduszem i będącą odpowiednikiem towarzystwa funduszy inwestycyjnych (Wnioskodawca). Na Wnioskodawcy spoczywa bowiem obowiązek spełnienia wszystkich wymogów określonych w przepisach niemieckiej ustawy inwestycyjnej.

Status Wnioskodawcy jako ustawowego powiernika funduszy

Wnioskodawca jest niemiecką spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której siedziba i zarząd znajdują się w Niemczech.

Wnioskodawca jest spółką niemiecką, zarządzającą majątkami otwartych funduszy inwestycyjnych prawa niemieckiego zgodnie z § 6 niemieckiej ustawy inwestycyjnej.

Wnioskodawca jest ustawowym powiernikiem funduszy inwestycyjnych.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy zgodnie z § 2 statutu jest:

• zarządzanie funduszami nieruchomości, o których mowa w § § 66 do 82 niemieckiej ustawy inwestycyjnej, oraz specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, o których mowa w § § 91 do 95 niemieckiej ustawy inwestycyjnej,

• Ponadto Wnioskodawca może podejmować następujące czynności i prowadzić następującą działalność:
  1. zarządzanie majątkiem ulokowanym w nieruchomościach na rzecz innych osób oraz doradztwo na rzecz innych osób w zakresie inwestowania w nieruchomości,
  2. sprzedaż udziałów, które zostały wyemitowane zgodnie z przepisami niemieckiej ustawy inwestycyjnej lub mogą być sprzedawane publicznie zgodnie z § § 130 do 140 niemieckiej ustawy inwestycyjnej,
  3. udział w przedsiębiorstwach, w przypadku których cel przedsiębiorstwa określony w przepisach prawa lub statucie co do istoty obejmuje czynności, które może podejmować sam Wnioskodawca, a odpowiedzialność Wnioskodawcy z tytułu posiadania tych udziałów jest ograniczona formą prawną przedsiębiorstwa,
  4. inna działalność związana bezpośrednio z wymienionymi wyżej czynnościami,
  5. poza wymienionymi wyżej czynnościami oraz działalnością bezpośrednio z nimi związaną Wnioskodawca jest uprawniany do podejmowania jedynie takich czynności, które są konieczne do inwestowania własnego majątku.
  
  
  

Wnioskodawca podlega w Niemczech nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca może prowadzić działalność wyłącznie na podstawie pozwolenia Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego.

Obowiązek uzyskania pozwolenia Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego na działalność

Wnioskodawcy wynika z § 7, 7a niemieckiej ustawy inwestycyjnej.

Wnioskodawca uzyskał pozwolenie Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego 11 kwietnia 2005 r. Zgodnie z pozwoleniem Wnioskodawca może przy zachowaniu zasady dywersyfikacji ryzyka zarządzać funduszami nieruchomości i/lub specjalnymi funduszami inwestycyjnymi oraz zarządzać na rzecz innych osób pojedynczym majątkiem ulokowanym w nieruchomościach i prowadzić doradztwo inwestycyjne w rozumieniu § 7 ust. 2 pkt 2 niemieckiej ustawy inwestycyjnej (jest to również zgodne ze statutem Wnioskodawcy).

Zgodnie z § 5 niemieckiej ustawy inwestycyjnej Wnioskodawca podlega nadzorowi Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego.

Ponadto na niektóre działania konieczne jest uzyskanie dodatkowej zgody Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego. Dotyczy to np. przeniesienia wszystkich składników majątkowych funduszu inwestycyjnego na inny fundusz inwestycyjny, a także wyboru oraz każdej zmiany depozytariusza.

Wnioskodawca jest formalnym, cywilnoprawnym właścicielem nieruchomości funduszy inwestycyjnych.

Składniki majątkowe należące do funduszy inwestycyjnych pozostają własnością Wnioskodawcy, który zarządza nimi powierniczo na rzecz inwestorów. Zgodnie z § 30, 31 i 75 niemieckiej ustawy inwestycyjnej nieruchomości może nabywać wyłącznie spółka kapitałowa zarządzająca funduszami inwestycyjnymi (odpowiednik polskiego towarzystwa funduszy inwestycyjnych). Wg niemieckiej konstrukcji funduszy inwestycyjnych, z uwagi na brak podmiotowości prawnej funduszy, nie jest możliwe, aby nieruchomości były nabywane bezpośrednio przez fundusze inwestycyjne.

Choć Wnioskodawca jest cywilnoprawnym właścicielem nieruchomości należących do funduszy inwestycyjnych, nie przysługują mu prawa ekonomiczne do tych nieruchomości, którymi zarządza on jedynie powierniczo na rzecz inwestorów. Wnioskodawca działa wprawdzie w imieniu własnym, ale na rachunek funduszy inwestycyjnych w ramach wymaganego ustawowo stosunku powiernictwa (§ 75 niemieckiej ustawy inwestycyjnej).

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonych w Polsce, które Wnioskodawca nabył w mieniu własnym, lecz na rachunek funduszy inwestycyjnych (i pośrednio na rachunek inwestorów) w 2005 r.

Depozytariusz

Zgodnie z § § 20 i nast. niemieckiej ustawy inwestycyjnej funkcję depozytariusza funduszy inwestycyjnych U3 i U B przejęła ze skutkiem na dzień 1 lipca 2009 r. spółka C. Depozytariusz zajmuje się bieżącym nadzorem nad stanem nieruchomości, udziałów w spółkach nieruchomościowych i innych składnikach majątkowych niepodlegających przechowaniu oraz przechowywaniem środków na rachunkach bankowych należących do funduszu inwestycyjnego, o ile nie są one lokowane w innych instytucjach kredytowych, instrumentów rynku pieniężnego, papierów wartościowych i jednostek uczestnictwa, utrzymywanych w celu zachowania płynności.

