INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 07.08.2012 r. (data wpływu 13.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu dokonanej sprzedaży udziałów w spółce z o.o. po ustalonej cenie i za dopłatą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.08. 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu dokonanej sprzedaży udziałów w spółce z o.o. po ustalonej cenie i za dopłatą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 15 grudnia 2011 r. zawarł w S. umowę sprzedaży 1510 udziałów w spółce z o.o., której aktywa majątkowe składały się głównie z majątku nieruchomego położonego w Polsce. Wnioskodawca sprzedał kupującemu wszystkie przysługujące mu udziały za pewną należną określoną kwotę zwaną dalej „ceną” płatną, zgodnie z umową, częściowo w różnych terminach:

• 1 część do 15 stycznia 2012 r.
• 2 część do 31 marca 2012 r.
• 3 część do 31 grudnia 2012 r.
• 4 część do 31 grudnia 2013 r.
• 5 część do 31 grudnia 2014 r.
  
  

przy czym własność 1057 udziałów przeszła na kupującego z chwilą zawarcia umowy natomiast przejście (skutek rozporządzający) pozostałych udziałów miało następować w ilości po 151 odpowiednio w terminach płatności 3, 4 i 5. części ceny.

W dniu 28 marca 2012 r. zawarto aneks do powyższej umowy, w którym uzgodniono zmianę terminów przejścia na kupującego pozostałych 453 udziałów (zamiast planowanych 3 terminów do końca roku 2012, 2013 i 2014 - uzgodniono ich przejście z chwilą podpisania przedmiotowego aneksu) w zamian za dopłatę do ceny zwaną dalej dopłatą”.

Zapłata ceny i dopłaty nastąpiła, po zmienionych aneksem również terminach i kwotach płatności, do 30 kwietnia 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym roku powstanie przychód należny, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży udziałów za cenę i dopłatę do ceny...

Zdaniem Wnioskodawcy, datami powstania przychodu należnego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) updof są daty, w których po stronie Wnioskodawcy powstaną wierzytelności o zapłatę pierwszej części ceny (dnia 15 stycznia 2012 r.) oraz daty powstania po stronie sprzedającego wierzytelności o zapłaty pozostałych części ceny i dopłaty (do 30 kwietnia 2012 r.).

Przychód powstanie zatem w częściach w odrębnych datach zapłat w roku 2012, ale ze względu na brak konieczności wpłat miesięcznych zaliczek ma to wtórne znaczenie, istotne jest tylko to, że przedmiotowy dochód z tytułu sprzedaży udziałów za cenę i dopłatę będzie opodatkowany w całości w roku 2012 z terminem zapłaty podatku do dnia 30 kwietnia 2013 roku i wykazany w zeznaniu PIT-38 składanym za rok 2012.

Istotą analizy w tym przypadku musi być rozumienie pojęcia „przychody należne” - jakim posłużył się ustawodawca w przedmiotowym przepisie, gdyż kształtuje to moment powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.

Przychody należne, to inaczej przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego.

Uprawnione jest przyjęcie założenia, że „przychodem należnym” będzie przychód, co do którego można stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do jego otrzymania. Zdarzeniem faktycznym, które rodzi powstanie przychodu o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 updof jest odpłatne zbycie udziałów przy czym podstawą zbycia udziałów jest zawarta umowa ich sprzedaży wraz z późniejszym aneksem. Przychodem będzie zatem kwota, jaką Wnioskodawca uzyskał za udziały na mocy aneksowanej umowy sprzedaży - ich cena wraz z dopłatą. Zdarzenie powodujące powstanie przychodu należy zatem do kategorii czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z umową sprzedaży udziałów każda ze stron spełniła przypisane jej świadczenie. Wnioskodawca jako sprzedawca - przeniósł na nabywcę własność udziałów a nabywca mu zapłacił uzgodnioną cenę i dopłatę. Przychód Wnioskodawcy jest więc rezultatem spełnienia świadczenia przez nabywcę.

Nie kwestionując słownikowego znaczenia pojęcia „należny” jako „przysługujący komuś”- zasadne jest odwołanie się do przepisów prawa cywilnego w celu określenia, kiedy to świadczenie strony umowy staje się należne czyli od kiedy jej przysługuje.

