D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu zażalenia Podatnika na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowej Soli z dnia 18 sierpnia 2005 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Dyrektor Izby Skarbowej w Zielonej Górze:

- odmawia uchylenia lub zmiany zaskarżonego postanowienia.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 6 czerwca 2005 r. do Urzędu Skarbowego w Nowej Soli wpłynął wniosek o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

W wyniku przetargu ogłoszonego przez bank spółka zakupiła linię technologiczną - maszynę KLETT, którą przyjęła do ewidencji środków trwałych. W ofercie sprzedaży nie zawarto informacji o obciążeniu powyższej maszyny zastawem rejestrowych na rzecz banku. Na skutek powództwa wytoczonego przez bank przeciwko Podatnikowi zasądzono na rzecz powoda kwotę odpowiadającą wysokości kredytu udzielonego innemu podmiotowi, który był zabezpieczony zastawem rejestrowym obciążającym maszynę KLETT. Na podstawie powyższego, prawomocnego wyroku, spółka zawarła z bankiem porozumienie, w którym określono zaspokojenie roszczeń banku w kwocie niższej od wskazanej w wyroku.

Mając na uwadze powyższe wnioskodawca zamierza zaliczyć do pozostałych kosztów operacyjnych, stanowiących koszt uzyskania przychodu pełną kwotę zasądzoną prawomocnym wyrokiem, zaś różnicę między kwotą zawartą w powyższym wyroku i wskazaną w porozumieniu zaliczyć do pozostałych przychodów operacyjnych.

Postanowieniem z 18 sierpnia 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowej Soli uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu wskazano, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), a zgodnie z punktem 10 lit. b) tego ustępu także na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że bezpośrednim celem poniesienia wydatku jest spłata przez wnioskodawcę zobowiązania zabezpieczonego zastawem rejestrowym na rzecz banku. Z tych względów w ocenie organu I instancji, zapłata przez spółkę przedmiotowego zobowiązania mieści się w zakresie normy zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wydatki poniesione na ten cel nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Ponadto kwota wynikająca z pomniejszenia wysokości zobowiązania wskazanego w wyroku o sumę zawartą w porozumieniu wnioskodawcy z bankiem, nie będzie stanowiła dla spółki pozostałych przychodów operacyjnych podlegających opodatkowaniu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności organ I instancji nie podzielił stanowiska wnioskodawcy.

Spółka nie zgodziła się z powyższym postanowieniem i pismem z 25 sierpnia 2005 r. wniosła zażalenie.

W uzasadnieniu strona wskazała, iż w doktrynie oraz orzecznictwie dominujący jest pogląd według, którego kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim, jak również pośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostało wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów. Nabycie przez spółkę maszyny KLETT było ściśle związane z funkcjonowaniem firmy oraz uzyskiwaniem przychodów. Brak zaspokojenia roszczenia wierzyciela wynikającego z prawomocnych wyroków spowodowałoby przejęcie maszyny obciążonej zastawem bądź jej sprzedaż w drodze licytacji po wszczęciu postępowania egzekucyjnego, a wówczas spółka zostałaby pozbawiona możliwości produkcji, a w konsekwencji osiągania przychodów.

Dodatkowo strona wskazała, iż w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości okoliczność, że poniesiony wydatek nie był zawiązany ze spłatą udzielonych gwarancji oraz poręczeń. W jej ocenie nie można również uznać, że był to wydatek na spłatę innych zobowiązań. Spółkę i bank nie wiązała żadna umowa, ani stosunek zobowiązaniowy. Nabycie przez stronę maszyny KLETT spowodowało następstwa wynikające z ustawy z 06 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. z 1996 r., Nr 149, poz. 703 ze zm.) potwierdzone w postępowaniu sądowym. Zdaniem spółki nie można pominąć okoliczności, iż podstawę zaspokojenia roszczenia banku stanowi wyrok sądowy wydany w oparciu o przepisy szczególne - odrębnej ustawy, którego wykonanie trudno kwalifikować jako "podstawę innego zobowiązania".

Po zapoznaniu się z pismem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowej Soli, dotyczącym ustosunkowania się do złożonego przez stronę zażalenia, Podatnik w piśmie z 17 października 2005 r. wskazał, iż przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) ustawy podatkowej nie mają wprost bezpośredniego zastosowania do stanu faktycznego objętego wnioskiem. Ponadto podniósł, że w niniejszej sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy z 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz. U. z 1996 r. nr 146, poz. 703 ze zm), a nie jak wskazał organ I instancji przepis art. 306 kodeksu cywilnego.

Organ odwoławczy po rozpatrzeniu zebranych w sprawie dokumentów stwierdza, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Art. 16 ust. 1 zawiera zamknięty katalog wydatków, których nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, mimo, że zostały poniesione w celu ich osiągnięcia, i z tych względów odpowiadają definicji kosztów zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej. Kwota tych wydatków pozostaje bez wpływu na wysokość dochodu do opodatkowania. Ponadto wskazać należy, iż pewne wydatki uwzględnianie przy ustalaniu wyniku finansowego jednostki, na podstawie przepisów ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) nie są zaliczane do jej kosztów podatkowych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i pożyczek. W niniejszej sprawie, wbrew twierdzeniom strony, uiszczenie przez spółkę należności wynikającej z ustanowienia zastawu rejestrowego na zakupionej przez nią maszyny stanowi wydatek, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b) ustawy podatkowej.

Zdaniem organu odwoławczego spółka niezasadnie podniosła, iż nie łączyła ją z bankiem żadna umowa, ani stosunek zobowiązaniowy. Spółka sama wskazała, iż nabycie przez nią maszyny KLETT obciążonej zastawem rejestrowym spowodowało skutki określone w ustawie o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów. Fakt wstąpienia spółki w miejsce zastawcy potwierdzony został również w wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu zasądzającym od spółki na rzecz banku kwotę odpowiadającą wysokości wierzytelności zabezpieczonej zastawem rejestrowym obciążającym nabytą przez stronę linię produkcyjną.

Organ odwoławczy nie podziela również stanowiska spółki, iż w niniejszej sprawie nie ma zastosowania przepis art. 306 kodeksu cywilnego regulującego instytucję zastawu na rzeczach ruchomych, a jedynie przepisy ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów. Stosownie do treści art. 1 ust. 2 ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, w sprawach nie uregulowanych w niniejszej ustawie do zastawu rejestrowego stosuje się przepisy kodeksu cywilnego.

Ponadto organ odwoławczy wskazuje, iż nie zasadne jest twierdzenie spółki, że poniesienie przez nią wydatku na pokrycie zobowiązania wynikającego z zastawu rejestrowego obciążającego zakupioną przez nią linię produkcyjną ma związek z przychodem. Wbrew twierdzeniom strony, z przedstawionych przez nią okoliczności wynika, iż między wydatkiem przeznaczonym na pokrycie przedmiotowej należności, a przychodem spółki nie zachodzi związek przyczynowy, gdyż kwota ta jest przeznaczona na uiszczenie zobowiązania osoby trzeciej, zabezpieczonego zastawem rejestrowym.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.