INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 20.07.2012 r. (data wpływu 23.07.2012 r.) uzupełnionym w dniu 28.08.2012 r. (data wpływu odpowiedzi 30.08.2012 r.) na wezwanie z dnia 17.08.2012 r. doręczone w dniu 21.08.2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedawanych odpadów budowlanych (pytanie nr 2 wniosku) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.07.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedawanych odpadów budowlanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jako jednostka samorządu terytorialnego jest obecnie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina zamierza w przyszłości dokonać sprzedaży stanowiącej jej własność zabudowanej działki zlokalizowanej w O, gmina (dz. ew. nr 620/E dalej: „Działka”). W dniu 14 czerwca 2012 r. Rada Miejska w uchwaliła Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy zgodnie z którym, Działka została oznaczona symbolem UM tj. do zabudowy usługowo-mieszkaniowej. Zgodnie z tym zapisem ustalony został na niej priorytet dla lokalizacji usług, małych i średnich obiektów produkcyjnych, nie wymagających sporządzania raportu o oddziaływaniu na środowisko, zabudowy mieszkaniowej i niezbędnych inwestycji celu publicznego w zakresie infrastruktury społecznej i technicznej. Ponadto na mocy uchwały Rady Miejskiej w z dnia 26 czerwca 2012 roku, zziałka zostanie objęta projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy , który zostanie sporządzony na podstawie wytycznych określonych w ww. Studium.

W przypadku sprzedaży Działki w przyszłości, przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Wartość netto z tytułu dostawy Działki wraz z podatkiem należnym. Gmina zadeklaruje w składanej przez siebie deklaracji VAT-7 i odprowadzi podatek do urzędu skarbowego.

Przed dokonaniem sprzedaży Gmina zamierza dokonać rozbiórki i wyburzenia budynków znajdujących się na przedmiotowej Działce, W tym celu Gmina zawarta w dniu 15 czerwca 2012r. umowę z YYY, na mocy której YYY zobowiązał się do wykonania na rzecz Gminy robót polegających na rozbiórce budynków produkcyjno-handlowych, budynku kotłowni oraz stacji paliw, zlokalizowanych na Działce. Strony ustaliły, iż YYY jako wynagrodzenie otrzyma od Gminy w zamian za wykonanie przedmiotowej usługi, odpady budowlane powstałe w wyniku rozbiórki budynków.

Zgodnie z zapisami zawartej umowy (§ 5 pkt 2) całkowite wynagrodzenie za roboty stanowiące przedmiot umowy wyniesie brutto 1.017.000,00 zł (w tym stawka VAT w wysokości 23% tj. w kwocie 190.170,73 zł). Wartość odpadów budowlanych (rozbiórkowych), które zostaną przeniesione na własność YYY w zamian za wykonanie całości robót objętych umową wyniesie brutto kwotę 1.017.000,00 zł (w tym stawka VAT w wysokości 23% tj. w kwocie 190.170,73 zł).W konsekwencji między stronami nie wystąpi jakiekolwiek pieniężne rozliczenie.

W uzupełnieniu wniosku Gmina wskazała klasyfikację statystyczną powstałych w wyniku przedmiotowej rozbiórki odpadów budowlanych różnego typu, sporządzoną w oparciu o Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r., Nr 207, poz. 1293, z późn. zm., dalej: „PKWIU”) jak również o Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 września 200łr. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U. z 2001 r., Nr 112, poz. 1206, z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie o odpadach”):

• odpady z betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów - sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 23.61.1 tj. Wyroby z betonu do celów budowlanych (sklasyfikowane w załączniku do Rozporządzenia o odpadach pod kodem 17 0l 01 tj. Odpady betonu oraz gruz betonowy z rozbiórek i remontów)
• drewno - PKWiU - 16.23.11 - Okna i drzwi, ościeżnice i progi, z drewna, 16.23.19.0- Wyroby stolarskie i ciesielskie z drewna, gdzie indziej niesklasyfikowane oraz 16.29.1 Pozostałe wyroby z drewna (w załączniku do Rozporządzenia o odpadach pod kodem 17 02 01 - Drewno)
• szkło PKWiU - 23.13.13.0 - Wyroby ze szkła w rodzaju stosowanych do celów stołowych, kuchennych, toaletowych, biurowych, do dekoracji wnętrz itp. (w załączniku do Rozporządzenia o odpadach pod kodem 17 02 02 - Szkło)
• tworzywa sztuczne - PKWiU - 22.21.2 - Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie, z tworzyw sztucznych (w załączniku do Rozporządzenia o odpadach pod kodem 17 02 03 - Tworzywa sztuczne)
• papier i tektura - PKWiU - 17.12.7 - Papier i tektura przetworzone (w załączniku do Rozporządzenia o odpadach pod kodem 19 12 0l - Papier i tektura)
• metale żelazne - PKWiU - 24.10.12 - Żelazostopy oraz 24.10.23 - Pozostała stal stopowa w postaci wlewków lub w pozostałych formach pierwotnych i półwyroby z pozostałej stali stopowej (w załączniku do Rozporządzenia o odpadach pod kodem 19 12 02 - Metale żelazne)
• metale nieżelazne - PKWiU - 24.10.1 - Podstawowe rodzaje żelaza, stali i żelazostopów (w załączniku do Rozporządzenia o odpadach pod kodem 19 12 03 - Metale nieżelazne)
• tworzywa sztuczne - PKWiU - 22.21.2 - Rury, przewody i węże oraz ich wyposażenie, z tworzyw sztucznych oraz 22.29.21 - Samoprzylepne płyty, arkusze, folie, taśmy, pasy i pozostałe płaskie kształty, z tworzyw sztucznych, w rolkach o szerokości <=20 cm (w załączniku do Rozporządzenia o odpadach pod kodem 19 12 04 - Tworzywa sztuczne i guma).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku dostaw odpadów budowlanych znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT i czy w związku z tym podatnikiem z tytułu tej transakcji jest nabywca odpadów budowlanych a nie Gmina...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina wskazuje, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, przy założeniu że dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Wskazany załącznik enumeratywnie wymienia towary (grupy towarów), do których zastosowanie znajduje art. 17 ust. 1 pkt 7.