Należy uznać, powołując się na art. 455 i 456 kodeksu cywilnego, że „przychodem należnym” o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lita) updof, jest wymagalna kwota należności przysługująca podatnikowi z tytułu zbycia udziałów, przy czym - co wynika wprost z treści tego przepisu - bez znaczenia jest okoliczność, czy podatnik przychód ten faktycznie otrzymał. „Przychód należny” powstaje zatem w dacie, kiedy określona kwota przysługującego podatnikowi świadczenia pieniężnego staje się wymagalna i może on domagać się jej zapłaty. Innymi słowy przychód powstaje, kiedy Wnioskodawca może się domagać, żeby stanowiąca go kwota została mu przekazana. Podatnik dokonując planowanego zbycia udziałów w częściach takich, jak opisane powyżej, uzyskał przychód z tego tytułu odpowiednio w datach wymagalności (z upływem terminów płatności) poszczególnych części przysługującej mu ceny i dopłaty. Wtedy też powstawał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

„Przychód należny” w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) updof jest więc ściśle związany z datą wymagalności każdej części wierzytelności, z której przychód ten wynika. Przed nadejściem terminu wymagalności wierzytelności trudno twierdzić, żeby podatnikowi „należał się” przychód, skoro nie ma on możliwości realizacji prawa do niego.

Przychód należny powstaje więc w dacie w której określona kwota (część) przysługującego Wnioskodawcy świadczenia pieniężnego staje się wymagalna i Wnioskodawca może domagać się jej zapłaty. Należy dodać, że przychód ten powstaje w tych datach niezależnie od tego czy został już faktycznie otrzymany.

Trzeba również mieć na uwadze, że także w judykaturze jednoznacznie przyjmuje się, że w momencie, gdy podatnik uzyskuje już roszczenie żądania zapłaty, a tym samym dochodzenia wierzytelności przed sądem powszechnym, to taka wierzytelność jako wymagalna staje się przychodem należnym w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 updof. Do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się tylko takie wierzytelności, które w danym momencie podatnikowi należą się, czyli są wymagalne, przy czym nie ma znaczenia, czy podatnik już faktycznie uzyskał świadczenie wynikające z takiej wierzytelności, czy też jeszcze nie. Ponieważ ustawa nie definiuje pojęcia „kwot należnych”, przyjmuje się, że chodzi tu o tego typu przychody, co do których podatnikowi przysługuje skuteczne prawo ich domagania się od kontrahenta. Musi zatem być to należność wynikająca z istniejącego stosunku prawnego łączącego podatnika z jego dłużnikiem oraz powinien nastąpić termin wymagalności danej raty należności. Zatem kwoty należne trzeba utożsamiać z wymagalnymi świadczeniami (por. wyroki NSA z dnia: 20 maja 2002 r., sygn. akt I SA/Wr 2964/99; 4 września 2008 r., sygn. akt II FSK 820/07; 20 września 2007 r., sygn. akt II FSK 1028/06; 16 listopada 2006 r., II FSK 1375/05; 16 października 2003 r., sygn. akt I SA/Łd 180/03).

Podobnie orzekł też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku II FSK 282/09 z dnia 09.06. 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne. Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych.

Przy ustalaniu wartości przychodów, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. c), pkt 6, 7, 9 i 10, stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

Art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 30b ust. 1 ww. ustawy od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Na podstawie ust. 2 pkt 4 tego artykułu dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub art. 23 ust. 1 pkt 38 - osiągnięta w roku podatkowym.

Jednocześnie należy wskazać, iż zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów (PIT-38), o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b.

W terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić należny podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 1 (art. 45 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają przysporzenia majątkowe uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia m.in. udziałów w spółkach mających osobowość prawną. Aby zatem doszło do powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu musi nastąpić sprzedaż (przeniesienie prawa własności) akcji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 15 grudnia 2011 r. zawarł umowę sprzedaży 1510 udziałów w spółce z o.o., której aktywa majątkowe składały się głównie z majątku nieruchomego położonego w Polsce. Wnioskodawca sprzedał kupującemu wszystkie przysługujące mu udziały za pewną należną określoną kwotę zwaną dalej „ceną” płatną, zgodnie z umową, częściowo w różnych terminach: I część do 15 stycznia 2012 r., - II część do 31 marca 2012 r., - III. część do 31 grudnia 2012 r., - IV część do 31 grudnia 2013 r. i V część do 31 grudnia 2014 r., przy czym własność 1057 udziałów przeszła na kupującego z chwilą zawarcia umowy natomiast przejście (skutek rozporządzający) pozostałych udziałów miało następować w ilości po 151 udziałów odpowiednio w terminach płatności 3, 4 i 5. części ceny.

W dniu 28 marca 2012 r. zawarto aneks do powyższej umowy, w którym uzgodniono zmianę terminów przejścia na kupującego pozostałych 453 udziałów (zamiast planowanych 3 terminów do końca roku 2012, 2013 i 2014 - uzgodniono ich przejście z chwilą podpisania przedmiotowego aneksu w zamian za dopłatę do ceny.

Zapłata ceny i dopłaty nastąpiła, po zmienionych aneksem również terminach i kwotach płatności do 30 kwietnia 2012 r.

W związku z zaistniałą sytuacją powstała wątpliwość w którym roku powstał przychód należny z tytułu sprzedaży udziałów za cenę i dopłatę do ceny.

Określając moment podatkowy, w którym podatnik uzyskał przychód z kapitałów pieniężnych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną należy kierować się literalnym brzmieniem art. 11 ust. 1, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń i art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) stanowiącym, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych. Artykuł ten wyraźnie odróżnia przychód należny od jego „faktycznego otrzymania”, czyli „zapłacenia".

Ustawodawca w art. 17 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadził wyjątek od określonej w art. 11 ust. 1 ww. ustawy „kasowej” definicji przychodu: są nim przychody należne, a nie otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika.

W dacie przeniesienia własności akcji powstaje po stronie zbywcy przychód należny, o którym mowa w powołanym powyżej art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ani ten przepis, ani inne przepisy prawa podatkowego nie wprowadzają definicji legalnej pojęcia „przychody należne”.

Realizując zatem założenia wykładni prawa nakazującej poszukiwanie znaczenia interpretowanego terminu w powszechnym języku polskim, wskazać należy na rozumienie znaczeniowe pojęcia "należny” według "Słownika języka polskiego” pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN – 1998 r., wydanie I, tom II, str. 253), który wskazuje znaczenie wyrazu "należny” - jako "przysługujący, należący się komuś lub czemuś”. Tak więc "przychód należny” oznacza przychód przysługujący, który się należy i nie ma znaczenia, że nie został otrzymany.

Dla momentu ustalenia przychodu bez znaczenia jest zatem fakt, że cena zbycia może zostać zapłacona w całości w dniu podpisania umowy lub w częściach (ratach) po dniu podpisania umowy, albowiem sposób zapłaty ceny może być dowolnie kształtowany przez strony umowy sprzedaży i nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego. Ten bowiem wypływa z dokonania przez podatnika zbycia akcji w określonej dacie za określoną cenę, zbyciem jest zaś zawarcie umowy sprzedaży. W momencie zbycia akcji (udziałów) następuje przeniesienie praw i obowiązków wynikających z ich posiadania na nabywcę.

Stosownie do art. 535 Kc, umowa sprzedaży jest umową dwustronnie zobowiązującą, w której sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność przedmiotu sprzedaży i wydać mu ten przedmiot, a kupujący zobowiązuje się przedmiot ten odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Z powyższego wynika, iż obowiązek podatkowy wynikający z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje w momencie przeniesienia własności akcji (udziałów) na kupującego, tj. z chwilą przeniesienia posiadania udziałów. Pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć każdą formą przeniesienia własności udziałów za wynagrodzeniem.

