Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)

- zmieniam z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Toruniu z dnia 21 lipca 2005 r. Nr PDD/423-13/05 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 23 maja 2005 r. “...” Spółka z o.o. z siedzibą w ... zwróciła się do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Toruniu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki “...” jest prowadzenie aptek. Spółka planuje rozpoczęcie działalności kolejnej apteki na dużym osiedlu mieszkaniowym, w miejscu, gdzie od około 30 lat aptekę prowadzi inny właściciel, będący jednocześnie właścicielem lokalu użytkowego.

Spółka wskazała, że właściciel lokalu zaprzestanie działalności aptekarskiej i odda lokal z wyposażeniem do używania Spółce na podstawie długoletniej umowy najmu oraz dodatkowo zobowiąże się do nieprowadzenia - przez okres 10 lat – działalności konkurencyjnej na obszarze miasta za co otrzyma odszkodowanie. W konsekwencji nowa apteka przejmie obsługę dotychczasowych pacjentów.

Zapytanie Spółki dotyczyło możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu - w rozumieniu przepisów art 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - wydatków poniesionych na zapłatę za dostęp do rynku rozumianego jako zbiór aktualnych nabywców leków na obszarze działania apteki.

Zdaniem Spółki pozyskanie przez nią dostępu do “gotowego” rynku odbiorców, tj. klientów, którzy już od pierwszego dnia funkcjonowania apteki (położonej w tym samym budynku co ośrodek zdrowia) będą dokonywać zakupów na niezmienionym poziomie, znacznie ułatwi Spółce rozpoczęcie działalność i spowoduje oszczędności kosztów, które w innym przypadku musiałaby ponieść na pozyskanie tych pacjentów. Jednocześnie – zdaniem Spółki – nastąpi skokowy wzrost przychodów w Spółce. Wobec powyższego poniesiony wydatek za dostęp do rynku i przejęcie dotychczasowych klientów apteki, jako poniesiony dla zwiększenia przychodów należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na względzie oraz fakt, że dostęp do obecnych klientów apteki posiada naturę niefizyczną oraz zdolność do generowania przyszłych ekonomicznych korzyści, przez co posiada atrybuty wartości niematerialnej i prawnej, powinien być amortyzowany w ciągu 5 lat.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Toruniu postanowieniem z dnia 21 lipca 2005 r. Nr PDD/423-13/05 uznał, że przedstawione przez Podatnika stanowisko jest prawidłowe.

W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego powołał się na przepisy art. 15 ust. 1 oraz 16 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazał m.in., że w przedmiotowej sprawie wydatek Spółki za dostęp do rynku rozumianego jako zbiór aktualnych nabywców leków na obszarze działania apteki (atrakcyjnie położonej w dużej dzielnicy mieszkaniowej ..., znajdującej się w tym samym budynku, w którym mieści się ośrodek zdrowia) - tj. w istocie wydatek stanowiący odstępne za najem lokalu czy też z góry zapłaconą odpowiednią do atrakcyjności lokalu część opłaty za wieloletni najem – jako poniesiony w celu osiągnięcia przychodów i nie wymieniony w art. 16 ust 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym – stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Na ww. postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Toruniu Spółka nie złożyła zażalenia, zatem przedmiotowe postanowienie stało się ostateczne.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku zważył co następuje.

W myśl art. 14b § 5 organ odwoławczy, po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego, z urzędu, jeżeli postanowienie to rażąco narusza obowiązujące prawo orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego, Europejskiego Trybunału Konstytucyjnego lub jest niezgodne z prawem w wyniku zmiany przepisów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik musi wykazać, że poniósł koszt celowy i racjonalny przy zachowaniu związków przyczynowo-skutkowych między poniesionym kosztem a zasadnie oczekiwanym przychodem. Konkretny wydatek uznaje się za koszt uzyskania przychodów, jeżeli podatnik faktycznie wydatek poniósł, wykaże związek wydatku z uzyskanym lub racjonalnie spodziewanym przychodem i przedstawi dowód umożliwiający obiektywną ocenę, że powyższe okoliczności miały miejsce.

