INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystąpienia wspólnika ze spółki komandytowej:

• w części dotyczącej ustalenia dochodu z tytułu zwrotu wniesionych wkładów do Spółki komandytowej w związku z wystąpieniem wspólnika z tej Spółki – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej ustalenia dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej podatnika będącego wspólnikiem Spółki komandytowej – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystąpienia wspólnika ze spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca do dnia 8 września 2011 r. był wspólnikiem – komandytariuszem spółki spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k., składającej się z trzech wspólników (jednego komplementariusza i dwóch komandytariuszy).

Dnia 8 września 2011 roku Wnioskodawca wystąpił ze spółki. Wraz z Zainteresowanym ze spółki wystąpił drugi komandytariusz. Tego samego dnia do spółki przystąpił nowy komandytariusz. Wystąpienie ze spółki dwóch komandytariuszy i wstąpienie w ich miejsce jednego komandytariusza nastąpiło za zgodą wszystkich wspólników.

W związku z wystąpieniem komandytariuszy zwrócono im wniesione do spółki wkłady pieniężne. Zwrot wkładów nastąpił poprzez wypłacenie występującym wspólnikom środków pieniężnych o wartości nominalnej wartości wkładów pieniężnych wniesionych do spółki przez występujących wspólników. Nowy komandytariusz przystępujący do spółki wniósł do niej wkład pieniężny odpowiadający wartością wkładom zwróconym występującym komandytariuszom. Wysokość wkładów wniesionych do spółki przez wspólników pozostała zatem taka sama niezależnie od zmian osobowych, które miały miejsce w dniu 8 września 2011 r.

W związku z wystąpieniem wspólników wraz ze zwróceniem im wniesionych do spółki wkładów o wartości nominalnej, spółka nie sporządziła osobnego bilansu na dzień wystąpienia wspólników ze spółki i nie dokonała tym samym obliczenia wartości bilansowej zwracanych wkładów.

Wnioskodawca w części E.3 wniosku ORD-IN jako przepisy prawa podatkowego będące przedmiotem interpretacji indywidualnej wskazał art. 8 ust. 1, art. 14 ust. 2 pkt 16 oraz art. 24 ust. 3c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym i w myśl wskazanych przepisów będących przedmiotem indywidualnej interpretacji, Wnioskodawca prawidłowo określił sposób ustalenia przychodu i wysokości dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 updof źródłem przychodów osoby fizycznej jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 updof jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1 updof, uznaje się za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. W świetle art. 8 ust. 1 updof przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 updof. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Na podstawie wyżej wskazanych przepisów Wnioskodawca będzie zobowiązany do ustalenia wysokości swoich przychodów z udziału w spółce komandytowej, uzyskanych w okresie od rozpoczęcia ostatniego roku podatkowego do dnia wystąpienia Wnioskodawcy ze spółki, a następnie do obliczenia wysokości osiągniętego dochodu i ustalenia wysokości podatku.

Ponadto, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia przychodu uzyskanego w związku z wystąpieniem ze spółki komandytowej i otrzymaniem zwrotu wniesionego przez niego wkładu. Do ustalenia wysokości tego przychodu oraz wysokości zobowiązania podatkowego, zdaniem Wnioskodawcy, będą miały zastosowanie przepisy art. 14 ust. 2 pkt 16 oraz art. 24 ust. 3c updof.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 16 updof przychodem z działalności gospodarczej są również środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki. Zgodnie z art. 24 ust. 3c updof dochodem z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną w przypadku otrzymania środków pieniężnych jest różnica między przychodem z tego tytułu, ustalonym zgodnie z art. 14, a wydatkami na nabycie lub objęcie prawa do udziału w takiej spółce.

Wobec tego, że Wnioskodawcy została zwrócona wartość nominalna wniesionego do spółki wkładu, Jego zdaniem, dochód Zainteresowanego będzie równy zeru i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodu osiągniętego w związku z wystąpieniem ze spółki. Jest to uzasadnione tym, że wartość wydatków na nabycie prawa do udziału w spółce (wartość wniesionego wkładu) i wartość otrzymanych środków pieniężnych w związku z wystąpieniem ze spółki (wartość nominalna zwróconego wkładu) są równe.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca wystąpił ze spółki poprzez zwrot wartości nominalnej wniesionego wkładu, a nie poprzez wypłatę udziału kapitałowego w spółce, jak to ma miejsce np. w przypadku wypowiedzenia umowy spółki, spółka nie sporządziła osobnego bilansu celem ustalenia wartości udziału kapitałowego Wnioskodawcy w spółce.

