INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Agencji, przedstawione we wniosku z dnia 20.07.2012 r.(data wpływu 25.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej podstawy opodatkowania dla zamiany nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.07.2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej podstawy opodatkowania dla zamiany nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Agencja jest agencją wykonawczą państwową osobą prawną podległą Ministrowi Obrony Narodowej, działającą na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 z późn. zm.). Agencja wykonuje w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa prawo własności i inne prawa rzeczowe w stosunku do nieruchomości stanowiących jego własność. Agencja gospodaruje mieniem, m. in. przez: sprzedaż nieruchomości, oddawanie ich w trwały zarząd, najem, dzierżawę, użyczenie albo ich zamianę oraz ustanawianie i nabywanie ustanowionych na nich ograniczonych praw rzeczowych. Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, Agencja gospodaruje nieruchomościami (…) zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Wnioskodawca gospodaruje przekazanymi przez Ministra Obrony Narodowej nieruchomościami Skarbu Państwa, stanowiącymi działki oznaczone numerami 13/2, 212/3 i 217/5 (obręb) o łącznej powierzchni 18,5992 ha. Nieruchomości objęte są księgą wieczystą, prowadzoną przez Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych. Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 15 maja 2012 r. wydanym przez Urząd Miejski, według Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego Miasta ww. działki położone są w obrębie jednostki urbanistycznej oznaczonej na rysunku Planu symbolem Z - należącej do strefy zamkniętej. „Tereny zamknięte” pozostają poza regulacją miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie ustala się dla nich przeznaczenia terenu. Działki zabudowane są 34 budynkami byłej jednostki wojskowej o łącznej powierzchni użytkowej 14894,00 m2, 3 obiektami o powierzchni użytkowej 55,00 m2 i budowlami.

W stosunku do powyższych obiektów, dokonującemu ich dostawy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; Agencja nie ponosiła również wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z operatem szacunkowym wartości rynkowej nieruchomości zabudowanej, wartość powyższej nieruchomości zabudowanej wynosi 41 554 286 zł. Rzeczoznawca w operacie szacunkowym umieścił następującą klauzulę: „Podana wartość nieruchomości jest wartością bez podatku VAT.”

Agencja zamierza zawrzeć z Gminą Miejską T umowę zamiany opisanych powyżej nieruchomości na będącą własnością Gminy Miejskiej T niezabudowaną działkę gruntu numer 8/1, obręb o powierzchni 19,2539 ha, objęta księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy, Wydział IV Ksiąg Wieczystych. Wartość rynkowa prawa własności powyższej nieruchomości, zgodnie z operatem szacunkowym wynosi 16.745.117 zł. Wycena nie odnosi się do ewentualnego podatku od towarów i usług.

Zamiana ma nastąpić w trybie przewidzianym w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, nieruchomości mogą być przedmiotem zamiany między Skarbem Państwa a jednostkami samorządu terytorialnego oraz między tymi jednostkami, bez obowiązku dokonywania dopłat w przypadku różnej wartości zamienianych nieruchomości. W związku z powyższym przepisem, gmina nie będzie miała obowiązku dokonania na rzecz wnioskodawcy dopłaty różnicy wartości wynikającej z operatów szacunkowych. Wnioskodawca i Gmina Miejska T są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy ustalając podstawę opodatkowania, Agencja powinna zastosować przepis art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ...
2. Czy w przypadku dojścia do skutku transakcji zamiany opisanej we wniosku, podstawą opodatkowania po stronie Agencji będzie wartość nieruchomości określona w operacie szacunkowym sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego, czy też wartość nieruchomości wynikająca z operatu szacunkowego, pomniejszona o kwotę w wysokości różnicy pomiędzy wartościami zamienianych nieruchomości ...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Agencja stoi na stanowisku, że podstawa opodatkowania nieruchomości w ramach przedmiotowej zamiany powinna być określona w oparciu o art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako ustawa o VAT lub u.p.t.u.). Zgodnie z tym przepisem, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, (…). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Kwotę należną stanowi korzyść majątkowa, jaką podatnik uzyska lub ma uzyskać, w związku z wykonaniem czynności opodatkowanej. Zdaniem wnioskodawcy, zasada ta ma zastosowanie także do transakcji, w których odpłatność przybiera formę rzeczową. Zatem, niezależnie od tego, czy kontrahenci ustalając pieniężną wartość danego świadczenia, przystają na pełne rozliczenie w formie pieniężnej, czy też świadczący godzi się na przyjęcie zapłaty w naturze, podstawę opodatkowania w zakresie podatku od towarów i usług, zgodnie z cyt. art. 29 ust. 1 u.p.t.u., stanowi kwota całego świadczenia ustalona przez strony tej transakcji.