Jest to zgodne z regulacjami niemieckiej ustawy inwestycyjnej, przewidującej rozdział zarządzania i przechowywania w funduszu inwestycyjnym.

W celu zabezpieczenia interesów inwestorów dla każdego zbycia lub obciążenia nieruchomości konieczne jest uzyskanie zgody depozytariusza. W księdze wieczystej należy dla każdej nieruchomości dokonać na rzecz depozytariusza wpisu wzmianki o ograniczeniu w dysponowaniu nieruchomością, chyba że nieruchomość została nabyta za pośrednictwem spółki nieruchomościowej na rzecz funduszu inwestycyjnego. Z tego względu dysponowanie nieruchomościami bez zgody depozytariusza jest wykluczone.

Wnioskodawca zaznaczył, iż:

• U3 posiada aktualny certyfikat rezydencji zaświadczający, że cyt.:

„… jest funduszem inwestycyjnym zarządzanym przez U zgodnie z przepisami § 30, 31 w zw. z § 75 lnvG , zarejestrowanym dla celów podatków od dochodów pod numerem podatkowym 9143/105/50214 w Urzędzie Skarbowym Wydział Kontroli Podatkowej jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu”;

• U B posiada aktualny certyfikat rezydencji zaświadczający, że cyt.:

„…. jest funduszem inwestycyjnym zarządzanym przez U zgodnie z przepisami § 30, 31 w zw. z § 75 InvG , zarejestrowanym dla celów podatków od dochodów pod numerem podatkowym 9143/105/50125 w Urzędzie Skarbowym Wydział Kontroli Podatkowej jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, podlegający nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu”

• U posiada aktualny certyfikat rezydencji zaświadczający, że cyt.:

U jest spółką inwestycyjną w rozumieniu § 6 lnvG , zarejestrowaną dla celów podatków od dochodów pod numerem podatkowym 9..../105/..... w Urzędzie Skarbowym Wydział Kontroli Podatkowej jako osoba prawna podlegająca nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.”

W związku z powyższym zadano naspępujące pytanie.

Czy oba odrębne majątki otwartych niemieckich funduszy nieruchomościowych, za pośrednictwem Wnioskodawcy jako ich ustawowego powiernika oraz podmiot zobowiązany do opodatkowania w Polsce przychodów zwiększających te majątki, mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku CIT z art. 6 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 6 ust. 3 ustawy o CIT ...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Oba majątki odrębne otwartych niemieckich funduszy inwestycyjnych, tj. U3 i U B, za pośrednictwem Wnioskodawcy jako ich ustawowego powiernika oraz podmiot zobowiązany do opodatkowania w Polsce przychodów zwiększających majątki U3 i U B, mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku CIT z art. 6 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 6 ust. 3 ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT, cyt.:

„zwalnia się od podatku instytucje wspólnego inwestowania posiadające siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które spełniają łącznie następujące warunki:

1. podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
2. wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe,
3. prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, albo prowadzenie przez nie działalności wymaga zawiadomienia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, w przypadku gdy:
   • prowadzą swoją działalność w formie instytucji wspólnego inwestowania typu zamkniętego oraz
   • zgodnie z dokumentami założycielskimi ich tytuły uczestnictwa nie są oferowane w drodze oferty publicznej ani dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu oraz mogą być nabywane także przez osoby fizyczne wyłącznie gdy osoby te dokonają jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o wartości nie mniejszej niż 40.000 euro,
4. ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
5. posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji
6. zarządzane są przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę.
   
   

Stosownie do art. 6 ust. 3 ustawy o CIT, cyt. „Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 10a i 11a, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej, wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik ma siedzibę.”

Mając na uwadze powyższe zwolnienie podmiotowe w podatku CIT dla zagranicznych instytucji wspólnego inwestowania stosuje się, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

1. podmiotem zwolnienia jest instytucja wspólnego inwestowania, posiadająca siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego,
2. instytucja wspólnego inwestowania podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w kraju siedziby podatkowej, bez względu na miejsce ich osiągania,
3. wyłącznym przedmiotem działalności instytucji wspólnego inwestowania jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego oraz niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe,
4. instytucja wspólnego inwestowania prowadzi działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
5. instytucja wspólnego inwestowania podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
6. instytucja wspólnego inwestowania posiada depozytariusza przechowującego jej aktywa,
7. istnieje podstawa prawna, wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik ma siedzibę.
   
   

W celu zapewnienia pełnego zrozumienia stanu faktycznego oraz mając na uwadze cel wprowadzenia w/w przepisów, Wnioskodawca zamierza poprzedzić subsumcję stanu faktycznego ogólną informacją dot. przesłanek uchwalenia w/w przepisów oraz informacją prezentującą różnice pomiędzy polską i niemiecką konstrukcją funduszy nieruchomościowych.

Przesłanki wprowadzenia art. 6 ust. 1 pkt 10a w zw. z ust. 3 ustawy o CIT.

Wprowadzone zwolnienie podmiotowe z podatku CIT z art. 6 ust. 1 pkt 10a) ustawy o CIT jest efektem wszczętego przez Komisję Europejską postępowania przeciwko Polsce o zakończenie dyskryminacyjnego opodatkowania zagranicznych funduszy emerytalnych i inwestycyjnych.

W dniu 23 marca 2007 r. w naruszeniu nr 2006/4093 Komisja Wspólnot Europejskich wskazała na potencjalną praktykę dyskryminującą zagraniczne fundusze emerytalne i inwestycyjne. W związku z brakiem zmian legislacyjnych mających na celu usunięcie naruszenia 2006/4093 w dniu 15 maja 2009 r. Komisja Europejska wysłała do Polski uzasadnioną opinię (stanowi ona drugi etap postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przewidzianego w art. 226 Traktatu WE) w odniesieniu do prawodawstwa przewidującego wyższe opodatkowanie odsetek dywidend wypłacanych zagranicznym funduszom emerytalnym i funduszom inwestycyjnym oraz wyższe opodatkowanie odsetek wypłacanych zagranicznym instytucjom finansowym.