W ocenie Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy Zainteresowanego powstały w związku z wystąpieniem ze spółki dotyczy, więc tylko przychodu osiągniętego w związku ze zwrotem wniesionego wkładu o wartości nominalnej.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy spółka nie była zobowiązana w świetle obowiązujących przepisów prawa do sporządzenia osobnego bilansu, z uwagi na charakter wystąpienia wspólnika.

W świetle art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.) podatnicy prowadzący księgi rachunkowe (w tym spółka komandytowa) sporządzają sprawozdanie finansowe na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych oraz na inny dzień bilansowy. Zgodnie z art. 12 ust. 2 pkt 7 w/w ustawy o rachunkowości księgi rachunkowe zamyka się na inny dzień bilansowy określony odrębnymi przepisami. Za odrębne przepisy w tym zakresie należy uznać przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), zwany dalej „k.s.h.”.

Zgodnie z art. 103 k.s.h., w sprawach nieuregulowanych w „Dziale III Spółka komandytowa”, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej. Odpowiednio stosowanym przepisem w zakresie wystąpienia wspólnika jest art. 65 § 1 k.s.h. W świetle tego przepisu, w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. Zgodnie z art. 65 § 2 k.s.h. jako dzień bilansowy przyjąć należy w przypadku wypowiedzenia - ostatni dzień roku obrotowego w którym upłynął termin wypowiedzenia w przypadku śmierci wspólnika lub ogłoszenia upadłości - dzień śmierci albo dzień ogłoszenia upadłości, w przypadku wyłączenia wspólnika na mocy prawomocnego orzeczenia sądu - dzień wniesienia pozwu. Art. 65 § 2 k.s.h. wyraźnie wskazuje na zamknięty katalog przypadków, w których spółka zobowiązana będzie do sporządzenia osobnego bilansu. Wśród wskazanych przypadków nie została wymieniona sytuacja wystąpienia wspólnika za zgodą pozostałych wspólników poprzez zwrot wniesionego przez niego wkładu. Katalog obligatoryjnych przypadków, w których wymagane jest sporządzenie osobnego bilansu dotyczy tylko trzech sytuacji: wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika, śmierci wspólnika, wyłączenia wspólnika ze spółki na mocy orzeczenia sądu. Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z art. 124 k.s.h., śmierć komandytariusza w spółce komandytowej nie stanowi przyczyny rozwiązania spółki (spadkobiercy komandytariusza powinni wskazać spółce jedną osobę do wykonywania ich praw). W związku z powyższym spółka komandytowa będzie zobowiązana do sporządzenia bilansu, w oparciu o przepisy k.s.h., jedynie w przypadkach wskazanych powyżej oraz w przypadku śmierci komplementariusza.

W pozostałych przypadkach, w tym w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki za zgodą pozostałych wspólników poprzez zwrot wniesionego wkładu, k.s.h. nie nakłada na spółkę obowiązku sporządzenia osobnego bilansu. Z uwagi na powyższe, brak jest przepisów nakładających na spółkę komandytową obowiązku sporządzania osobnego bilansu w przypadku wystąpienia wspólnika poprzez zwrot wniesionego przez niego wkładu oraz wstąpienia w jego miejsce innego wspólnika wnoszącego wkład.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż będzie zobowiązany do rozliczenia przychodów uzyskanych z tytułu uczestniczenia w spółce od dnia rozpoczęcia roku podatkowego do dnia wystąpienia ze spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód jaki osiągnął z tytułu uczestniczenia w spółce z o.o. sp. k. winien zostać rozliczony w oparciu o bilans sporządzony przez spółkę na dzień 31 grudnia 2011 roku proporcjonalnie do ilości dni przez jakie Wnioskodawca uczestniczył w spółce z o.o. sp. k. w roku 2011.

Ponadto Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia przychodu uzyskanego w związku z jego wystąpieniem ze spółki komandytowej poprzez zwrócenie mu wartości nominalnej wniesionego wkładu. Jednak wobec tego, że nie osiągnął on z tego tytułu dochodu podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z wystąpieniem Wnioskodawcy ze spółki i zwróceniem mu wkładu o wartości nominalnej będzie wynosił zero zł.

W związku ze zwróceniem wspólnikowi wkładu o wartości nominalnej nie było konieczności sporządzania osobnego bilansu spółki oraz obliczania wartości bilansowej wkładu występującego wspólnika (wartości kapitałowej udziału wspólnika w spółce na dzień jego wystąpienia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

• w części dotyczącej ustalenia dochodu z tytułu zwrotu wniesionych wkładów do Spółki komandytowej w związku z wystąpieniem wspólnika z tej Spółki – za prawidłowe,
• w części dotyczącej ustalenia dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej podatnika będącego wspólnikiem Spółki komandytowej – za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037 ze zm.), dalej k.s.h., spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 k.s.h.).