W przypadku transakcji barterowych, w tym również zamiany towarów, dostawa towaru stanowi zapłatę jeśli zostały spełnione następujące warunki:

• istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami dostawy towarów, czyli pomiędzy czynnością opodatkowaną, a otrzymaną za nią zapłatą,

• istnieje możliwość określenia wartości dostarczanych towarów w pieniądzu.
  
  

Dlatego też, gdy strony transakcji ustalą w umowie pieniężną wartość zamienionych towarów, podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 u.p.t.u., stanowi kwota ustalona przez strony tej transakcji.

Ad 2

W ocenie Agencji, skoro wartość rynkowa nieruchomości obejmującej działki o numerach 13/2, 212/3 i 217/5 została określona w operacie szacunkowym na kwotę 41 554 286 zł, to w świetle art. 29 ust. 1 u.p.t.u., dla potrzeb przedmiotowej transakcji, kwota ta stanowi kwotę należną z tytułu sprzedaży (zamiany).

Jednakże biorąc pod uwagę fakt, iż zamiana zostanie dokonana w trybie art. 14 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami i Gmina nie będzie miała obowiązku uiszczenia różnicy wartości pomiędzy obiema nieruchomościami, kwota stanowiąca różnicę może być uznana w świetle przepisów ustawy o VAT (art. 29 ust. 4 u.p.t.u.) za swoistą, prawnie dopuszczalną bonifikatę, powodującą obniżenie podstawy opodatkowania mającej się odbyć transakcji zamiany nieruchomości. Zgodnie bowiem z tym przepisem, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze (…).

W konsekwencji, wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku dokonania zamiany nieruchomości, podstawą opodatkowania tej transakcji będzie, zgodnie z art. 29 ust. 1 u.p.t.u., wartość rynkowa działek o numerach 13/2, 212/3 i 217/5 określona w operacie szacunkowym sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego pomniejszona o wartość udzielonej bonifikaty stanowiącej różnicę pomiędzy wartościami obydwu nieruchomości.

Powyższe stanowiska potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2012 r., znak IPPP2/443-1300/11-4/MM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zauważyć należy, że z przywołanych regulacji nie wynika, iż odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług winna mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłatę stanowić może inny towar lub usługa, albo mieć charakter mieszany – łącząc w sobie zapłatę częściową w formie pieniężnej oraz określoną w naturze. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego, stanowiącego wynagrodzenie za tą czynność.

Na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej „kc”, każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy jak i nabywcy. Zgodnie z art. 604 kc do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Zatem w przypadku transakcji zamiany działek mamy do czynienia z dwoma kolejno po sobie następującymi dostawami. W wyniku zamiany każda ze stron wchodzi we władanie nabytego towaru jak właściciel. Na podstawie powyższego można stwierdzić, że umowa zamiany na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższej definicji kwoty należnej z tytułu sprzedaży wynika, że kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (czyli również podatek od towarów i usług).

Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Odzwierciedlenie powyższego znajdujemy również w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), zgodnie z którym przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Należy zauważyć, iż cena w rozumieniu powyższej regulacji obejmuje podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 3 ustawy o VAT, jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku. Stosownie do art. 29 ust. 9 ustawy o VAT w przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i 12.

Natomiast przez wartość rynkową, zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy o VAT, rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów – kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług – kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.
   
   

Z powyższych regulacji wynika, że kwotę należną (zapłatę), stanowi korzyść majątkowa, jaką podatnik uzyska lub ma uzyskać, w związku z wykonaniem czynności opodatkowanej. Zasada ta ma również zastosowanie do transakcji, w ramach których zapłata dokonywana przez nabywcę towaru bądź usługi ma charakter mieszany, tj. jedna jej część realizowana jest w formie pieniężnej, zaś druga ma charakter świadczenia w naturze, czy też transakcji w których odpłatność przybiera formę rzeczową.

Zatem, niezależnie od tego, czy kontrahenci ustalając wiążąco pieniężną wartość danego świadczenia, przystają na pełne rozliczenie w formie pieniężnej, czy też świadczący godzi się na przyjęcie zapłaty w naturze (towar bądź usługa), podstawę opodatkowania w zakresie podatku od towarów i usług, zgodnie z cyt. art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi kwota całego świadczenia ustalona przez strony tej transakcji.