W przekazanej Komisji Europejskiej odpowiedzi na uzasadnioną opinię z dnia 6 lipca 2009 r. Rząd RP zobowiązał się do zmiany przepisów w tym zakresie.

Polski ustawodawca w Uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej zwolnienie podmiotowe dla zagranicznych funduszy inwestycyjnych dał wyraz swojej świadomości, że polska konstrukcja funduszy inwestycyjnych w istotny sposób różni się od powszechnych w Europie funduszy inwestycyjnych kontraktowych i powierniczych.

W Uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej zwolnienie podmiotowe dla zagranicznych funduszy inwestycyjnych zaznaczono, że cyt:

„(...) specyfika form organizacyjno-prawnych polskich funduszy różni się w znacznej mierze od form funduszy funkcjonujących w innych państwach członkowskich UE i EOG. Dążąc zatem do zapewnienia równego traktowania należało uwzględnić sytuację, w której podmiot na gruncie państwa siedziby jest uznawany za fundusz inwestycyjny, natomiast zgodnie z przepisami prawa polskiego podmiot ten takim funduszem nie jest. Jako przykład można wskazać tzw. fundusze venture capital/private equity, które uznawane są za fundusze inwestycyjne w niektórych państwach członkowskich, pomimo że działają w formie prawnej odpowiadającej polskim spółkom handlowym. Zgodnie z ustawodawstwem polskim fundusze takie działając jako np. spółki z o.o., akcyjne, komandytowe czy też komandytowo-akcyjne nie są uznawane za fundusze inwestycyjne, a zatem nie korzystają ze zwolnienia podatkowego. (...)

Proponowane warunki określające zakres podmiotowy zwolnienia zostały ustalone tak, aby zwolnieniem objęte zostały podmioty równoważne polskim funduszom inwestycyjnym i polskim funduszom emerytalnym. Podejście takie przede wszystkim zapewni realizację konstytucyjnej zasady równości podatników wobec prawa oraz powszechności opodatkowania. Pozwoli również wyeliminować nierówne traktowanie podmiotów działających w porównywalnych warunkach.”

W kontekście powyższego wprowadzając zwolnienie dla zagranicznych funduszy inwestycyjnych ustawodawca określił warunki materialne i formalne, które pozwalają na objęcie tym rozwiązaniem podmiotów, które pomimo odmiennych form organizacyjno - prawnych działają na zasadach zbliżonych jak krajowe polskie fundusze inwestycyjne, korzystające ze zwolnienia podmiotowego z mocy art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT.

W założeniach Ministerstwa Finansów z 4 marca 2010 r. do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały sformułowane elementy przesądzające o prawie do zwolnienia w następujący sposób, cyt:

„Uwzględniając różne formy organizacyjno-prawne funduszy inwestycyjnych funkcjonujących w UE i EOG proponuje się wprowadzenie uregulowania, które wskazywać będzie, iż zwolnienie od podatku obejmie instytucje wspólnego inwestowania posiadające siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które spełniają łącznie następujące warunki:

1. podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
2. wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego oraz niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe,
3. prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia władz państwa, w którym mają siedzibę,
4. ich działalność podlega nadzorowi właściwych władz państwa, w którym mają siedzibę,
5. posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji.”
   
   

Z powyższego wynika, że przy analizie stanu faktycznego należy zbadać, czy zagraniczny fundusz spełnia w/w warunki oraz czy równoważne zagranicznemu funduszowi polskie fundusze inwestycyjne korzystają ze zwolnienia podmiotowego z art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy o CIT.

Dokonując takiej analizy należy mieć na względzie nakaz wykładni celowościowej, pozwalającej objąć zwolnieniem w podatku CIT zagranicznych funduszy inwestycyjnych równoważnych polskim funduszom inwestycyjnym, Zwolnienie takie powinno być bowiem zagwarantowane niezależnie od odmiennych w innych państwach członkowskich UE oraz państwach EOG form organizacyjno-prawnych.

Informacja o niemieckiej konstrukcji funduszy nieruchomościowych oraz porównanie do konstrukcji polskiej.

Na samym początku należy podkreślić, że konstrukcja nieruchomościowych funduszy inwestycyjnych wg prawa polskiego jest diametralnie odmienna od konstrukcji przyjętej w prawie niemieckim.

W Polsce fundusze nieruchomościowe mają charakter funduszy zamkniętych i posiadają osobowość prawną. W Niemczech fundusze nieruchomościowe posiadają charakter funduszy otwartych i nie posiadają osobowości prawnej.

Zrozumienie tej różnicy i wynikających z niej implikacji ma istotny wpływ na ocenę, czy oba majątki odrębne funduszy U3 i U B za pośrednictwem swojego ustawowego powiernika - Wnioskodawcy, mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego CIT w Polsce.

Zestawienie podstawowych różnic w konstrukcji polskiej i niemieckiej prezentuje poniższa tabela:

Jak wynika z przedstawionego zestawienia oba państwa wybrały odmienną konstrukcję funduszy inwestycyjnych:

• wg prawa niemieckiego skonstruowane są one jako fundusze kontraktowe (common funds) z elementami funduszy powierniczych (unit trusts),

• wg prawa polskiego skonstruowane są one na zasadzie odrębnej podmiotowości prawnej funduszy.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, iż fundusze inwestycyjne uregulowane wg zasad zbliżonych do konstrukcji niemieckiej funkcjonują również w wielu innych systemach prawnych (np. Austrii, Finlandii, Portugalii).