Zgodnie z tym załącznikiem są to:

• Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu
• Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych
• Odpady szklane
• Pozostałe odpady gumowe
• Odpady z tworzyw sztucznych
• Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal
• Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne
• Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom.
  
  

Przedmiotowy przepis wprowadza tzw. mechanizm odwrotnego obciążenia, czyli regulacje zmieniające system naliczania i odliczania podatku od towarów i usług w obrocie odpadami i złomem - wymienionymi w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. Zmiana ta polega na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy towarów ze sprzedawcy na nabywcę w stosunku do obrotu odpadami i złomem wymienionymi w ww. załączniku.

Gmina pragnie zatem podkreślić, że w przypadku sprzedaży odpadów budowlanych powstałych w wyniku rozbiórki budynków nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia, bowiem pomimo iż przedmiotowe odpady będą niewątpliwie zawierały elementy metalowe (np. uzbrojony gruz ze stropów budynków), to jednak odpady te będą się również składały z wielu innych, różnego rodzaju elementów, tj. przemieszanych ze sobą odpadów organicznych, ziemi, tworzyw sztucznych, szkła, drewna, gumy, itp. Sprzedawane przez Gminę odpady budowlane będą nadawały się do recyklingu, ale będą wymagały dalszej obróbki.

W związku z powyższym, zdaniem Gminy, odpadów budowlanych będących przedmiotem transakcji nabycia przez YYY, nie należy traktować jako towarów wymienionych w załączniku 11 do ustawy o VAT w rozumieniu art 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT.

Stanowisko Gminy zgodne jest także z wykładnią historyczną powyższego przepisu oraz podejściem prezentowanym przez organy skarbowe. W okresie przed 1 lipca 2011 r. brzmienie przepisu było następujące: „Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Wymieniony w przepisie termin „złom” był jednak pojęciem niezdefiniowanym w ustawie i konieczne było jego doprecyzowanie w interpretacjach indywidualnych organów skarbowych.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 1 września 2011 r. (sygn. IPPP3/443-801/11-2/KC), potwierdził stanowisko wnioskodawcy, iż „nabywane przez Spółkę odpady przeznaczone do recyklingu, lecz wymagające dalszej obróbki (rozbiórki lub dalszego przygotowania), składające się z wielu rodzajów surowców wtórnych (w tym miedzy innymi metali, tworzyw sztucznych, gumy, szkła, itp.), za wyjątkiem odpadów w postaci akumulatorów ołowianych i ich części, nie mieszczą się w zakresie pojęcia złomu, użytego przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT. Zatem w transakcjach zakupu wskazanych odpadów, realizowanych z podmiotami spełniającymi warunki dotyczące statusu podatkowego nabywcy określone w omawianych przepisach, nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia. Transakcje takie opodatkowane oraz rozliczane będą zatem na zasadach ogólnych określonych w Ustawie o VAT” (podkreślenia Gminy).

Podobne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, który w interpretacji indywidualnej z dnia 13 września 2011 roku (sygn. ILPP2/443-933/11-3/MR), stwierdził iż „(...) w kontekście przedstawionych okoliczności, w przypadku obrotu odpadami będącymi (składającymi się) całości z metalu, z których uzyskuje się frakcje metali przeznaczone do dalszego przetopienia (grupa 1) oraz w przypadku obrotu bateriami i akumulatorami (grupa 4), w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. dochodzi do obrotu złomem, z uwagi na fakt, iż ich przeznaczeniem jest ponowne przetopienie. W związku z powyższym, sprzedaż ww. towarów przez podatnika będącego zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług objęta jest mechanizmem. tzw. odwrotnego obciążenia(...). Natomiast w przypadku gdy przedmiotem obrotu są odpady zawierające metal niebędące (nieskładające się) w całości z metalu, które stanowią mieszaninę metalu i innych materiałów (grupa 2) oraz odpady niezawierające metalu, składające się wyłącznie z niemetalowych materiałów, składających się z jednego, niemetalowego, rodzaju materiału lub mieszaniny niemetalowych materiałów (grupa 3) nie dochodzi do obrotu złomem. Mając na uwadze powołane przepisy prawa (w stanie obowiązującym. do dnia 30 czerwca 2011 r., jak również przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy, stwierdzić należy, iż w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. regulacja art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy nie ma zastosowania do nabycia odpadów znajdujących się w grupie 2 i 3, gdyż nabywane odpady nie stanowią złomu”.

