STAN FAKTYCZNY
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż spółka jawna do 30 czerwca 2005r. wydzierżawiała dla spółki akcyjnej część nieruchomości położonej w Białymstoku. Spółka jawna od dnia 1 lipca 2005r. nie wynajmuje części nieruchomości o pow. 1222 m2 oraz budynków o pow. użytkowej 475 m2. Budynki są własnością spółki jawnej. Zostały one nabyte przez wspólników spółki w 1993r., a następnie wniesione przez tychże wspólników spółki jako wkład do majątku spółki na podstawie aktu notarialnego nr rep. .../2001 z dnia 22 maja 2001r. Powyższe budynki od dnia wniesienia ich jako wkład do majątku spółki były wynajmowane dla osób trzecich. Budynki oraz część posesji jest porządkowana celem jej przygotowania do wynajmu dla potencjalnych najemców. Spółka jawna zobowiązana jest w roku podatkowym 2005 do prowadzenia ksiąg rachunkowych.
W tym stanie faktycznym zostało postawione następujące pytanie: czy podatnicy mają prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego 2005 odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej budynków i budowli uprzednio wynajmowanych, a w których to obiektach nie jest prowadzona działalność handlowa ani usługowa, gdyż budynki oraz część posesji jest porządkowana celem jej przygotowania do wynajmu dla potencjalnych najemców?

STANOWISKO PODATNIKA
Zdaniem Pełnomocnika poza sporem jest, iż wszelkie odpisy amortyzacyjne od budynkówi budowli, które nie są w chwili obecnej wynajmowane stanowią dla podatników koszt uzyskania przychodu roku podatkowego 2005 i lat następnych, także po dniu 1 lipca 2005r.. Powyższe twierdzenie wynika z faktu, iż są one przygotowywane do wynajęcia oraz bezspornie związane zakresem prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej przez spółkę jawną.

OCENA PRAWNA STANOWISKA PYTAJĄCEGO Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA:
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /tekst jednolity: Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn.zm./ kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.
Jak z powyższego wynika, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów określonego wydatku wymaga łącznego spełnienia dwóch podstawowych przesłanek, które zakładają, że:
1) wydatek musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodu,
2) wydatek ten nie został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ustawy.
Należy zaznaczyć, że ciężar wykazania, iż poniesiony wydatek ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a także, że został poniesiony w celu uzyskania przychodu spoczywa na podatniku.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnychi prawnych /odpisy amortyzacyjne/ dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o,z uwzględnieniem art. 23.
Art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi,że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnikana potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddanedo używania na podstawie umowy najmu /.../, zwane środkami trwałymi.
Zgodnie z art. 22f ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy,z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. w art.22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22 b.
W myśl art. 22c pkt 5 ustawy podatkowej amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane;w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca nastepującegopo miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności.
Stosownie do przepisu art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnychi prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującegopo miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu),z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawionoje w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.
Przepis powyższy stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonujesię aż do zrównania ich sumy z wartością początkową, zbycia, likwidacji albo stwierdzenia niedoboru. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują sytuacji, w której z powodu nieuzyskiwania przez podatników przychodów, odpisy amortyzacyjne nie mogą być naliczane. Podatnicy nie mają obowiązku zaprzestania naliczania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku czasowo nie używanych.
Zatem, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami stanowić będą, w myśl postanowień art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów.
Cytowany przepis art. 22 c pkt 5 ustawy podatkowej nie znajduje zastosowaniaw przedstawionym stanie faktycznym.
W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku stwierdza, iż stanowisko przedstawione w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym i wiąże organy podatkowe do czasu zmiany przepisów.