Specyfiką tych regulacji jest brak podmiotowości prawnej funduszy a tym samym przejęcie przez spółki zarządzające funduszami części obowiązków, które zgodnie z polską regulacją obciążają fundusz jako jednostkę posiadającą osobowość prawną (a zatem mogącą być podmiotem nakładanych przez państwo obowiązków).

Niezależnie jednak od przyjętej konstrukcji, istotne dla funkcjonowania funduszy instytucje (nadzór państwowy, depozytariusz itp.) są w obu krajach zbliżone co do zamierzonego celu (patrz tabela).

Szczególną uwagę należy zwrócić na ustanowioną w niemieckiej ustawie inwestycyjnej instytucję powiernictwa, która niweluje brak podmiotowości prawnej funduszy.

Jakkolwiek w prawie polskim brak jest regulacji prawnych dotyczących czynności powierniczych, wg poglądu doktryny i praktyki prawa cywilnego czynność prawna powiernicza obejmuje dwa powiązane ze sobą elementy:

1. przeniesienie przez powierzającego na powiernika praw i obowiązków, w następstwie czego powiernik występuje wobec pomiotów trzecich jako podmiot powierzonych mu praw i obowiązków,
2. zobowiązanie powiernika wobec powierzającego (w stosunku wewnętrznym), że powiernik będzie realizował nałożone obowiązki i korzystał z przysługujących mu praw w ograniczonym zakresie, wskazanym treścią umowy lub ustawy (innymi słowy będzie działał w imieniu własnym ale na wyłączny rachunek powierzającego).
   
   

W konsekwencji, realizowane przez powiernika prawa i obowiązki - z uwagi na łączący powierzającego i powiernika stosunek wewnętrzny - należy definitywnie przypisać powierzającemu.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego, należy stwierdzić, że Wnioskodawca, nabył na terenie Polski nieruchomości w imieniu własnym ale na rachunek odrębnych majątków funduszy U3 i U B (jako ustawowy powiernik funduszy).

Wnioskodawca z uwagi na brak podmiotowości prawnej majątków odrębnych funduszy został uznany za podatnika podatku CIT w Polsce z tytułu przychodów z najmu, jakie uzyskuje w Polsce na rachunek funduszy będących docelowym beneficjentem przychodów (vide Interpretacja).

Niemieckie fundusze inwestycyjne, z uwagi na brak podmiotowości prawnej w Niemczech oraz podmiotowości podatkowej w Polsce mogą zatem dochodzić zwolnienia z podatku CIT jedynie za pośrednictwem ustawowego powiernika, który stanowi prawną emanację odrębnych majątków niemieckich funduszy.

Mając powyższe na uwadze, przesłanki wskazane w art. 6 ust. 1 pkt 10a KStG PL należy analizować z uwzględnieniem wzajemnie przenikających się relacji pomiędzy powiernikiem (Wnioskodawca) oraz odrębnymi majątkami niemieckich funduszy nieruchomościowych (UBS 3 Sector oraz UBS Euroinvest).

Analiza stanu faktycznego w kontekście przesłanek warunkujących prawo do zastosowania zwolnienia podmiotowego z art. 6 ust 1 pkt 10a oraz ust 3 ustawy o CIT.

Pojęcie „instytucji wspólnego inwestowania” jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie, które to pojęcie zostało przez ustawodawcę dookreślone poprzez sformułowanie kazuistycznie opisanych w lit. a) do e) cech charakterystycznych, pozwalających uznać dany podmiot za „instytucję wspólnego inwestowania” w rozumieniu przepisu.

Warunek 1 - zwolnieniem podmiotowym objęte są takie instytucje wspólnego inwestowania, które posiadają siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Pierwszym z warunków uzasadniających uznanie podmiotu za instytucję wspólnego inwestowania w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT, jest aby instytucja wspólnego inwestowania posiadała siedzibę w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Siedzibą majątków odrębnych funduszy U3 i U B jest Republika Federalna Niemiec.

Również Wnioskodawca posiada swoją siedzibę w Republice Federalnej Niemiec.

Wniosek: W przedmiotowym stanie faktycznym warunek siedziby instytucji wspólnego inwestowania w kraju UE należy uznać za spełniony.

Warunek 2 - instytucje wspólnego opodatkowania podlegają w państwie siedziby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a) KStG PL kolejnym warunkiem zastosowania zwolnienia podmiotowego jest aby instytucje wspólnego inwestowania podlegały, cyt.:

„w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.”

Cytowany powyżej warunek należy rozumieć jako nieograniczony obowiązek podatkowy (siedzibę na potrzeby podatków dochodowych) w kraju członkowskim UE lub kraju należącym do EOG, a nie rzeczywiste opodatkowanie dochodów funduszy inwestycyjnych. Odmienne rozumienie cytowanego przepisu wypaczałoby bowiem sens regulacji.

Prawidłowość takiego rozumienia warunku z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. a) KStG PL jako „rezydencji podatkowej” potwierdza również ustawodawca w Uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej zwolnienie podmiotowe dla zagranicznych funduszy inwestycyjnych, cyt.:

„Wątpliwości P „L” budzi także sformułowanie w zaproponowanych definicjach wymogu podlegania przez zagraniczne fundusze w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, co budzi wątpliwości w kontekście zwolnienia takich funduszy z opodatkowania. Zaproponowana formuła odpowiada jednak przyjętym w prawie międzynarodowym kryteriom określania rezydencji podatkowej podmiotów. Za przykład może posłużyć treść przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w których - celem określenia rezydencji podatkowej podmiotów - posłużono się pojęciem „osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie”, co oznacza „każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu (...)” ze względu na miejsce swojej rezydencji.

W związku z tym uwagi dotyczące projektowanego zwolnienia dla zagranicznych funduszy inwestycyjnych i emerytalnych zostały uznane za niezasadne.”