Obecnie termin „złom” został doprecyzowany poprzez odniesienie do konkretnych kategorii odpadów wymienionych w załączniku 11 do ustawy o VAT. Należy jednak wskazać, że odpady budowlane sprzedawane przez Gminę, analogicznie jak w stanie prawnym obowiązującym w stanie prawnym przed 1 lipca 2011 r. (co wskazują powyższe interpretacje) nie znajdują się w żadnej z tych kategorii.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że w przedmiotowym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia i metoda opodatkowania dostawy towarów przez nabywcę, zgodnie z art. art. 17 ust. 1 pkt 7 Ustawy o VAT, gdyż odpadów budowlanych nabywanych przez YYY nie można zakwalifikować jako towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT. W konsekwencji transakcja dostawy odpadów budowlanych będzie opodatkowana oraz rozliczona na zasadach ogólnych określonych w ustawie o VAT tj. przez sprzedającego (Gminę).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Od dnia 1 lipca 2011 r. przepis art. 17 ust. 7 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

I tak, w załączniku nr 11 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy” zostały wymienione następujące towary:

1. PKWiU ex 24.10.14.0 „Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu”,
2. PKWiU ex 24.45.30.0 „Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych”,
3. PKWiU 38.11.51.0 „Odpady szklane”,
4. PKWiU 38.11.54.0 „Pozostałe odpady gumowe”,
5. PKWiU 38.11.55.0 „Odpady z tworzyw sztucznych”,
6. PKWiU 38.11.58.0 „Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal”,
7. PKWiU 38.12.27 „Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
8. PKWiU ex 38.32.29.0 „Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom”.
   
   

Należy zauważyć, że ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, odwołał się do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Z powyższego wynika, że w stosunku do towarów, które mieszczą się w grupowaniach PKWiU zawartych w załączniku nr 11 do ustawy bezwzględnie należy stosować art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, chyba że towary są towarami używanymi w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa, wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, towarów.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1. przedmiotem dostawy jest towar wymieniony w załączniku nr 11 do ustawy,
2. nabywcą towaru jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
3. dostawcą towaru jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,
4. dostawca towaru nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
5. dostawa towaru nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
   
   

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywca towaru nie powinien rozliczać podatku VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z wniosku wynika, że Gmina zamierza dokonać rozbiórki i wyburzenia budynków znajdujących się na Działce, będącej w przyszłości przedmiotem sprzedaży. W tym celu Gmina zawarła w dniu 15 czerwca 2012r. umowę z YYY, na mocy której YYY zobowiązał się do wykonania na rzecz Gminy robót polegających na rozbiórce budynków produkcyjno-handlowych, budynku kotłowni oraz stacji paliw, zlokalizowanych na Działce. Strony ustaliły, iż YYY jako wynagrodzenie otrzyma od Gminy w zamian za wykonanie przedmiotowej usługi, odpady budowlane powstałe w wyniku rozbiórki budynków.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostaw odpadów budowlanych dokonanych na rzecz YYY.

Odnosząc ww. przepisy do zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku stwierdzić należy, że w omawianym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Nie jest bowiem spełniony warunek wynikający z tego przepisu, stanowiący o tym, że sprzedawane towary muszą być wymienione w załączniku nr 11 do ustawy. W uzupełnieniu do wniosku Gmina wskazała, że towary będące przedmiotem dostawy na rzecz YYY mieszczą się w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniach: 23.61, 16.23.11, 16.29.1, 23.13.13.0, 22.21.2, 17.12.7, 24.10.12, 24.10.23, 22.21.2 22.29.21. Ponadto Gmina wymieniła również towary o symbolu PKWiU 24.10.1 nie podając jednak dalszego rozszerzenia tej grupy. Gmina wskazała jednak, że w Rozporządzeniu o odpadach towar ten widnieje pod kodem 19 12 03 – metale nieżelazne, podczas gdy w poz. nr 1 załącznika nr 11 do ustawy wymienione są towary z grupy ex 24.10.14.0 „Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu”. Skoro towary sprzedawane przez Gminę nie są wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, zatem to Gmina, jako dostawca towarów, a nie PHUP YYY, jako nabywca sprzedawanych odpadów, jest zobowiązana do wykazania stawki podatku VAT na fakturze i rozliczenia tego podatku w składanej przez Gminę deklaracji podatkowej.

Ponadto, nadmienić należy, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Gminy, że w przedmiotowym zdarzeniu nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia i metoda opodatkowania dostawy towarów przez nabywcę, należało uznać za prawidłowe.

W kwestii zawartej w pytaniu nr 1 wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.