W przypadku transakcji barterowych, w tym również zamiany towarów, dostawa towaru stanowi zapłatę jeśli zostały spełnione następujące warunki:

• istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami dostawy towarów, czyli pomiędzy czynnością opodatkowaną, a otrzymaną za nią zapłatą,

• istnieje możliwość określenia wartości dostarczanych towarów w pieniądzu.
  
  

Dlatego też, gdy strony transakcji ustalą w umowie pieniężną wartość zamienionych towarów w ramach zapłaty, podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi kwota ustalona przez strony tej transakcji.

Przepisy art. 29 ust. 3 i ust. 9 ustawy o VAT, znajdują zastosowanie wówczas, gdy zapłata została przez strony transakcji barterowej ustalona w innej formie niż pieniężna lub gdy dla transakcji nie została określona cena.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” nieruchomości mogą być przedmiotem zamiany między Skarbem Państwa a jednostkami samorządu terytorialnego oraz między tymi jednostkami, bez obowiązku dokonywania dopłat w przypadku różnej wartości zamienianych nieruchomości. Zawarcie umów w sprawach, o których mowa w ust. 1-4, wymaga uprzedniej zgody wojewody w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, z wyłączeniem umów zawieranych przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa w odniesieniu do nieruchomości, o których mowa w art. 57 ust. 1, oraz nieruchomości ujętych w ewidencji, o której mowa w art. 60a ust. 2 pkt 1, albo zgody odpowiednio rady lub sejmiku w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego (art. 14 ust. 5 ustawy). Zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości.

Stosownie do art. 67 ust. 3 ustawy przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a. Jeżeli nieruchomość jest sprzedawana w drodze bezprzetargowej w celu realizacji roszczeń przysługujących na mocy niniejszej ustawy lub odrębnych przepisów, cenę nieruchomości ustala się w wysokości równej jej wartości (art. 67 ust. 3a ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest państwową osobą prawną, której zadaniem jest m.in. gospodarowanie nieruchomościami Skarbu Państwa zbędnymi dla potrzeb jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej. Podatnik gospodaruje przekazaną mu przez Ministra Obrony Narodowej nieruchomością Skarbu Państwa położoną w T. Agencja zamierza zawrzeć z Gminą umowę zamiany opisanych we wniosku nieruchomości na będącą własnością Gminy niezabudowaną działkę. Zamiana ma nastąpić w trybie przewidzianym w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), w związku z którym, gmina nie będzie miała obowiązku dokonania na rzecz Wnioskodawcy dopłaty różnicy wartości wynikającej z operatów szacunkowych. Wnioskodawca i Gmina Miejska T są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, że podstawa opodatkowania planowanej zamiany nieruchomości będzie określona w oparciu o art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Odpowiadając na drugie z zadanych pytań należy stwierdzić, że skoro wartość rynkowa nieruchomości zabudowanej znajdującej się w zasobach Wnioskodawcy została określona w operacie szacunkowym na kwotę 41 554 286 zł, to w świetle art. 29 ust. 1 ustawy o VAT ta kwota dla potrzeb przedmiotowej transakcji stanowi kwotę należną z tytułu sprzedaży (zamiany). Jednakże biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawca korzystając z regulacji art. 14 ust. 3 ustawy zamierza zrezygnować z dochodzenia od swojego kontrahenta uiszczenia kwoty różnicy pomiędzy obiema nieruchomościami (tj. kwoty 24 809 169 zł) kwota stanowiąca tę różnicę może być uznana w świetle przepisów ustawy o VAT (art. 29 ust. 4 ustawy o VAT) za udzieloną kontrahentowi prawnie dopuszczalną bonifikatę powodującą obniżenie podstawy opodatkowania mającej się odbyć transakcji zamiany nieruchomości.

W konsekwencji należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że w przypadku dokonania zamiany nieruchomości podstawą opodatkowania tej transakcji będzie, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, wartość rynkowa nieruchomości zabudowanej, o której mowa we wniosku, określona w operacie szacunkowym rzeczoznawcy pomniejszona o wartość udzielonej bonifikaty stanowiącej różnicę pomiędzy wartościami obydwu nieruchomości, będących przedmiotem zamiany, pomniejszona o kwotę podatku naliczonego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ podatkowy informuje, że przedmiotem merytorycznej analizy nie była kwestia stawki podatku VAT dla transakcji zamiany nieruchomości, bowiem określenie stawki opodatkowania nie było przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.