INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 09 maja 2012 r. (data wpływu 10.05.2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wartości początkowej środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zajmuje się budową elektrowni wiatrowych oraz ich eksploatacją.

W trakcie budowy pojawiają się wydatki związane z pozwoleniami na budowę, opłatami deweloperskimi, opłatami za wynajem gruntu (ziemi), na której będzie stała elektrownia wiatrowa, opinie oraz opłaty z tytułu zarządzania projektem, przygotowaniem map, wyrysów, a także czasami koszty zakupu praw do projektu oraz koszty pozwolenia na przyłączenie do sieci.

Spółka po zakończeniu inwestycji i oddaniu do użytkowania wydziela z kosztów tej inwestycji środki trwałe:

• maszt z fundamentem,
• turbina,
• stacja transformatorowa,
• okablowanie - przyłącze do istniejącej sieci energetycznej.
  
  

Wartość tych środków trwałych ustala się poprzez wyodrębnienie na osobnych kontach wszystkich kosztów związanych bezpośrednio z tymi środkami trwałymi takich jak: koszt zakupu, transportu, montażu, uruchomienia i innych, które w sposób pewny i oczywisty można zaliczyć do poszczególnych pozycji środków trwałych.

Pozostałe koszty, które są ponoszone przed zakupem i montażem samej już elektrowni wiatrowej dotyczące pozwoleń, uzgodnień oraz opłat deweloperskich i przyłączeniowych do istniejącej sieci energetycznej, Spółka planuje rozliczyć proporcjonalnie na każdy środek trwały, biorąc pod uwagę dotychczasowe koszty poniesione na te środki trwałe wg poniższego przykładowego wzoru:

1 - maszt z fundamentem - wartość 500.000,00 PLN - 5,21%
2 - turbina - wartość - 8.000.000,00 PLN - 83,33%
3 - stacja transformatorowa - 800.000,00 PLN - 8,33%
4 - okablowanie i przyłącze - 300.000,00 PLN - 3,13%

Łączna kwota - 9.600.000,00 PLN -100%

Koszty pozostałe nieprzypisane do poszczególnych środków trwałych - 4.000.000,00 PLN.
I. rozliczenie wg % do każdego ze środków trwałych kwoty 4.000.000,00:
poz. 1 - 4.000.000,00*5,21% = 208.400,00 PLN
poz. 2 - 4.000.000,00*83,33% = 3.333.200,00 PLN
poz. 3 - 4.000.000,00*8,33% = 333.200,00 PLN
poz. 4 - 4.000.000,00*3,13% = 125.200,00 PLN

Po tym rozliczeniu wartość środków trwałych wprowadzonych do ewidencji i będących podstawą odpisów amortyzacyjnych:

poz. 1 - 500.000,00 + 208.400,00 = 708.400,00 PLN
poz. 2 - 8.000.000,00 + 3.333.200,00 = 11.333.200,00 PLN
poz. 3 - 800.000,00 + 333.200,00 = 1.133.200,00 PLN
poz. 4 - 300.000,00 + 125.200,00 = 425.200,00 PLN
SUMA środków trwałych 13.600.000,00 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiony wyżej sposób rozliczenia inwestycji i wprowadzenia wartości do ewidencji środków trwałych jest prawidłowy i wartości tak ustalone mogą być podstawą do naliczania odpisów amortyzacyjnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona metoda rozliczania inwestycji, a zwłaszcza kosztów nieprzypisanych bezpośrednio do poszczególnych środków trwałych – metoda procentowa jest prawidłowa i jest jedyną jaką można w tym przypadku zastosować.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zatem , aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej,
2. poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.
   
   

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Regulacja art. 16a ust. 1 tej ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z definicji środka trwałego zawartej w zacytowanym przepisie płynie więc wniosek, że aby dany przedmiot mógł zostać uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

• musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• musi zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej winien być dłuższy niż rok,
• składnik ten winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo zostać oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
  
  

Odpisów amortyzacyjnych, stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Natomiast za cenę nabycia, zgodnie z art. 16g ust. 3 ww. ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Przepis ten nie określa zamkniętego katalogu wydatków, o czym świadczy zwrot „w szczególności”. Z powyższej regulacji wynika, że do wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zalicza się tylko wydatki ściśle związane z ich nabyciem.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zajmuje się budową elektrowni wiatrowych oraz ich eksploatacją. Spółka po zakończeniu inwestycji i oddaniu do użytkowania wydziela z kosztów tej inwestycji następujące środki trwałe:

• maszt z fundamentem,
• turbina,
• stacja transformatorowa,
• okablowanie - przyłącze do istniejącej sieci energetycznej.
  
  

Wartość tych środków trwałych Spółka ustala poprzez wyodrębnienie na osobnych kontach wszystkich kosztów związanych bezpośrednio z tymi środkami trwałymi takich jak: koszt zakupu, transportu, montażu, uruchomienia i innych, które w sposób pewny i oczywisty można zaliczyć do poszczególnych pozycji środków trwałych. Pozostałe koszty, które są ponoszone przed zakupem i montażem samej już elektrowni wiatrowej dotyczące pozwoleń, uzgodnień oraz opłat deweloperskich i przyłączeniowych do istniejącej sieci energetycznej Spółka planuje rozliczyć proporcjonalnie na każdy środek trwały biorąc pod uwagę dotychczasowe koszty poniesione na te środki trwałe. Na poparcie powyższego Spółka zaprezentowała arytmetyczny sposób rozliczenia inwestycji.

Do poszczególnych wartości początkowych nabytych środków trwałych składających się na elektrownię wiatrową (maszt z fundamentem, turbina, stacja transformatorowa, okablowanie - przyłącze do istniejącej sieci energetycznej) należy zaliczyć cenę nabycia, powiększoną o wydatki związane z ich nabyciem, tj. wskazane powyżej pozostałe koszty, które są ponoszone przed zakupem i montażem samej już elektrowni wiatrowej, naliczone do dnia przekazania poszczególnych składników majątku do używania. Wydatki te Spółka winna rozliczyć proporcjonalnie na każdy środek trwały (maszt z fundamentem, turbinę, stację transformatorową, okablowanie - przyłącze do istniejącej sieci energetycznej) biorąc pod uwagę dotychczasowe koszty poniesione na te środki trwałe.

Reasumując, zaprezentowany przez Spółkę sposób rozliczenia inwestycji i wprowadzenia wartości do ewidencji środków trwałych jest prawidłowy i wartości tak ustalone mogą być podstawą do naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.