W złożonym wniosku Podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług leasingowych. W październiku 2004 r. Spółka zawarła umowę leasingu finansowego sprzętu medycznego w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.). Podatnik wystawił fakturę VAT dokumentującą sprzedaż ze stawką podatku w wysokości 7%, ujmując w niej całą kwotę kapitału wraz z odsetkami. Zgodnie z postanowieniami umowy leasingu, należność wynikająca z faktury była płatna w ratach miesięcznych, zgodnie z harmonogramem opłat leasingowych, stanowiącym załącznik do umowy leasingu. W marcu 2005 r. umowa leasingu została rozwiązana za porozumieniem stron przed terminem, na który została zawarta, a przedmiot leasingu zwrócony został Spółce, która wystawiła fakturę korygującą, zmniejszającą należność o kwotę równą sumie przyszłych rat (kapitał oraz odsetki).

W związku z powyższym, Podatnik zwraca się o wskazanie, czy w przedstawionym stanie faktycznym, prawidłowym jest wystawienie faktury korygującej zmniejszającej zobowiązanie leasingobiorcy o kwotę równą sumie przyszłych rat należnych od tego leasingobiorcy.

Zdaniem Podatnika, leasing finansowy jest traktowany na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), jako dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się także wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Jak wskazuje Podatnik, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania w przypadku leasingu finansowego jest kwota należna, czyli całość wynagrodzenia z tytułu sprzedaży przedmiotu leasingu, wraz z wszelkimi opłatami wynikającymi z umowy leasingu, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W związku z powyższym, Leasingodawca powinien wystawić Leasingobiorcy jedną fakturę VAT, obejmującą całość należności, niezależnie od faktu, iż należność ta będzie płacona przez leasingobiorcę w określonych w umowie ratach.

Spółka w momencie zawarcia umowy leasingu finansowego, wystawiła fakturę na całość należności, zgodnie z faktycznie zawartą umową leasingu. W marcu 2005 r. umowa została rozwiązana za porozumieniem stron przed terminem, na który została zawarta. W związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy leasingu finansowego oraz zwrotem przedmiotu leasingu leasingodawcy – zdaniem Spółki – powinna ona była wystawić fakturę korygującą, zmniejszającą wartość faktury pierwotnej o sumę wszystkich należnych jej, lecz nie wymagalnych jeszcze rat.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Jak stanowi art. 7 ust. 9 ustawy, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 wskazanego artykułu, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty. Ze złożonego przez Podatnika wniosku wynika, iż zawarta umowa spełnia przesłanki pozwalające traktować czynności wykonane na jej podstawie jako dostawę towarów.

Z uwagi na brak przepisów odmiennie regulujących moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu leasingu finansowego – określać go należy zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy. Należy zatem mieć na uwadze także, iż zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Podstawa opodatkowania czynności stanowiących leasing finansowy, traktowany jako dostawa towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, określana jest – analogicznie jak moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu tej czynności – na zasadach ogólnych. Jest nią zatem, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, obrót, tj. kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Mając na uwadze powyższe przepisy regulujące moment powstania obowiązku podatkowego oraz podstawę opodatkowania leasingu finansowego, traktowanego jako dostawę towarów, stwierdzić należy, iż słuszne jest stanowisko Podatnika, iż powinien on udokumentować tę dostawę fakturą VAT, przyjmując jako podstawę opodatkowania tej czynności całość wynagrodzenia z tytułu sprzedaży przedmiotu leasingu, wraz z wszelkimi opłatami wynikającymi z umowy leasingu, pomniejszonego o kwotę należnego podatku. Obowiązek podatkowy powstaje bowiem w omawianym przypadku w stosunku do całości kwoty należnej z tytułu sprzedaży pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Przepis zawarty w art. 19 ust. 11 ustawy, stanowiący, iż jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części, znajduje zastosowanie – jak wynika z jego brzmienia – tylko w przypadku otrzymania części należności przed wydaniem towaru.

W sytuacji, gdy po wystawieniu faktury dokumentującej dostawę towarów nastąpił zwrot sprzedawcy towarów, to zgodnie z § 19 ust. 3 pkt 1 w związku z § 19 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971), wystawiana jest faktura korygująca. Przy czym, zgodnie z § 19 ust. 4 powyższego paragrafu, sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie.

W przedstawionym stanie faktycznym, Podatnik powinien zatem wystawić fakturę korygującą zmniejszającą wartość sprzedaży wynikającą z faktury pierwotnej o kwotę, jaka na skutek rozwiązania umowy leasingu finansowego przestała być kwotą należną z tytułu dokonanej dostawy. Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, obrót zmniejsza się o kwotę wynikającą z dokonanej korekty faktury, jednakże jak już wskazano, obniżenie kwoty podatku należnego następować może w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, iż słuszne jest stanowisko Podatnika, że w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy leasingu finansowego (przed upływem okresu, na jaki została zawarta) oraz zwrotem przedmiotu leasingu leasingodawcy, powinien on wystawić fakturę korygującą zmniejszającą wartość faktury pierwotnej o sumę wszystkich należnych, lecz nie wymagalnych jeszcze rat.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.