POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie kosztów uzyskania przychodów - odszkodowanie za bezumowne korzystanie z gruntu

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Oddział Spółki korzystał bezumownie z gruntów będących własnością gminy i Skarbu Państwa. Grunty te wykorzystywane były przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. znajdują się na nich stacje redukcyjno-pomiarowe. Oddział odprowadzał wszelkie opłaty związane z użytkowanymi gruntami oraz znajdującymi się na nich obiektami, tj. m.in. podatek od nieruchomości. Po ustaleniu właściciela gruntów, Oddział Spółki zwrócił się do właściwego Urzędu Miasta z wnioskiem o zawarcie umowy dzierżawy, celem prawnego uregulowania powyższej sytuacji. Urząd Miasta zawarł umowę z Oddziałem i jednocześnie naliczył odszkodowanie za okres bezumownego korzystania z gruntu, wystawiając fakturę VAT.

Podatnik stoi na stanowisku, iż odszkodowanie za bezumowne korzystanie z gruntu stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu, gdyż grunt wykorzystywany był do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę w związku ze zlokalizowaniem na nim stacji redukcyjno-pomiarowych.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z definicji tej wynika, iż między poniesionymi wydatkami a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy. Kosztem uzyskania przychodów będą zatem wydatki bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskanym lub spodziewanym przychodem.

Niezależnie od powyższego ustawodawca wyłączył z grupy kosztów uzyskania przychodów szereg wydatków, które mają charakter kar i sankcji. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15.02.1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywanych robót i usług.

Analizując ten przepis stwierdzić należy, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych, odszkodowań z tytułu:

• wad dostarczonych towarów lub wykonanych robót i usług,
• zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
• zwłoki w usunięciu wad towarów albo zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług.

Z brzmienia analizowanego przepisu wynika, że dotyczy on jedynie zdarzeń spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej; wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych wydatków z kosztów podatkowych. Oznacza to, że kary umowne i odszkodowania z innych tytułów niż wymienione w tym przepisie, mogą stanowić koszt podatkowy.

Przedmiotem działalności Spółki - zgodnie z odpisem z KRS - jest m.in. wytwarzanie paliw gazowych i energii elektrycznej, transport rurociągowy, sprzedaż detaliczna paliw, wykonywanie instalacji gazowych. Z kolei odszkodowanie zapłacone przez Podatnika nie dotyczyło wadliwości wyprodukowanych i sprzedanych przez Spółkę towarów. W świetle powyższego odszkodowanie, które wynikało z bezumownego korzystania z gruntów nie stanowi odszkodowań, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a stanowi wynagrodzenie za korzystanie z tej nieruchomości bez podstawy prawnej. Powyższe znalazło wyraz w zawartej między stronami umowie dzierżawy na dalsze korzystanie z tej nieruchomości w związku ze zlokalizowaniem na niej stacji redukcyjno-pomiarowych.

Stosownie do art. 224 w związku z art. 230 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) właściciel ma prawo żądać wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z rzeczy. Wynagrodzenie to jest konsekwencją korzystania z rzeczy bez zgody właściciela i stanowi formę zadośćuczynienia za naruszenie przysługującego właścicielowi prawa własności. Odszkodowanie za bezumowne korzystanie z nieruchomości obejmuje spodziewane korzyści z tytułu umowy najmu lub dzierżawy, która zostałaby zawarta, gdyby nieruchomość nie została zajęta.

Reasumując zapłacone odszkodowanie z tytułu bezumownego korzystania z gruntów nie zostało wymienione jako wydatek nie stanowiący kosztu uzyskania przychodu w świetle powołanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż nieruchomość wykorzystywana była i jest w celu osiągania przychodów Spółki, a zatem odszkodowanie to stanowi koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę przedstawione przez Spółkę we wniosku stanowisko jest prawidłowe.