P O S T A N O W I E N I E Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity z 2005r Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 07-11-2005 r. stwierdza, że podatnik ma możliwość uznania w ciężar kosztów uzyskania przychodów straty w towarach handlowych, spowodowanej ich zniszczeniem, uszkodzeniem oraz wyblaknięciem, przez co towar nie nadaje się do dalszej sprzedaży.U Z A S A D N I E N I E Pismem z dnia 04-11-2005 r. (data wpływu 07-11-2005 r.), uzupełnionym dnia 24-11-2005 r., 30-12-2005 r. oraz 24-01-2006 roku zwrócił się Pan z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:Spółka, której jest Pan wspólnikiem prowadzi sprzedaż detaliczną odzieży w jedenastu placówkach handlowych, prowadząc księgi rachunkowe. Ze względu na preselektywny system sprzedaży, zapasy towarowe są eksponowane klientom na salach sprzedażowych sklepów. Odzież rozwieszona jest na specjalnie przystosowanych do tego wieszakach-każdy egzemplarz dostępny jest klientowi. Ze względu na długi okres przechowywania towarów następuje ich zniszczenie, uszkodzenie, wyblakniecie-powodujące, że nie nadają się do dalszej sprzedaży. Zapasy towarowe są monitorowane w miarę potrzeb i przeceniane, gdy zachodzi taka potrzeba. W przypadku mechanicznego uszkodzenia przez klienta towar klasyfikowany jest jako nie podlegający dalszej odsprzedaży. Sformułowano też następujące pytanie: czy straty w towarach, spowodowane ich zniszczeniem, uszkodzeniem, wyblaknięciem - stanowiących towary niepełnowartościowe i nie nadające się do sprzedaży, stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie ich fizycznej likwidacji i podpisania protokołu przez komisję likwidacyjną ?

Sformułował Pan też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, iż:w przedstawionej sytuacji, straty powstałe w wyniku likwidacji środków obrotowych, które komisja uznała za nie nadające się do sprzedaży, które utraciły swoją wartość nie z winy Podatnika, można uznać za koszty uzyskania przychodu.Wnioskodawca oświadczył także, iż w sprawie która jest przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę oraz stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, za wyjątkiem enumeratywnie wymienionych w art. 23 ustawy, który zawiera negatywny katalog wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszt podatkowy. Wśród wymienionych przez ustawodawcę wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu nie ma strat w środkach obrotowych, a zatem straty te mogą być uznawane za koszt uzyskania przychodu. Jedynym wyjątkiem od tej zasady są straty w środkach obrotowych powstałe w wyniku nadmiernych ubytków lub zawinionych niedoborów wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków lub niedoborów, które zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt. 44 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Należy zaznaczyć, że poniesienie wydatków na nabycie towarów handlowych (środków obrotowych) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celu ich dalszej odsprzedaży, co do zasady ma na celu osiągnięcie przychodu. Jednak nie w każdym przypadku strata w środkach obrotowych może być kosztem uzyskania przychodów. Ze względu na różnorodność występujących sytuacji, zaliczenie strat do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo oceniane indywidualnie w aspekcie:. całokształtu działalności prowadzonej przez jednostkę,. konkretnej sytuacji, w której straty powstały,. formy udokumentowania strat.Podatnik nie może bezkrytycznie kwalifikować jako koszty uzyskania przychodu wszelkich strat powstałych w gospodarce środkami obrotowymi. Nie można bowiem obciążyć kosztów podatkowych stratami będącymi następstwem niewłaściwego lub nieracjonalnego działania podatnika.

Ponadto należy mieć na uwadze również moment zaliczenia danej straty w środkach obrotowych w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka której jest Pan wspólnikiem prowadzi księgi rachunkowe. W tej sytuacji, zgodnie z regulacją art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, towar handlowy zaliczany jest w ciężar kosztów w momencie jego sprzedaży, a nie w momencie zakupu. W związku z tym, dopiero w momencie fizycznej likwidacji towarów handlowych, możliwe jest zaliczenie ich wartości w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż fizyczną likwidacją towarów handlowych, objęte zostały wyłącznie towary zniszczone, uszkodzone oraz wyblaknięte, które utraciły swoje walory użytkowe, ze względu na długi okres przechowywania oraz uszkodzenia mechaniczne spowodowane przez klientów, przez co nie nadają się do dalszej sprzedaży. Należy więc uznać, iż w przedmiotowej sprawie strata w środkach obrotowych powstała w drodze niezawinionego działania podatnika, przez co może zostać zaliczona w ciężar kosztów podatkowych. Zatem Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku uznaje, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 07-11-2005 roku, jest prawidłowe.Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla wnioskodawcy. Wydana interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli właściwych dla wnioskodawcy - art. 14b § 2 w/w ustawy.Informacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany przepisów prawa, które były przedmiotem interpretacji.Stronie przysługuje zażalenie do organu odwoławczego Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku ul. Świętojańska 13, w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego postanowienia.Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie ( art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej ).