INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2012 r. (data wpływu 29 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania i korzystania przez pracowników oraz klientów Spółki z napojów oraz produktów spożywczych stanowiących własność Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania i korzystania przez pracowników oraz klientów Spółki z napojów oraz produktów spożywczych stanowiących własność Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym – spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. W ramach organizacji pracy zapewnia pracownikom, do swobodnego użytku, ciepłe i zimne napoje (tj. kawa, herbata, woda, soki, cukier itd.). Obowiązek udostępnienia ww. rzeczy wynika także z obowiązującego w Spółce regulaminu pracy. Ponadto, Spółka udostępnia ww. napoje, a także inne produkty spożywcze (np. ciastka, słodycze, kanapki), pracownikom oraz swoim kontrahentom, w czasie spotkań z klientami w siedzibie firmy, zebrań zarządu, narad wewnątrzfirmowych pomiędzy pracownikami. Spółka podkreśla, że:

• wszystkie ww. produkty spożywcze i napoje nabywane są przez Spółkę,
• nabyte produkty spożywcze i napoje wykorzystywane są w związku z prowadzoną przez Spółkę opodatkowaną podatkiem VAT działalnością gospodarczą,
• Spółka dokonuje odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z nabyciem ww. produktów spożywczych i napojów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie i skorzystanie przez pracowników oraz klientów Spółki, na zasadach określonych w stanie faktycznym, napojów oraz produktów spożywczych stanowiących własność Spółki, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej: „ustawą VAT”), przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Co do zasady opodatkowaniu podlega jedynie odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług. Ustawodawca przewidział jednak wyjątki od powyższej zasady.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
• wszelkie inne darowizny,

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy VAT). Definicja prezentów o małej wartości zawarta została w art. 7 ust. 4 ustawy VAT.

Analizując wskazane przepisy należy stwierdzić, że za dostawę towarów opodatkowaną podatkiem VAT trzeba uznać:

• wszelkie przekazania towarów, z wyjątkiem wskazanym w ust. 3,
• zużycie towarów jedynie na cele osobiste osób wskazanych w art. 7 ust. 2 ustawy VAT.
  
  

Nie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem VAT:

• zużycie towarów na cele inne niż osobiste osób wskazanych w art. 7 ust. 2 ustawy VAT,
• zużycie towarów przez osoby inne niż te wskazane w art. 7 ust. 2 ustawy VAT, np. klientów/kontrahentów Spółki (bez znaczenia jest cel w jakim towary te zostały zużyte).
  
  

Dodatkowym warunkiem uznania nieodpłatnej dostawy towarów za opodatkowaną podatkiem VAT jest to aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego w całości lub części o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych towarów.

Ustawa VAT nie zawiera definicji celów osobistych, a zatem należy skorzystać z definicji słownikowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, czyli za uzasadnione należy uznać twierdzenie, że mowa jest o potrzebach niezwiązanych z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Ponadto, na podstawie par. 111 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Obowiązek ciążący na pracodawcy (Spółce) wynikający z ww. przepisu został potwierdzony w obowiązującym w Spółce regulaminie pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że:

• Spółka zapewnia swoim pracownikom ciepłe i zimne napoje, a zatem wypełnia swój obowiązek wynikający z powszechnie obowiązujących przepisów prawa (ww. rozporządzenie) oraz uregulowań wewnątrzzakładowych (regulamin pracy, który zgodnie z art. 9 par. 1 Kodeksu pracy, także stanowi źródło prawa pracy) – oznacza to, że zużycie przez pracowników ww. towarów nie odbyło się na ich cele osobiste, a na cele związane ze stosunkiem pracy;
• do przekazania i zużycia przez pracowników innych produktów spożywczych dochodzi w czasie spotkań z klientami w siedzibie firmy, zebrań zarządu, narad wewnątrzfirmowych pomiędzy pracownikami Spółki, a więc w związku z wykonywaniem przez pracowników czynności służbowych, a nie w związku z zaspokajaniem ich potrzeb/celów osobistych;
• do zużycia przez klientów/kontrahentów Spółki ww. napojów oraz produktów spożywczych dochodzi jedynie w trakcie spotkań biznesowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą – oznacza to, że doszło do zużycia towarów należących do przedsiębiorstwa Spółki przez osoby inne niż te wskazane w art. 7 ust. 2 ustawy VAT.
  
  

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że przekazanie i zużycie przez pracowników i kontrahentów/klientów Spółki napojów oraz innych produktów spożywczych, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Definicje prezentów o małej wartości oraz próbek zawarte zostały przez ustawodawcę w przepisach art. 7 ust. 4 i ust. 7 ustawy.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym. W ramach organizacji pracy zapewnia pracownikom, do swobodnego użytku, ciepłe i zimne napoje (tj. kawa, herbata, woda, soki, cukier itd.). Obowiązek udostępnienia ww. rzeczy wynika także z obowiązującego w Spółce regulaminu pracy. Ponadto, Spółka udostępnia ww. napoje, a także inne produkty spożywcze (np. ciastka, słodycze, kanapki), pracownikom oraz swoim kontrahentom, w czasie spotkań z klientami w siedzibie firmy, zebrań zarządu, narad wewnątrzfirmowych pomiędzy pracownikami. Wszystkie ww. produkty spożywcze i napoje nabywane są przez Spółkę. Nabyte produkty spożywcze i napoje wykorzystywane są w związku z prowadzoną przez Spółkę opodatkowaną podatkiem VAT działalnością gospodarczą. Spółka dokonuje odliczenia podatku naliczonego VAT związanego z nabyciem ww. produktów spożywczych i napojów.

W oparciu o art. 232 ustawy z dnia z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Stosownie do art. 237¹⁵ § 1 Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy.

Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac. (art. 237¹⁵ § 2 Kodeksu pracy).

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.).
  
  

Na podstawie § 112 wyżej powołanego rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

Odnosząc treść powołanych przepisów do przedstawionego opisu sprawy należy uznać, iż nieodpłatne przekazanie napojów pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełniania obowiązków nałożonych cyt. wyżej przepisami, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie będzie bowiem przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracowników. Przekazywanie pracownikom napojów w ramach stosunku zatrudnienia, do czego Wnioskodawca zobligowany jest przepisami prawa, nie będzie stanowiło w tych przypadkach przekazania towarów na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazania (zużycia) będą miały na celu zabezpieczenie pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy oraz służyć będą prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Ponadto, nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Tym samym, również przekazywanie napojów i artykułów spożywczych, w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentów oraz pracowników Spółki podczas spotkań służbowych na terenie siedziby nie podlega opodatkowaniu.

Reasumując, przekazanie i skorzystanie przez pracowników oraz klientów Spółki, na zasadach określonych w stanie faktycznym, napojów oraz produktów spożywczych stanowiących własność Spółki, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W pozostałych zakresach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.