Majątki odrębne funduszy U3 i U B posiadają swoją siedzibę podatkową (nieograniczony obowiązek podatkowy) na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Majątki odrębne funduszy U3 i U B są jednak (analogicznie jak polskie fundusze inwestycyjne) podmiotowo zwolnione z opodatkowania na terenie Niemiec.

Również Wnioskodawca posiada swoją siedzibę podatkową (nieograniczony obowiązek podatkowy) w Republice Federalnej Niemiec.

Wnioski:

• Warunek opodatkowania podatkiem dochodowym całości dochodów instytucji wspólnego inwestowania w kraju siedziby należy rozumieć jako warunek posiadania w kraju siedziby rezydencji podatkowej (nieograniczonego obowiązku podatkowego).

• Zarówno Wnioskodawca U3 i U B posiadają siedzibę podatkową (nieograniczony obowiązek podatkowy) na terenie Niemiec. U3 i U B są analogicznie jak polskie fundusze inwestycyjne podmiotowo zwolnione z podatku CIT na terenie Niemiec.
  
  

Warunek 3 - wyłączny przedmiot działalności

Następnym warunkiem zwolnienia podmiotowego z CIT został sformułowany w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. b) ustawy o CIT: „wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego oraz niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe”.

Zgodnie z prospektami emisyjnymi, a w szczególności OWU i SWU wyłącznym celem obydwu funduszy inwestycyjnych jest inwestowanie powierzonych im środków pieniężnych na wspólny rachunek inwestorów zgodnie z zasadą dywersyfikacji ryzyka w składniki majątkowe dozwolone zgodnie z niemiecką ustawą inwestycyjną (§ 1 OWU). Szczegółowy zakres dopuszczalnej dla U3 i U B działalności inwestycyjnej zaprezentowany jest w stanie faktycznym.

Przedmiotem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jest natomiast zgodnie z § 2 statutu zarządzanie funduszami nieruchomości, o których mowa w § § 66 do 82 niemieckiej ustawy inwestycyjnej, oraz specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, o których mowa w § § 91 do 95 niemieckiej ustawy inwestycyjnej.

Wniosek:

Wyłącznym celem majątków odrębnych funduszy dla których prawną emanacją w Polsce jest Wnioskodawca jest: „inwestowanie powierzonych im środków pieniężnych na wspólny rachunek inwestorów zgodnie z zasadą dywersyfikacji ryzyka w składniki majątkowe dozwolone zgodnie z niemiecką ustawą inwestycyjną.”

Warunek 4 - zezwolenia właściwych władz państwa

Kolejny warunek zwolnienia podmiotowego z CIT został sformułowany w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. c) ustawy o CIT: „prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych władz państwa, w którym mają siedzibę.”

Prowadzenie działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę wymaga zgody Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego z mocy § 7, 7a niemieckiej ustawy inwestycyjnej.

Stosownie do § 7 ust. 1 niemieckiej ustawy inwestycyjnej, cyt.:

„Prowadzenie działalności gospodarczej przez spółkę kapitałową wymaga pisemnej zgody Urzędu Federalnego. Urząd Federalny może uzależnić zgodę od warunków dodatkowych.”

Zgoda Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności gospodarczej została udzielona Wnioskodawcy dnia 11 kwietnia 2005.

Z uwagi na fakt, iż głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zarządzanie utworzonymi stosownie do § 30 i nast. niemieckiej ustawy inwestycyjnej odrębnymi majątkami funduszy należy uznać, że pośrednio również utworzenie odrębnych majątków funduszy wymaga zgody Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego.

Dodatkowo zgody Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego wymagają ogólne i szczególne warunki umowy (OWU i SWU), regulujące stosunki pomiędzy odrębnymi majątkami funduszy i inwestorami oraz wszelkie ich zmiany.

Stosownie do § 43 ust. 2 niemieckiej ustawy inwestycyjnej, cyt,:

Warunki umowy jak również wszelkie ich zmiany z wyjątkiem danych z § 41 ust. 1 zd. 1 wymagają zezwolenia Urzędu Federalnego. Zezwolenie wydaje się wciągu czterech tygodni od wpływu wniosku, jeżeli warunki umowne odpowiadają wymogom ustawowym.”

Wniosek:

Warunek posiadania zgody właściwych władz państwa można uznać za spełniony zarówno w odniesieniu do Wnioskodawcy (jako prawnej emanacji majątków odrębnych funduszy) jak i samych majątków odrębnych funduszy, bowiem:

• Wnioskodawca jako spółka uprawniona z mocy przepisów niemieckiej ustawy inwestycyjnej oraz statutu do tworzenia odrębnych majątków funduszy uzyskała stosownie do § 7, 7a niemieckiej ustawy inwestycyjnej zezwolenie Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów niemieckiej ustawy inwestycyjnej;

• Ogólne i szczególne warunki umowne (OWU i SWU) oraz ich każda zmiana poprzedzona jest zezwoleniem zezwolenie Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego stosownie do § 43 ust. 2 niemieckiej ustawy inwestycyjnej.
  
  

Wprowadzona zmiana (ustawą z dnia 16.09.2011 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opubl. w Dz. U. Nr 234, poz. 1389) nie wpływa na przedstawiony w części G ORD-IN stan faktyczny / zdarzenie przyszłe.

W Niemczech działalność funduszy inwestycyjnych oraz spółek zarządzających funduszami inwestycyjnymi podlega Urzędowi Federalnemu ds. Nadzoru Finansowego (Bundesanstalt fur Finanzdiensteistungsaufsicht).