Zgodnie z art. 65 § 1 k.s.h., w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. Udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony w pieniądzu. Rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze (art. 65 § 3 k.s.h.)

Na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy spółki komandytowej, bowiem spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 – o czym stanowi art. 8 ust 2 ww. ustawy – stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

W myśl art. 1 § 2 w nawiązaniu do art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) spółka komandytowa jest handlową spółką osobową i jako taka podlega normom zawartym w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego,
2. osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.
   
   

Zatem, Spółka komandytowa jako odrębny podmiot jest zobowiązana w świetle powyższych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych niezależnie od kwoty uzyskanego przychodu.

Pomimo tego, iż na spółce spoczywa obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, co prowadzi do ustalenia przychodów, kosztów i dochodów spółki, to należy jednak pamiętać, iż przychody, koszty i dochody spółki podlegają rozdzieleniu na każdego wspólnika proporcjonalnie do przysługującego mu prawa do udziału w zysku. To wspólnicy, a nie spółka, rozliczają się z uzyskanego z działalności gospodarczej w formie spółki osobowej dochodu, składając na koniec roku podatkowego zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty).

Zgodnie z treścią art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Mając zatem na uwadze powyższe uwarunkowania prawne należy stwierdzić, że wspólnik spółki komandytowej opodatkowuje osiągnięte z uczestnictwa w tej spółce dochody, ustalone na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, w wysokości proporcjonalnej do jego prawa do udziału w zysku. Opodatkowaniu podlega dochód spółki (w przypadającej na wspólnika proporcji) osiągnięty w tym okresie, w którym podatnik był jej wspólnikiem.

Wnioskodawca nie może zatem ustalać dochodu podlegającego opodatkowaniu w sposób jaki wskazał przedstawiając własne stanowisko w sprawie (tj. proporcjonalnie do ilości dni w których uczestniczył w spółce komandytowej). Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega bowiem – u podatnika występującego w trakcie roku podatkowego ze spółki – rzeczywisty dochód osiągnięty przez spółkę (w proporcji wynikającej z art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w okresie, w którym podatnik był jej wspólnikiem, zaś ustalenie tego dochodu w sposób wskazany przez Wnioskodawcę prowadziłoby do opodatkowania dochodu osiągniętego przez spółkę w całym roku podatkowym, nie zaś w okresie, w którym podatnikowi przysługiwało prawa do udziału w jej zysku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej ustalenia dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej podatnika będącego wspólnikiem Spółki komandytowej, należało uznać za nieprawidłowe.

Analizując skutki podatkowe wystąpienia wspólnika ze spółki komandytowej należy mieć na uwadze, że z dniem 1 stycznia 2011 r. znowelizowana została ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zmiany dokonane zostały ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478).

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 16 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki.

Jednocześnie w art. 14 ust. 3 ww. ustawy, dodany został pkt 11, który stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce.

Stosownie natomiast do treści art. 24 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną przypadku otrzymania środków pieniężnych jest różnica między przychodem z tego tytułu, ustalonym zgodnie z art. 14, a wydatkami na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w takiej spółce.

Ze złożonego wniosku wynika, że w dniu 8 września 2011 r. ze spółki komandytowej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, za zgodą wszystkich wspólników wystąpili dwaj komandytariusze – w tym Wnioskodawca - i tego samego dnia do spółki przystąpił nowy komandytariusz. Występującym wspólnikom zostały zwrócone wniesione wkłady pieniężne o wartości nominalnej.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż w momencie zwrócenia Wnioskodawcy środków pieniężnych o wartości równej nominalnej wartości wkładów pieniężnych wniesionych przez w Niego do spółki, nie powstanie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto tut. organ wskazuje, że dokonując weryfikacji prawidłowości zajętego stanowiska nie odniósł się do zagadnienia regulowanego przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.) – tj. kwestii obowiązku sporządzenia przez spółkę bilansu na dzień wystąpienia wspólnika ze spółki, jak również prawidłowości ustalenia dochodu tego wspólnika z wykorzystaniem tego bilansu.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ponadto przepis art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy m.in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Należy zatem zauważyć, iż zagadnienia dotyczące stosowania przepisów ustawy niepodatkowej (tu: ustawy o rachunkowości) nie mogą być rozstrzygane w drodze interpretacji indywidualnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.