Tak więc, w opisanym stanie faktycznym zawarta umowa sprzedaży skutkowała po stronie sprzedającego przeniesieniem na rzecz nabywcy własności 1057 udziałów w spółce kapitałowej w dniu jej zawarcia, tj. 15 grudnia 2011 r. oraz w wyniku zawartego w dniu 28 marca 2012 r. aneksu dotyczącego zmiany terminów przeniesienia własności na kupującego pozostałych 453 udziałów przeniesieniem na kupującego pozostałych 453 udziałów w spółce kapitałowej, natomiast po stronie kupującego zapłaty ceny wynikającej z umowy zawartej w dniu 15 grudnia 2011 r. dotyczącej przeniesienia w tym dniu własności 1057 udziałów i ceny wraz z dopłatą dotyczącej przeniesienia w tym dniu własności 453 udziałów wynikającej z zawartego w dniu 28 marca 2012 r. aneksu do umowy sprzedaży. Te dwa elementy świadczą o powstaniu stosunku zobowiązaniowego pomiędzy obiema stronami transakcji. Nie budzi zatem wątpliwości, że po stronie kupującego powstaje wynikające z umowy sprzedaży udziałów i zawartego aneksu zobowiązanie w wysokości kwoty wskazanej w umowie (ceny za 1057 udziałów) i w wysokości kwoty wskazanej zawartym aneksie do umowy (cena wraz z dopłatą za 453 udziały).

Fakt zawarcia aneksu do powyższej umowy sprzedaży o zmianie terminów przekazania pozostałych 453 udziałów i sposobie płatności skutkuje tym, że po stronie sprzedającego powstała należność w wysokości ceny sprzedaży 1057 udziałów w dniu zawarcia umowy sprzedaży przenoszącej ich własność na kupującego, tj. w dniu 15 grudnia 2011 r. oraz w wysokości ceny sprzedaży i dopłaty 453 udziałów w dniu zawarcia aneksu do umowy sprzedaży przenoszącego ich własność na kupującego, tj. w dniu 28 marca 2012 r.

W konsekwencji należy uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca osiągnął przychód należny ze zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w dniach, w których nastąpiło przeniesienie własności udziałów na kupującego, tj. w dniu 15 grudnia 2011 r. z tytułu sprzedaży 1057 udziałów i w dniu 28 marca 2012 r. z tytułu sprzedaży 453 udziałów. Natomiast zapisy zawarte w umowie i aneksie do umowy dotyczące warunków terminów płatności nie mają wpływu na moment powstania przychodu z kapitałów pieniężnych.

Zatem po zakończeniu roku podatkowego 2011, do dnia 30 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca był obowiązany w odrębnym zeznaniu podatkowym PIT-38 wykazać dochody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia 1057 udziałów w spółce posiadającej osobowość prawną, natomiast po zakończeniu roku podatkowego 2012, tj. do dnia 30 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca będzie zobowiązany wykazać w odrębnym zeznaniu podatkowym PIT-38 dochody uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia 453 udziałów w spółce posiadającej osobowość prawną, o czym stanowi przepis art. 30b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie powołanego orzecznictwa sądowego wskazać należy, że przepisy Ordynacji podatkowej nakazują Ministrowi Finansów uwzględnienie orzecznictwa sądów przy dokonywaniu interpretacji przepisów prawa podatkowego. Przepis art. 14a ww. ustawy stanowi, iż minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne). Natomiast z przepisu art. 14e § 1 cytowanej powyżej ustawy wynika, iż minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Organ podatkowy nie jest natomiast zobligowany do uwzględnienia wykładni przepisów prawa podatkowego dokonanej w podnoszonych przez Wnioskodawcę wyrokach. Zatem podstawowym nakazem ustawowym, znajdującym wyraz w treści art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, jest wydawanie interpretacji prawidłowych. Uwzględnianie przy wydawaniu interpretacji indywidualnych ocen zawartych w orzecznictwie winno więc odbywać się w ten sposób, aby nie wydawać interpretacji ”nieprawidłowych” (por. Oceny prawne wyrażone w orzecznictwie a wydawanie interpretacji indywidualnych. T. Jakubiak vel Wojtczak, Hortensja Zawal-Kubiak, Przegląd Podatkowy 10/2009).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.