Urząd Federalny ds. Nadzoru Finansowego został utworzony w 2002 r. Jego zadaniem jest nadzór nad bankami, usługodawcami usług finansowych, ubezpieczycielami oraz nad obrotem papierami wartościowymi. Urząd Federalny ds. Nadzoru Finansowego podlega niemieckiemu Ministerstwu Finansów.

Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym, że:

• Wnioskodawca jako spółka uprawniona z mocy przepisów niemieckiej ustawy inwestycyjnej oraz statutu do tworzenia odrębnych majątków funduszy uzyskała stosownie do 5 7, 7a niemieckiej ustawy inwestycyjnej zezwolenie Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów niemieckiej ustawy inwestycyjnej,

• ogólne i szczególne warunki umowne (OWU i SWU) majątków odrębnych funduszy inwestycyjnych oraz ich każda zmiana poprzedzona jest zezwoleniem Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego stosownie do 5 43 ust. 2 niemieckiej ustawy inwestycyjnej.
  
  

W przypadku niemieckich funduszy inwestycyjnych zezwolenie właściwych władz państwa jest zatem równorzędne z zezwoleniem właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym (tj. zezwoleniem Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego).

W kontekście powyższego znowelizowany warunek z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. c) ustawy o CIT posiadania zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę należy uznać za spełniony.

Warunek 5 - nadzór władz państwa

Następny warunek zwolnienia podmiotowego z CIT został sformułowany w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. d) ustawy o CIT: (...) ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę” (...). Wnioskodawca podlega stałemu bezpośredniemu nadzorowi ze strony państwa z mocy § 5 ust. 1 niemieckiej ustawy inwestycyjnej.

Stosownie do § 5 ust. 1 niemieckiej ustawy inwestycyjnej, cyt.:

„Urząd Federalny sprawuje nadzór nad spółkami kapitałowymi , inwestycyjnymi spółkami akcyjnymi i bankiem depozytowym stosownie do przepisów niniejszej ustawy i ustawy o bankach depozytowych jak również stosownie do przepisów ustawy o kredytach. Urząd Federalny w ramach nadzoru jest uprawniony do wydawania zarządzeń, które są konieczne i odpowiednie, aby działalność spółki kapitałowej lub inwestycyjnej spółki akcyjnej jak również działalność banku depozytowego utrzymać w zgodzie z niniejszą ustawą, wydanymi na podstawie ustawy postanowieniami i warunkami umownymi lub statutem.”

Urząd Federalny ds. Nadzoru Finansowego sprawuje również bezpośredni nadzór nad kluczowymi dokumentami kreującymi relacje pomiędzy majątkami odrębnymi funduszy i inwestorami są OWU i SWU. Stosownie do § 43 ust. 2 niemieckiej ustawy inwestycyjnej treść oraz jakiekolwiek zamiany w stosunkach majątków odrębnych funduszy do inwestorów wymagają bezpośredniej zgody Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego. Potwierdzeniem powyższego są również informacje zawarte na oficjalnej stronie internetowej Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego:

www.bafin.de/cln_110/nn_722594/DE/Unternehmen/Fonds/fonds_node.html..._nn=true: „BaFin beaufsichtigt Kapitalanlagegesellschaften (KAGen), die von den KAGen angebotenen Innestmentfonds und lnvestmentaktiengesellschaften (InvAGen) nach dem lnvestmentgesetz”, co w tłumaczeniu na język polski oznacza: „BaFin , oferowanymi przez KAGen funduszami inwestycyjnymi i inwestycyjnymi spółkami akcyjnymi (I) wg ustawy inwestycyjnej”.

Nadzór Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego konkretyzuje się również w podstawie prawnej w postaci rozporządzenia; Investment-Profungsberichtsverordnung (lnvPrufbV) - Verordnung Ober die Inhalte der Profungsberichte for kapitalaniagegeselischaften, lnvestmentaktiengeseilschaften und Sondervermogen, (Rozporządzenie o treści raportów z badania kapitałowych spółek inwestycyjnych, inwestycyjnych spółek akcyjnych oraz majątków odrębnych). Rozporządzenie pozostaje w ścisłym związku z referatem sprawozdawczym dot. funduszy o którym mowa w § 45 ust. 3 niemieckiej ustawy inwestycyjnej, stosownie do którego, cyt.: „Krajowe fundusze inwestycyjne zobowiązane są niezwłocznie po pierwszym rozliczeniu złożyć w federalnym urzędzie sprawozdanie roczne, półroczne, śródroczne, sprawozdanie z rozwiązania funduszu i sprawozdanie z likwidacji funduszu. Na żądanie federalnego urzędu także dla funduszu podstawowego sprawozdanie roczne i półroczne niezwłocznie po pierwszym rozliczeniu ”.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy, zarówno Wnioskodawca jak i majątki odrębne funduszy podlegają bezpośredniemu nadzorowi Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego (Bundesanstalt fur Finanzdiensteistungsaufsicht), tym samym warunek wyznaczony znowelizowanym przepisem art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. d) ustawy o CIT należy uznać za spełniony.

Warunek 6 – depozytariusz

Kolejny warunek zwolnienia podmiotowego z CIT został sformułowany w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. e) stawy o CIT: „posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji.”

Funkcje depozytariusza majątków odrębnych funduszy U3 i U Bw rozumieniu przepisów § § 20 i nast. niemieckiej ustawy inwestycyjnej od dnia 1 lipca 2009 r. objął bank depozytowy C Bank Deutschtand GmbH z siedzibą w Monachium.

Stosownie do § 20 ust. 1 niemieckiej ustawy inwestycyjnej, cyt.: „do przechowywania majątku inwestycyjnego jak również do realizacji pozostałych zadań wyznaczonych w przepisach § § 24 do 29, spółka kapitałowa jest zobowiązana do powołania banku depozytowego. Bank depozytowy musi posiadać siedzibę na terenie obszaru obowiązywania ustawy i musi być uprawniony do działalności depozytowej (Einlagen- und Depotgeschäft) stosownie do § 1 ust 1 zd. 2 pkt 1 i 5 ustawy o kredytach.”