Przytoczone uregulowanie oznacza zatem, że przepis ten w zestawieniu z zawartym w art. 16 ust. 1 wykazem wydatków i wartości nie uważanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów, wskazuje na to, że kosztem uzyskania przychodów są - według ustawy – nie wszelkie wydatki związane z osiągnięciem przychodów z działalności gospodarczej, lecz zasadniczo te, które poniesione zostały w celu osiągnięcia określonego przychodu, a więc w sytuacji, gdy między wydatkiem a przychodem istnieje bezpośredni związek.

Strony mogą zatem – tak jak w przedmiotowym przypadku - dowolnie i na swobodnie przyjętych warunkach określać stosunki zobowiązaniowe je łączące, jednakże ocena ich zgodności z prawem podatkowym należy do organu podatkowego.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej z przedstawionego przez Spółkę hipotetycznego stanu faktycznego wynika, że między przedmiotowym wydatkiem na “zapłatę za dostęp do rynku rozumianego jako zbiór aktualnych nabywców leków na obszarze działania apteki” a osiągnięciem przychodu nie zachodzi związek tego typu, że poniesienie wydatku będzie miało wpływu na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Nie można mówić bowiem o takim związku w przypadku zapłaty za “przejęcie” jedynie potencjalnych niezindywidualizowanych nabywców leków, ponieważ o wyborze miejsca zakupu decyduje wiele innych czynników gospodarki wolnorynkowej, np. cena dobra czy dostępność. Dokonanie zakupu leku w danej aptece nie obliguje tego nabywcy do powtarzania zakupów w przyszłości w tej aptece, gdyż zgodnie z regułami wolnorynkowymi zakupu można dokonać również w innych aptekach które proponują np. niższe ceny lub większą dostępność.

Jak wskazała sama Spółka – dostęp do rynku nabywców leków nastąpi bowiem na podstawie zawartej “długoletniej” umowy najmu, w której odpłatność uwzględniać będzie atrakcyjne – z punktu widzenia zarówno klientów, jak i Spółki - położenie apteki. W wyniku podpisania ww. umowy właściciel – aptekarz odda lokal z dotychczasowym, niezmienionym wyposażeniem do używania Spółce. Ponadto aptekarz w zamian za odrębne odszkodowanie zobowiąże się do zaprzestania - przez okres 10 lat - działalności konkurencyjnej na obszarze miasta. W konsekwencji apteka prowadzona przez Spółkę przejmie obsługę dotychczasowych klientów na danym obszarze.

Tym samym, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, biorąc pod uwagę celowość działania danego podmiotu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zawarcie przez Spółkę umowy, której przedmiotem – jak Spółka enigmatycznie określiła – jest “zapłata za dostęp do rynku rozumianego jako zbiór aktualnych nabywców leków na obszarze działania apteki” nie przyczyni się do uzyskania żadnego efektu ekonomicznego i nie będzie miała znaczenia, wpływu na wielkość osiąganego przychodu. Spółka nie wykazała racjonalnie jaki związek będzie miał wydatek ponoszony na uzyskanie “zbioru aktualnych nabywców leków” z uzyskanym przychodem, tym samym wydatek powyższy nie będzie stanowić dla Spółki kosztu uzyskania przychodu.

Stanowisko Spółki zawarte w zapytaniu z dnia 23 maja 2005 r. w ww. kwestii nie jest zatem zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, że powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 5 cyt. Ordynacji podatkowej zmiana postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący po roku, w którym decyzja została doręczona podatnikowi.

Mając powyższe na uwadze należało orzec, jak w sentencji.

Od niniejszej decyzji przysługuje prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, ul. Dr E. Warmińskiego 18, 85-950 Bydgoszcz, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.