P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8 z 2005r., poz.60) oraz art. 3 ust.2a , ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 , poz. 176 z późn. zm.) po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia... w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego :

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wola uznał stanowisko wnioskodawcy jako prawidłowe:

dotyczące uwzględnienia całości dochodów uzyskanych w Polsce w okresie od 22 lipca do 31 grudnia 2004r. w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w 2004r.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu... zwróciła się Pani z wnioskiem o udzielenie intertetacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, który to wniosek zawierał następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art.4 Umowy między Polskną a Hiszpanią, w zeznaniu rocznym za 2004 rok należy uwzględnić całość osiągniętych przez Panią dochodów osiągniętych w Polsce wyłącznie w okresie od 22 lipca do 31 grudnia 2004r.

Stan faktyczny: Podatniczka jest obywatelką francuską i od dnia 1 stycznia do 21 lipca 2004r. zamieszkiwała w Hiszpanii i tam też była zatrudniona na umowę o pracę. Od 22 lipca 2004r wcześniej wspomniana umowa o pracę została rozwiązana. Następnie podjęła pracę na terytorium Polski na podstawie umowy o pracę. Podatniczka jest osobą niezamężną. W ciągu roku 2004 nie nabyła w Polsce żdnych nieruchomości, nie posiada też innych inwestycji na terytorium Polski. Całkowita ilość dni spędzona przez Podatniczkę w Polsce w 2004r. wyniosła 150. Do momentu wyjazdu z Hiszpanii, tj. do 21 lipca 2004r. uznawana była ona za osobę mającą stałe miejsce zamieszkania w Hiszpanii dla celów podatkowych. W konsekwencji całość jej światowych dochodów uzyskanych do dnia 21 lipca 2004r. podlegała opodatkowaniu w Hiszpanii na mocy przepisów lokalnego ustawodawstwa dotyczącego opodatkowania osób fizycznych.

Stanowisko wnioskodawcy jest następujące: zgodnie z art.3 ust.2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ( dalej zwaną "ustawą") ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają osoby fizyczne, które nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Z kolei osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów ( art.3 ust.1 ustawy). Z uwagi na fakt, iż zgodnie z art. 4a ustawy , art. 3 ust. 1 i 2a ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, należy przeanalizować także zapis art. 4 Umowy między Polską a Hiszpanią. Zgodnie z tym przepisem, uważa się, że osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w tym Umawiającym się Państwie, w którym podlega ona opodatkowaniu od całości swoich dochodów ( tzn. tam gdzie znajduje się miejsce jej stałego zamieszkania i pobytu). Jeżeli zaś posiadałaby ona stałe miejsce zamieszkania i pobytu w obydwu umawiających się Państwach , to byłaby uważana za osobę mając miejsce zamieszkani na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej powiązania osobiste i gospodarcze są ściślejsze ( ośrodek interesów życiowych ) Jeżeli nie można określić miejsca zamieszkania dla celów podatkowych danej osoby także wedug tego kryterium, to osoba ta będzie uważana za mającą miejcse zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państawa, w którym zwykle przebywa. Na mocy powyższych przepisów Umowy należy stwierdzić, że do momentu wyjazdu z Hiszpanii Podatniczka była uznawana za osobę mającą miejsce zamieszkania w Hiszpanii od całości swoich światowych dochodów za okres od 1 stycznia do 21 lipca 2004r. Natomiast od dnia przyjazdu do Polski centrum aktywności życiowej podatniczki znajduje się w Polsce. W konsekwencji, na mocy przepisów Umowy Polska ma prawo do opodatkownia całości dochodów osiągniętych w okresie od 22 lipca do 31 grudnia 2004r. Zdaniem Podatniczki Polska nie jest natomiast uprawniona do uwzględnienia dochodów osiągniętych przez Podatniczkę w jej zeznaniu rocznym za 2004r. w celu obliczenia stopy procentowej podatku ( która miałaby zastosowanie do dochodu Podatniczki za okres od 22 sierpnia do 31 grudnia 2004r.). Powyższe wynika z faktu , iż Podatniczka miała miejsce zamieszkania w Hiszpanii w okresie styczeń- lipiec 2004r. Tym samym art.23 ust.1 lit.a) Umowy , dotyczący osób mających miejsce zamieszkania w Polsce osiągających dochody podlegające opodatkowaniu w Hiszpanii, nie znajduje zastosowania do Podatniczki, gdyż w okresie, w którym uzyskiwała dochody w Hiszpanii, jej miejsce zamieszkania nie znajdowało się w Polsce.
W związku z powyższym zdaniem Podatniczki w zeznaniu rocznym za 2004r. należy uwzględnić całość jej dochodów wyłącznie za okres od 22 lipca do 31 grudnia 2004r. w związku z faktem, iż w okresie od 1 stycznia do 21 lipca 2004r. nie posiadała ona miejsca zamieszkania w Polsce.

Ocena prawna w/w stanowiska wnioskodawcy -Zgodnie z przepisami art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 z późn. zm.) dalej zwana "ustawą" osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsce zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rezczypospolitej Polskiej ( ograniczony obowiązek podatkowy).
W rozumieniu umowy między rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Madrycie dnia 15 listopada 1979r. (Dz. U. z 1982r., nr 17, poz. 127-128) dalej zwana "umową"osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się Państwie to osoba, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu lub inne kryteria o podobnym charakterze. Jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach wówczas przyjmuje się, że ma miejsce zamieszkania w Państwie, w którym ma stałe miejsce zamieszkania. Natomiast jeżeli ma miejsce stałego zamieszkania w obu Państwach wówczas uważa się, że ma miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).
Ponadto z zapisu art. 25 ustawy z dnia 23.04.1964r, - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r., nr 16, poz. 93 z późn. zmian.) wynika, że miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Pobyt stały oznacza zamieszkiwanie w określonej miejscowości z zamiarem stałego lub długotrwałego przebywania, z wolą koncentracji w danym miejscu swoich spraw życiowych, w tym założenia ośrodka osobistych i majątkowych interesów.
Okoliczności faktyczne wymienione we wniosku , wskazują ściślejsze powiązania Pani z Hiszpanią. Głównie ze względu na stałe miejsce zamieszkania w Hiszpanii dla celów podatkowych. Pani pobyt w Polsce nie ma zatem cechy stałości. Nie można zatem uznać, że ma Pani miejsce zamieszkania w Polsce.
W świetle powołanych przepisów i przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że podlega Pani obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów osiągniętych tylko w Polsce.Tak więc biorąc pod uwagę powyższe uzasadnienie organ podatkowy postanawia jak w sentencji.

P O U C Z E N I E

Powyższych informacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w w/w wniosku oraz obowiązujące w dniu złożenia wniosku przepisy prawa podatkowego. Obowiązuje ona do zmiany stanu prawnego odnoszącego się do przedstawionej sytuacji faktycznej.
Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Interpretacja jest wiążaca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy, do czasu jej zmiany lub uchylenia, zgodnie z przepisami art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.
Zgodnie z przepisami art. 14a § 4 na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Wola w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia na zasadch okreśolnych w art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.