Wniosek:

• Depozytariuszem U3 i U B jest C

• W kontekście powyższego warunek posiadania depozytariusza przechowującego aktywa instytucji wspólnego inwestowania należy uznać za spełniony.
  
  

Warunek 7 - wymiana informacji wg właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania

Ostatni w kolejności warunek zwolnienia podmiotowego z CIT został sformułowany w art. 6 st. 3 ustawy o CIT, cyt.: „Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 10a i 11a, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej, wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik ma siedzibę.”

Z uwagi na niemiecką siedzibę U3 i U B oraz na niemiecką siedzibę Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym właściwą umową międzynarodową będzie Umowa między Rzeczypospolitą a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. 2005, nr poz. 90) - dalej: UPO PL DE.

Przepis art. 27 UPO PL DE określa zasady wzajemnej wymiany informacji pomiędzy polskimi i niemieckimi władzami podatkowymi.

Stosownie do art. 27 ust. 1 UPO PL DE, cyt.: „Właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są niezbędne do stosowania niniejszej umowy, oraz informacje dotyczące ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw w odniesieniu dc podatków bez względu na ich rodzaj i nazwę, które pobierane są na rzecz Umawiających się Państw lub ich jednostek terytorialnych w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym ustawodawstwie nie jest sprzeczne z umową. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułów 1 i 2. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak infomacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa i będą mogły być ujawnione jedynie osobom lub organom (w tym organom sądowym albo administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją tub ściganiem albo rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków wymienionych w zdaniu 1. Takie osoby lub organy będą wykorzystywać informacje wyłącznie w takich celach i z uwzględnieniem ograniczeń ustalonych przez właściwy organ dostarczający dane Umawiającemu się Państwu. Mogą one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub w postanowieniach sądowych pod warunkiem, że właściwy organ drugiego Umawiającego się Państwa nie wniesie żadnego zastrzeżenia. Informacje te mogą być przekazywane innym agendom tylko za uprzednią zgodą właściwego organu drugiego Umawiającego się Państwa.”

Wniosek:

Warunek istnienia podstawy prawnej, wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik ma siedzibę należy uznać za spełniony.

Warunek wynikający z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. f) ustawy o CIT:

„(...) zarządzane są przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę (...)”.

Majątki odrębne funduszy U3 i U B są zarządzane przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca może prowadzić działalność wyłącznie na podstawie pozwolenia Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego.

Obowiązek uzyskania pozwolenia Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego na działalność Wnioskodawcy wynika z § 7, 7a niemieckiej ustawy inwestycyjnej.

Wnioskodawca uzyskał pozwolenie Urzędu Federalnego ds. Nadzoru Finansowego 11 kwietnia 2005 r. Zgodnie z pozwoleniem Wnioskodawca może przy zachowaniu zasady dywersyfikacji ryzyka zarządzać funduszami nieruchomości i/lub specjalnymi funduszami inwestycyjnymi oraz zarządzać na rzecz innych osób pojedynczym majątkiem ulokowanym w nieruchomościach i prowadzić doradztwo inwestycyjne w rozumieniu § 7 ust. 2 pkt 2 niemieckiej ustawy inwestycyjnej (jest to również zgodne ze statutem Wnioskodawcy).

W dniu 8.11.2011 r. Urząd Federalny ds. Nadzoru Finansowego udzielił Wnioskodawcy nowego zaktualizowanego pozwolenia.

Mając na uwadze powyższe, warunek wyznaczony znowelizowanym przepisem art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. f) ustawy o CIT należy uznać za spełniony.

PODSUMOWANIE

Oba majątki odrębne otwartych niemieckich funduszy inwestycyjnych, tj. U3 i U B, za pośrednictwem Wnioskodawcy jako ich ustawowego powiernika oraz podmiot zobowiązany do opodatkowania w Polsce przychodów zwiększających majątki U3 i U B, mogą skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku CIT z art. 6 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 6 ust. 3 ustawy o CIT, bowiem:

• równoważne obu funduszom nieruchomościowym (U3 i U B) polskie inwestycyjne fundusze nieruchomościowe korzystają ze zwolnienia podmiotowego CIT w Polsce,

• celem nowelizacji ustawy o CIT było objęcie zwolnieniem podmiotowym zagranicznych funduszy inwestycyjnych równoważnych polskim zwolnionym podmiotowo funduszom inwestycyjnym,

• zgodnie z celem nowelizacji ustawy o CIT, zwolnienie podmiotowe dla zagranicznych instytucji wspólnego inwestowania powinno być zagwarantowane niezależnie od odmiennych w innych państwach członkowskich UE oraz państwach EOG form organizacyjno-prawnych,

• w stanie faktycznym Wnioskodawca (działający z mocy ustawowej koncepcji powiernictwa jako prawna emanacja funduszy) oraz majątki odrębne funduszy spełniają łącznie wszystkie warunki opisane w art. 6 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 6 ust. 3 ustawy o CIT.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej także: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 1 pkt 10a powołanej ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 04.12.2011 r.) zwalnia się od podatku instytucje wspólnego inwestowania posiadające siedzibę w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, które spełniają łącznie następujące warunki:

1. podlegają w państwie, w którym mają siedzibę, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
2. wyłącznym przedmiotem ich działalności jest zbiorowe lokowanie środków pieniężnych, zebranych w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia ich tytułów uczestnictwa, w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe,
3. prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, albo prowadzenie przez nie działalności wymaga zawiadomienia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę, w przypadku gdy:
   • prowadzą swoją działalność w formie instytucji wspólnego inwestowania typu zamkniętego oraz
   • zgodnie z dokumentami założycielskimi ich tytuły uczestnictwa nie są oferowane w drodze oferty publicznej ani dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu oraz mogą być nabywane także przez osoby fizyczne wyłącznie gdy osoby te dokonają jednorazowego nabycia tytułów uczestnictwa o wartości nie mniejszej niż 40.000 euro,
4. ich działalność podlega bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę,
5. posiadają depozytariusza przechowującego aktywa tej instytucji,
6. zarządzane są przez podmioty, które prowadzą swoją działalność na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym podmioty te mają siedzibę;
   
   

Zgodnie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionym w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce jest Wnioskodawca.

W tym stanie rzeczy, w opinii tut. Organu podatkowego, dopiero uznanie, że „majątkom odrębnym” można przypisać status podatnika podatku od osób prawnych na gruncie polskiej ustawy umożliwia rozpatrzenie kwestii spełniania przez nie wymagań opisanych w art. 6 ust. 1 pkt 10a updop.

W przeciwnym wypadku brak jest podstaw do uznania, iż podmiot nie będący instytucją wspólnego inwestowania może korzystać ze zwolnienia ściśle zarezerwowanego dla tej grupy podatników. Odmienna interpretacja tej kwestii prowadziłaby do nieuprawnionej wykładni rozszerzającej, co zgodnie z utrwalonym stanowiskiem doktryny i judykatury należy uznać za wykluczone w przypadku wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień.

Nawet przyjmując założenie, że wskazany przepis mógłby mieć zastosowanie w omawianym przypadku należy zauważyć, iż wbrew stanowisku Wnioskodawcy wątpliwości budzi spełnianie przez niemieckie majątki odrębne przesłanki zwolnienia podmiotowego określonej w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. c) i d) updop.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit c) updop warunkiem podlegania przez instytucję wspólnego inwestowania zwolnieniu podmiotowemu jest prowadzenie swojej działalności na podstawie zezwolenia właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę - w tym przypadku niemieckich organów nadzoru.

Wnioskodawca wyjaśnia jednakże w opisie stanu prawnego, iż zgodnie z regulacjami niemieckimi zezwolenia odpowiednich władz (tj. Bundesanstalt fűr Finanzdienstleistungaufsicht - BaFin) wymaga jedynie działalność Wnioskodawcy – jako podmiotu zarządzającego niemieckimi majątkami odrębnymi. Ma on zatem prawo tworzenia „odrębnych majątków funduszy”, natomiast niemieckie majątki odrębne - wobec których Wnioskodawca oczekuje potwierdzenia spełniania przesłanki art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. c) updop – jak wynika expressis verbis z przedstawionego opisu stanu prawnego (stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego), nie dysponują zezwoleniami udzielonymi przez BaFin na prowadzenie działalności.

Zgodnie z kolei z art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. d) updop instytucje wspólnego inwestowania, aby skorzystać ze zwolnienia podmiotowego powinny podlegać bezpośredniemu nadzorowi właściwych organów nadzoru nad rynkiem finansowym państwa, w którym mają siedzibę. W świetle informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę niemieckie majątki odrębne nie podlegają sformalizowanemu nadzorowi, natomiast nadzór ten realizowany jest – pośrednio - przez Wnioskodawcę (tj. zarządzającego majątkami odrębnymi). Sam Wnioskodawca, jako spółka zarządzająca, objęty jest bezpośrednim nadzorem BaFin.

Należy zauważyć, iż ze względu na jednoznaczność warunku opisanego w art. 6 ust. 1 pkt 10a lit. d) updop nie jest dopuszczalna argumentacja wskazująca na możliwość „pośredniej” realizacji warunku podlegania przez niemieckie majątki odrębne nadzorowi poprzez np. konieczność pozytywnego zaopiniowania przez BaFin Ogólnych i Szczegółowych Warunków Umownych, określających relacje pomiędzy niemieckimi majątkami odrębnymi, a inwestorami.

Należy przypomnieć w tym miejscu ugruntowaną w doktrynie prawa podatkowego oraz orzecznictwie zasadę, iż „(…) przepisy prawa podatkowego należy w pierwszej kolejności interpretować przy zastosowaniu wykładni językowej. W szczególności interpretacja przepisów prawa regulujących ulgi i zwolnienia podatkowe powinna być dokonywana za pomocą wykładni językowej, bowiem wykładnia funkcjonalna rozszerza katalog przywilejów podatkowych. (…) Również w orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalił się pogląd, zgodnie z którym punktem wyjścia interpretacji przepisów prawa podatkowego jest zawsze tekst ustawy oraz rozumienie użytych przez ustawodawcę słów na tle danego języka etnicznego, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia tych pojęć jako pojęć prawnych. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że wszelkiego rodzaju zwolnienia i ulgi w prawie podatkowym są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady powszechności i równości, których nie można interpretować rozszerzająco.” (wyrok WSA w Szczecinie z 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Sz 799/11).

Wobec powyższego nie jest możliwe uznanie, że przesłanka art. 6 ust. 1 pkt 10a lit c) i d) updop w odniesieniu do niemieckich majątków odrębnych została spełniona - przy założeniu możliwości przypisania im podmiotowości na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (np. jako jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej).

W przypadku wykluczenia możliwości uznania niemieckich majątków odrębnych za podatników polskiego podatku dochodowego od osób prawnych brak jest możliwości rozpatrywania kwestii stosowania wobec przychodów zwiększających majątki odrębne przepisu art. 6 ust. 1 pkt 10a updop.

Wnioskodawca, jako niemiecka spółka zarządzająca, nie spełnia bowiem podstawowej przesłanki zwolnienia określonego w art. 6 ust. 1 pkt 10a updop, tj. nie jest instytucją wspólnego inwestowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.