POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 08.04.2005 r., który wpłynął w dniu 11.04.2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej amortyzacji lokalu do celów działalności gospodarczej, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11..04.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1, ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Wnioskodawcy dokonali zmiany formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej ze spółki cywilnej na jednoosobowe podmioty gospodarcze. Przed zmianą formy prawnej nabyli lokal mieszkalny na cele prowadzonej działalności gospodarczej, który był środkiem trwałym podlegającym amortyzacji. Wnioskodawcy pytają czy zmiany jakie zaszły w organizacji ich firmy pozwolą na kontynuowanie odpisów amortyzacyjnych w odniesieniu do tego lokalu.

Zdaniem wnioskodawców lokal ten po zamianie formy prawnej formy jest nadal środkiem trwałym, który może być amortyzowany.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 poz. 176 ze zmianami) zwanej dalej "ustawą", amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie natomiast z art. 22h ust. 3 ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia pomiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7. W myśl ust. 12 art. 22g ustawy w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów-wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Przepis ten stosuje się także w razie zmiany działalności wykonywanej na imię obojga małżonków na działalność wykonywaną przez jednego albo odrębnie przez każdego z małżonków (ust. 13 pkt 4) artykułu 22g) - jeżeli przed zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż po zmianie formy działalności gospodarczej ze spółki prowadzonej przez małżonków na jednoosobowe podmioty gospodarcze, każdy z małżonków kontynuuje amortyzację od wartości początkowej ustalonej w proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku, zgodnie z art. 22 g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko wnioskodawców należy zatem uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej w znakach opłaty skarbowej w wysokości 5 zł.