Wnioskiem z 26 września 2005 r. Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do następującego stanu faktycznego:

Spółka w latach 2003 - 2005 realizowała na zlecenie Urzędu Gminy i Miasta zadanie budowlane "Modernizacja systemu ciepłowniczego miasta ". Kontrakt był realizowany w ramach zamówień publicznych, a cena została określona w formie ryczałtu. Umowa przewidywała również wykonanie robót dodatkowych. Podczas realizacji zadania na wyraźne żądanie inwestora Spółka wykonała prace dodatkowe, które nie były ujęte w projekcie.

Tytuł odbioru robót dodatkowych był taki sam jak usług podstawowych (objętych umową ryczałtową) "modernizacja systemu ciepłowniczego w mieście zgodnie z załączonym kosztorysem i protokołem odbioru" ale zakres robót był inny - dotyczył zmiany długości sieci.

Z uwagi na wykonane prace dodatkowe, stosownie do art. 629 i 630 K.c., Spółka zażądała zmiany umówionego wynagrodzenia. Inwestor odmówił dodatkowej zapłaty twierdząc, że uzgodniona cena ryczałtowa obejmuje również dodatkowy zakres prac.

Roboty dodatkowe zostały zgłoszone inwestorowi do obioru (zgodnie z pismem z dnia 03-10-2005 r.) i został wyznaczony termin odbioru. W terminie tym inwestor nie stawił się i oświadczył, iż nie będzie brał udziału w odbiorze.

Zgodnie z art. 486 § 2 kc. Inwestor dopuścił się zwłoki, gdyż bez uzasadnionego powodu uchyla się od przyjęcia zaofiarowanego świadczenia - odbioru zgłoszonych robót budowlanych. Obowiązek odbioru wynika wprost z art. 647 K.c., który stanowi, iż przez umowę o roboty budowlane (a takie były przedmiotem usługi) wykonawca zobowiązuje się do oddania określonych w umowie robót a inwestor m. in. do odebrania wykonanych robót. Przekazanie robót następuje na podstawie protokółu odbioru robót budowlanych.

W dniu 10-10-2005 r. został zatem sporządzony jednostronny protokół odbioru robót potwierdzający zakres wykonanych robót dodatkowych (bez udziału przedstawicieli inwestora) i ten dzień należy traktować jako dzień wykonania usługi. Nastepnie 17-10-2005 r. została wystawiona faktura VAT nr 324/562/2005 tytułem "modernizacja systemu ciepłowniczego w mieście zgodnie z załączonym kosztorysem i protokołem odbioru". Faktura ta została przesłana inwestorowi, jednak Urząd Miasta i Gminy odesłał oryginał faktury jako niezasadny. Należny podatek VAT wykazany w spornej fakturze został rozliczony w deklaracji VAT-7.

Wobec różnicy zdań na temat zakresu zadań objętych ceną ryczałtową Spółka skierowała do sądu sprawę o zapłatę za wykonane roboty dodatkowe. Rozstrzygnięcie sporu nastąpi w czasie przyszłym.Inwestor wykorzystuje zakres robót podstawowych i robót dodatkowych.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy w przypadku rozstrzygnięcia sporu na niekorzyść Spółki, istnieje możliwość anulowania wystawionej faktury i wystąpienia do organu podatkowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych?

Spółka prezentuje stanowisko, iż ma prawo do anulowania faktury i dokonania korekty deklaracji CIT w sytuacji, gdy sprzedaż nie miała miejsca a faktura nie została wprowadzona do obrotu gospodarczego (w posiadaniu Spółki jest oryginał i wszystkie kopie), bowiem anulowanie faktury jest praktyczną i realną drogą "wycofania się" podatnika z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego, co potwierdza przytoczony we wniosku wyrok sądu.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza co następuje:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka wykonała na żądanie Inwestora prace modernizacyjne nie ujęte pierwotnie w projekcie. Inwestor odmówił dokonania dodatkowej zapłaty twierdząc, iż uzgodniona uprzednio cena obejmuje również wykonane prace dodatkowe. Spółka dokonała jednostronnego odbioru robót, wystawiła fakturę i odprowadziła należny podatek VAT. Inwestor odesłał oryginał faktury uznając ją jako bezzasadną. Wobec powyższego Spółka skierowała do sądu sprawę o zapłatę za wykonane roboty dodatkowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.: zmiana ostatnia: Dz. U. z 2005 r. Nr 183, poz. 1538) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Moment uzyskania przychodu z tytułu wykonania usług określa art. 12 ust. 3a pkt 2. Jest nim dzień wystawienia faktury nie później niż ostatni dzień miesiąca , w którym wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty.

Stan faktyczny sprawy wskazuje, iż usługa została wykonana, zarówno usługa, która była przedmiotem zamówienia (ujęta w projekcie), jak i usługa dodatkowa. Kwestią sporną jest cena tych usług, a mianowicie, czy faktura pierwotna obejmuje należność za usługi podstawowe i dodatkowe, czy też tylko za usługę podstawową a należność za usługi dodatkowe określa faktura, której odbiorca odmówił przyjęcia?

Anulowanie dokumentów rozliczeniowych dotyczy wyłącznie tych faktur, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego i nie dokumentują wykonanych czynności. Skoro Spółka nie wprowadziła do obrotu wystawionej faktury, to w sytuacji niekorzystnego dla Niej wyroku sądu stanowiącego, iż należność z dodatkowej faktury nie istnieje, Spółka powinna anulować tę fakturę i dokonać korekty przychodu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w miesiącu ujęcia tej faktury do przychodów podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie udzielenia interpretacji.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla Wnioskodawcy - do czasu jej zmiany lub uchylenia.Interpretacja niniejsza wiąże organ podatkowy do czasu zmiany przepisów prawa.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku, za pośrednictwem Naczelnika Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.